منظور از نیابت خاصه چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '.(...) ::::::' به '.(...) '
جز (جایگزینی متن - 'ابومحمد' به 'ابومحمد') |
جز (جایگزینی متن - '.(...) ::::::' به '.(...) ') |
||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
'''[[استواری]] و [[مقاومت]]''': از آنجا که [[امام مهدی]]{{ع}} [[هدف]] مهم و اصلی [[دشمن]] بود و [[نایبان]]، [[بهترین]] راه دسترسی به آن [[حضرت]] بودند، می‌بایست انسان‌هایی [[استوار]] و [[مقاوم]] باشند تا [[دشمن]] نتواند از مسیر آنها به [[امام]]، گزندی برساند. در همین راستا برخی از [[ابوسهل نوبختی]] پرسیدند: «چگونه به جای تو، [[حسین بن روح]]، به [[نیابت]] رسید؟» او گفت: «[[امامان]] بهتر می‌دانند که چه کسی برای [[نیابت]] [[لیاقت]] دارد. من با [[مخالفان]] [[مناظره]] می‌کنم و اگر آنچه را [[حسین بن روح]] درباره [[مهدی]]{{ع}} می‌داند می‌دانستم، شاید در [[مقام]] بحث برای [[اثباتِ وجود امام]]، محل اقامت او را [[آشکار]] می‌کردم؛ ولی [[حسین بن روح]] چنان است که اگر [[امام]] را در زیر عبای خود داشته باشد، او را نشان نخواهد داد؛ گرچه بدنش را با قیچی قطعه قطعه کنند».<REF>الغیبة، [[طوسی]]، [[ص]] ۳۹۱، [[ح]] ۳۵۸.</REF> | '''[[استواری]] و [[مقاومت]]''': از آنجا که [[امام مهدی]]{{ع}} [[هدف]] مهم و اصلی [[دشمن]] بود و [[نایبان]]، [[بهترین]] راه دسترسی به آن [[حضرت]] بودند، می‌بایست انسان‌هایی [[استوار]] و [[مقاوم]] باشند تا [[دشمن]] نتواند از مسیر آنها به [[امام]]، گزندی برساند. در همین راستا برخی از [[ابوسهل نوبختی]] پرسیدند: «چگونه به جای تو، [[حسین بن روح]]، به [[نیابت]] رسید؟» او گفت: «[[امامان]] بهتر می‌دانند که چه کسی برای [[نیابت]] [[لیاقت]] دارد. من با [[مخالفان]] [[مناظره]] می‌کنم و اگر آنچه را [[حسین بن روح]] درباره [[مهدی]]{{ع}} می‌داند می‌دانستم، شاید در [[مقام]] بحث برای [[اثباتِ وجود امام]]، محل اقامت او را [[آشکار]] می‌کردم؛ ولی [[حسین بن روح]] چنان است که اگر [[امام]] را در زیر عبای خود داشته باشد، او را نشان نخواهد داد؛ گرچه بدنش را با قیچی قطعه قطعه کنند».<REF>الغیبة، [[طوسی]]، [[ص]] ۳۹۱، [[ح]] ۳۵۸.</REF> | ||
::::::'''[[زیرکی]] و [[درایت]]''': چون [[نیابت]] [[امام غائب]]، موقعیت بسیار مهمی بود که حساسیت [[دشمن]] را به دنبال داشت، هر یک از [[نایبان چهارگانه]] می‌کوشیدند با [[مدیریت]] درست و عمل هوشمندانه، از حساسیت دستگاه [[حاکم]] در برابر فعالیت‌ها و [[ارتباطات]] [[نیابت]]، جلوگیری کنند؛ به همین منظور، [[عثمان بن سعید]] و نیز فرزندش [[محمّد بن عثمان]] بن «روغن فروش» معروف بودند و در [[پوشش]] یک شغل مرسوم و متداول [[اجتماعی]]، [[کار]] [[نیابت]] را انجام می‌دادند. [[نایب]] سوّم [[حسین بن روح]] نیز با [[نفوذ]] در دستگاه [[حاکم]] و به عهده گرفتن [[پست]] دولتی از حساس شدن دستگاه دربارۀ خود جلوگیری کرد. آنان هرگز نمی‌پنداشتند که وی با [[امام غایب]] در [[ارتباط]] باشد<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، جلد ۲ ص ۲۰۱.</ref>.(...) | ::::::'''[[زیرکی]] و [[درایت]]''': چون [[نیابت]] [[امام غائب]]، موقعیت بسیار مهمی بود که حساسیت [[دشمن]] را به دنبال داشت، هر یک از [[نایبان چهارگانه]] می‌کوشیدند با [[مدیریت]] درست و عمل هوشمندانه، از حساسیت دستگاه [[حاکم]] در برابر فعالیت‌ها و [[ارتباطات]] [[نیابت]]، جلوگیری کنند؛ به همین منظور، [[عثمان بن سعید]] و نیز فرزندش [[محمّد بن عثمان]] بن «روغن فروش» معروف بودند و در [[پوشش]] یک شغل مرسوم و متداول [[اجتماعی]]، [[کار]] [[نیابت]] را انجام می‌دادند. [[نایب]] سوّم [[حسین بن روح]] نیز با [[نفوذ]] در دستگاه [[حاکم]] و به عهده گرفتن [[پست]] دولتی از حساس شدن دستگاه دربارۀ خود جلوگیری کرد. آنان هرگز نمی‌پنداشتند که وی با [[امام غایب]] در [[ارتباط]] باشد<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، جلد ۲ ص ۲۰۱.</ref>.(...) | ||
