بندگی خدا در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

===شکل‌گرایی===

پرداختن بیش از حد به ظاهر و شکل عبادت و [[غافل]] شدن از محتوا و جوهرش، [[نقض غرض]] عبادت است. شکل‌گرایی، گاه به صورت وسوسه‌های خطرناک در می‌آید و انسان را بازیچه دست [[شیطان]] می‌کند. عبادت شکلی و ظاهری، که از [[روح]] بی‌بهره است، به [[مقام]] [[مقبولیت]] نمی‌رسد و خیر و [[برکت]] در پی نمی‌آورد. در روایتی که پیش از این گذشت، امیرمؤمنان{{ع}} می‌فرماید: «[[آگاه]] باشید!... در [[قرائت قرآن]] اگر [[تدبر]] نباشد، خبری نیست؛ در عبادتی که [[اندیشیدن]] نباشد، خبری نیست»<ref>الکافی، ج۱، ص۳۶.</ref>. همچنین می‌فرماید: «[[نام خدا]] را با [[غفلت]] بر زبان مران... بلکه در حالی که قلبت با زبانت همنوا و همداستان است، نامش را بر زبان آور»<ref>تصنیف غررالحکم، ص۱۸۸.</ref>.<ref>[[سید محمد علی مدرسی|مدرسی، سید محمد علی]]، [[عبادت و عبودیت (مقاله)| مقاله «عبادت و عبودیت»]]، [[دانشنامه امام علی ج۴ (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۴، ص ۳۱۱.</ref>

== منابع ==