تفسیر عصر حضور امامان معصوم: تفاوت میان نسخهها
←ویژگیهای گوینده، مخاطب و موضوع سخن
(←سیاق) |
|||
خط ۱۳۷: | خط ۱۳۷: | ||
نمونۀ موارد استناد به [[سیاق]] در آن عصر را در همین کتاب، در [[تفسیر مأثور]] از [[امام حسن]]{{ع}} ([[تفسیر]] اقتراف [[حسنه]] به [[مودّت]] [[اهل بیت پیامبر]]{{عم}})، تفسیر مأثور از [[امام حسین]]{{ع}} در پاسخ آن [[حضرت]] به سؤال [[اهل بصره]] از معنای «الصمد»، [[آثار تفسیری]] [[جابر بن عبد الله انصاری]]، و در کتاب [[مکاتب تفسیری]]، [[مکتب تفسیری]] [[مفسران]] [[آگاه]] به همۀ [[معانی قرآن]] ([[فهم]] معنا باتوجه به سیاق) بنگرید<ref>ر.ک: همین کتاب، ص۶۲، ۶۳، ۱۰۳، ۱۰۴، ۱۳۹؛ بابایی، مکاتب تفسیری، ج۱، ص۱۰۵ و ۱۰۶.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۴۰۶.</ref> | نمونۀ موارد استناد به [[سیاق]] در آن عصر را در همین کتاب، در [[تفسیر مأثور]] از [[امام حسن]]{{ع}} ([[تفسیر]] اقتراف [[حسنه]] به [[مودّت]] [[اهل بیت پیامبر]]{{عم}})، تفسیر مأثور از [[امام حسین]]{{ع}} در پاسخ آن [[حضرت]] به سؤال [[اهل بصره]] از معنای «الصمد»، [[آثار تفسیری]] [[جابر بن عبد الله انصاری]]، و در کتاب [[مکاتب تفسیری]]، [[مکتب تفسیری]] [[مفسران]] [[آگاه]] به همۀ [[معانی قرآن]] ([[فهم]] معنا باتوجه به سیاق) بنگرید<ref>ر.ک: همین کتاب، ص۶۲، ۶۳، ۱۰۳، ۱۰۴، ۱۳۹؛ بابایی، مکاتب تفسیری، ج۱، ص۱۰۵ و ۱۰۶.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۴۰۶.</ref> | ||
=== ویژگیهای گوینده، مخاطب و موضوع سخن === | ==== ویژگیهای گوینده، مخاطب و موضوع سخن ==== | ||
ویژگیهای گویندۀ [[کلام]] و ویژگیهای مخاطب و ویژگیها و مشخصات خارجی موضوع سخن از قرائن تأثیرگذار در معنا و مفاد کلام است<ref>ر.ک: بابایی و دیگران، روششناسی تفسیر قرآن، ص۱۶۵-۱۷۷.</ref>. در بین آثار تفسیری عصر حضور برای آشکار شدن معنا و مراد برخی [[آیات]] استناد به این قرائن نیز به چشم میخورد؛ پس میتوان ویژگیهای گوینده، مخاطب و موضوع سخن را نیز از مآخذ [[تفسیری]] متصل<ref>متصل بودن این امور نیز به این لحاظ است که کلام پیوسته با این خصوصیات به مخاطب القا میشود و این خصوصیات در ظهور و مراد استعمالی آیات مؤثر است.</ref> در عصر حضور به شمار آورد. نمونۀ استناد به این امور را نیز در همین کتاب در تفسیر مأثور از [[امام هادی]]{{ع}}<ref>ر.ک: همین کتاب، ص۷۹.</ref> و در مکاتب تفسیری در عنوان مکتب تفسیری مفسران آگاه به همۀ معانی قرآن (فهم معنا باتوجه به ویژگیهای گویندۀ کلام، [[فهم]] معنا باتوجه به ویژگیهای مخاطب، و فهم معنا باتوجه به مشخصات موضوع کلام) و برخی آثار تفسیری [[ابن عباس]] بنگرید<ref>ر.ک: بابایی، مکاتب تفسیری، ج۱، ص۱۱۰-۱۱۷ و ۱۶۳-۱۶۴.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۴۰۶-۴۰۷.</ref> | ویژگیهای گویندۀ [[کلام]] و ویژگیهای مخاطب و ویژگیها و مشخصات خارجی موضوع سخن از قرائن تأثیرگذار در معنا و مفاد کلام است<ref>ر.ک: بابایی و دیگران، روششناسی تفسیر قرآن، ص۱۶۵-۱۷۷.</ref>. در بین آثار تفسیری عصر حضور برای آشکار شدن معنا و مراد برخی [[آیات]] استناد به این قرائن نیز به چشم میخورد؛ پس میتوان ویژگیهای گوینده، مخاطب و موضوع سخن را نیز از مآخذ [[تفسیری]] متصل<ref>متصل بودن این امور نیز به این لحاظ است که کلام پیوسته با این خصوصیات به مخاطب القا میشود و این خصوصیات در ظهور و مراد استعمالی آیات مؤثر است.</ref> در عصر حضور به شمار آورد. نمونۀ استناد به این امور را نیز در همین کتاب در تفسیر مأثور از [[امام هادی]]{{ع}}<ref>ر.ک: همین کتاب، ص۷۹.</ref> و در مکاتب تفسیری در عنوان مکتب تفسیری مفسران آگاه به همۀ معانی قرآن (فهم معنا باتوجه به ویژگیهای گویندۀ کلام، [[فهم]] معنا باتوجه به ویژگیهای مخاطب، و فهم معنا باتوجه به مشخصات موضوع کلام) و برخی آثار تفسیری [[ابن عباس]] بنگرید<ref>ر.ک: بابایی، مکاتب تفسیری، ج۱، ص۱۱۰-۱۱۷ و ۱۶۳-۱۶۴.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۴۰۶-۴۰۷.</ref> | ||