در سال ۳۲۹ ق و با [[رحلت]] [[علی بن محمد سمری]] [[چهارمین نایب خاص]]، [[دوران غیبت]] کوتاه مدت و [[نیابت خاص]] تمام شد و [[غیبت کبری]] آغاز شد. [[شیخ صدوق]] به [[نقل]] از ابومحمد، [[حسن بن احمد]] مکتّب می‌نویسد: ما در سال [[وفات]] [[ابوالحسن]]، [[علی بن محمد سمری]] در مدینة الاسلام [= [[بغداد]]] بودیم و چند روز قبل از درگذشت او به حضورش رسیدیم. او [[توقیع]] [[حضرت]] را به ما نشان داد و ما از روی آن نوشتیم و از نزدش بیرون شدیم. چون روز [[موعود]] فرا رسید، نزد [[سمری]] رسیدیم و او را در حالت [[احتضار]] [[مشاهده]] کردیم. به وی گفتند: «پس از تو چه کسی [[نایب امام مهدی]]{{ع}} است؟«گفت: «[[خدا]] را مشیتی است که خود انجام خواهد داد» [یعنی دوره [[غیبت صغرا]] به پایان رسیده است و کسی در دروه [[غیبت کبرا]] [[نایب خاص امام مهدی]]{{ع}} نیست و این خود از [[مشیت الهی]] است] این مطلب را گفت و [[جان]] به [[جان]] آفرین [[تسلیم]] کرد.<REF>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۲۹۴، ح ۴۵.</REF> متن آخرین [[توقیع]] چنین است: {{متن حدیث|بسم الله الرحمن الرحيم - يَا عَلِيَّ بْنَ مُحَمَّدٍ اَلسَّمُرِيَّ أَعْظَمَ اَللَّهُ أَجْرَ إِخْوَانِكَ فِيكَ فَإِنَّكَ مَيِّتٌ مَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ سِتَّةِ أَيَّامٍ فَاجْمَعْ أَمْرَكَ وَ لاَ تُوصِ إِلَى أَحَدٍ يَقُومُ مَقَامَكَ بَعْدَ وَفَاتِكَ فَقَدْ وَقَعَتِ اَلْغَيْبَةُ اَلثَّانِيَةُ}}<REF>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۵۱۶، ح ۴۴؛ ای علیّ بن [[محمّد]] سمریّ! [[خداوند]] [[اجر]] برادرانت را در عزای تو [[عظیم]] گرداند که تو ظرف شش روز [[آینده]] خواهی مرد، پس خود را برای [[مرگ]] مهیّا کن و به احدی [[وصیّت]] مکن که پس از [[وفات]] تو [[قائم مقام]] تو شود که دومین [[غیبت]] واقع گردیده است و ظهوری نیست مگر پس از [[اذن]] خدای عزّوجلّ و آن بعد از مدّتی طولانی و [[قساوت]] [[دل‌ها]] و پر شدن [[زمین]] از [[ستم]] واقع خواهد شد و به زودی کسانی نزد [[شیعیان]] من آیند و ادّعای [[مشاهده]] کنند بدانید که هر که پیش از [[خروج]] سفیانیّ و [[صیحه آسمانی]] ادّعای [[مشاهده]] کند دروغگوی مفتری است و لا حول و لا قوّة إلّا بالله العلیّ العظیم.</REF> {{متن حدیث|فَلاَ ظُهُورَ إِلاَّ بَعْدَ إِذْنِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ذَلِكَ بَعْدَ طُولِ اَلْأَمَدِ وَ قَسْوَةِ اَلْقُلُوبِ وَ اِمْتِلاَءِ اَلْأَرْضِ جَوْراً وَ سَيَأْتِي شِيعَتِي مَنْ يَدَّعِي اَلْمُشَاهَدَةَ أَلاَ فَمَنِ اِدَّعَى اَلْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ اَلسُّفْيَانِيِّ وَ اَلصَّيْحَةِ فَهُوَ كَاذِبٌ مُفْتَرٍ وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ اَلْعَلِيِّ اَلْعَظِيمِ}}»<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، جلد ۲ ص ۲۰۸.</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||