بیعت با امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

*و در [[حدیث]] دیگری آمده: چون [[حضرت قائم]]{{ع}} [[قیام]] فرماید، بر امری [[جدید]] و سنتی [[جدید]] و [[حکم]] [[جدید]] [[قیام]] نموده و این کار بر [[اعراب]] بسیار گران خواهد بود<ref>غیبت نعمانی: ص ۱۹۴.</ref>.  

*[[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید ندایی [[نام حضرت مهدی]]{{ع}} را صدا می‌زند، [[یاران]] در پشت [[مقام ابراهیم]] نزد ایشان می‌آیند و به آن [[حضرت]] می‌گویند: چه انتظاری داری؟ سپس [[دست حضرت]] را گرفته و با ایشان [[بیعت]] می‌کنند<ref>غیبت نعمانی: ص ۲۶۳.</ref>.  

*[[امام صادق]]{{ع}} به [[مفضل]] فرمود: "ای [[مفضل]]! هر بیعتی [[قبل از ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} گرفته شود، بیعتی است بر پایه [[کفر]] و [[نفاق]] و [[نیرنگ]]، که [[خداوند]] [[بیعت‌کننده]] و بیعت‌گیرنده را [[لعنت]] می‌کند، اما [[مهدی]]{{ع}} کسی است که بر دیوار [[خانه خدا]] تکیه می‌دهد و دستش را دراز می‌کند و نوری از آن ساطع می‌شود و می‌گوید: این دست خداست که از جانب [[خدا]] و به [[دستور]] او (شما را به [[بیعت]] می‌خواند). سپس این [[آیه]] را خواند: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّمَا يَنْكُثُ عَلَى نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَى بِمَا عَاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهَ فَسَيُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا}}<ref>«بی‌گمان آنان که با تو بیعت می‌کنند جز این نیست که با خداوند بیعت می‌کنند؛ دست خداوند بالای دست‌های آنان است؛ از این روی هر که پیمان شکند به زیان خویش می‌شکند و هر کس به آنچه با خداوند پیمان بسته است وفا کند به زودی به او پاداشی سترگ خواهد داد» سوره فتح، آیه ۱۰.</ref> آن‌گاه اولین شخصی که می‌آید و [[بیعت]] می‌کند [[جبرئیل]] است و سپس فرشتگاه و برگزیدگان [[جن]] می‌آیند و با ایشان [[بیعت]] می‌نمایند و سپس نقیبان [[بیعت]] می‌کنند<ref>الزام الناصب: ص</ref>.  

*در [[حدیث]] مفصلی [[ابن مسعود]] [[روایت]] می‌کند، زمانی که راه‌های [[تجارت]] بسته و [[فتنه‌ها]] زیاد شد، هفت عالم از گوشه گوشه [[دنیا]] بدون هماهنگی [[قیام]] می‌کنند و با هر کدام [[سیصد و سیزده]] نفر [[بیعت]] می‌کنند و این هفت عالم در [[مکه]] با هم [[ملاقات]] می‌کنند و از مقصود یکدیگر پرسش می‌کنند و همگی می‌گویند که ما به دنبال [[مهدی]]{{ع}} هستیم. سپس به جستجوی آن [[حضرت]] می‌پردازند و ایشان را پس از [[تحمل]] سختی‌هایی می‌یابند و... زمانی که [[حضرت]] را یافتند می‌گویند: بیا تا با شما [[بیعت]] کنیم. سپس [[حضرت]] در میان [[رکن و مقام]] می‌نشیند و آنان با حضر [[بیعت]] می‌کنند... <ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۶۶۶.</ref>.