برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
|
خط ۴۶: |
خط ۴۶: |
|
| |
|
| همچنین [[پیامبر]]{{صل}} [[مردم]] را از رباخواری به شدت برحذر داشته<ref>شیخ صدوق، الخصال، ج ۲، ص ۵۴۳؛ ج ۴؛ دعائم الاسلام، ج ۲، ص ۳۷؛ عوالی اللآلی، ج ۱، ص ۱۰۰؛ المعجم الصغیر، ج۲، ص۴۰۶ و کنزالعمال، ج۴، ص۱۰۶.</ref>، [[گناه]] این عمل را بسیار بزرگ میدانستند<ref>محمد بن حسن فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج ۲، ص ۴۶۵.</ref>. ایشان بدترین کسبها را کسب [[ربا]] معرفی کرده<ref>الکافی، ج ۸، ص ۸۲؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۴۰۳ و امالی صدوق، ص۴۸۸.</ref>، میفرمودند: "[[خداوند]]، شکم رباخوار را از [[آتش جهنم]] پر خواهد کرد و تا هنگامی که یک قیراط<ref>تقریباً برابر با ۵/۷ مثقال</ref> از این [[پول]] نزد او باشد، پیوسته مشمول [[لعنت خدا]] و [[ملائکه]] خواهد بود"<ref>بحارالانوار، ج ۷۳، ص ۳۶۴ و ثواب الاعمال، ص ۲۸۵.</ref><ref>[[معصومه اخلاقی|اخلاقی، معصومه]] و [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۵۸۳-۵۸۴.</ref>. | | همچنین [[پیامبر]]{{صل}} [[مردم]] را از رباخواری به شدت برحذر داشته<ref>شیخ صدوق، الخصال، ج ۲، ص ۵۴۳؛ ج ۴؛ دعائم الاسلام، ج ۲، ص ۳۷؛ عوالی اللآلی، ج ۱، ص ۱۰۰؛ المعجم الصغیر، ج۲، ص۴۰۶ و کنزالعمال، ج۴، ص۱۰۶.</ref>، [[گناه]] این عمل را بسیار بزرگ میدانستند<ref>محمد بن حسن فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج ۲، ص ۴۶۵.</ref>. ایشان بدترین کسبها را کسب [[ربا]] معرفی کرده<ref>الکافی، ج ۸، ص ۸۲؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۴۰۳ و امالی صدوق، ص۴۸۸.</ref>، میفرمودند: "[[خداوند]]، شکم رباخوار را از [[آتش جهنم]] پر خواهد کرد و تا هنگامی که یک قیراط<ref>تقریباً برابر با ۵/۷ مثقال</ref> از این [[پول]] نزد او باشد، پیوسته مشمول [[لعنت خدا]] و [[ملائکه]] خواهد بود"<ref>بحارالانوار، ج ۷۳، ص ۳۶۴ و ثواب الاعمال، ص ۲۸۵.</ref><ref>[[معصومه اخلاقی|اخلاقی، معصومه]] و [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۵۸۳-۵۸۴.</ref>. |
|
| |
| == [[ارزش]] کار و کارگری ==
| |
| در [[مکتب]] [[نبوی]]، [[بیکاری]]، [[فقر]] و [[بیچارگی]] و در نتیجه دست نیاز به سوی این و آن دراز کردن از صفات بسیار [[زشت]] و [[ناپسند]] است، رسم [[پیامبر]] بر این بود که هرگاه با مردی [[ملاقات]] میکرد که نیرو و قوتش مایه [[شگفتی]] آن [[حضرت]] میشد، میپرسید: آیا به کاری [[اشتغال]] دارد؟ اگر پاسخ منفی بود میفرمود: {{متن حدیث|سَقَطَ مِنْ عَیْنِی}}<ref>«از چشم من افتاد» بحار الانوار، ج۲۳، ص۹.</ref>. [[پیامبر اکرم]] میفرمودند: {{متن حدیث|مَلْعُونٌ مَنْ أَلْقى كَلَّهُ عَلَى النَّاسِ}}<ref>«آن کس که بار زندگی خود را بر دوش دیگران بیفکند و از دسترنج مردم استفاده کند، ملعون و مطرود درگاه خدا است» تحف العقول، ص۳۷.</ref>. ایشان در سخنی [[زیبا]] به همه [[مسلمانان]] توصیه میکردند که: {{متن حدیث|طَلَبُ الْحَلَالِ فَرِيضَةٌ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَةٍ}}<ref>«کسب روزی و رزق حلال (با کار و کوشش) بر هر مرد و زن مسلمان واجب است» بحارالانوار، ج۱۰۳، ص۹.</ref>. و نیز میفرمودند: {{متن حدیث|الْفَقْرُ سَوَادُ الْوَجْهِ فِي الدَّارَيْنِ}}<ref>«فقر و ناداری روسیاهی دو جهان است» مواعظ العددیه، ص۱۱۰.</ref>. [[خدای متعال]] [[انسان]] را به گونهای [[آفریده]] است که [[قادر]] است از قابلیتهای وجودی و استعدادهای فراوان خویش در جهت برآوردن نیازهای خود بهره گیرد. بیتردید برخورداری از امکانات رفاهی در [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]] تنها و تنها بسته به [[میزان]] [[کار و تلاش]] است که فرد یا [[اجتماع]] بر خود هموار ساخته است [[خداوند متعال]] میفرماید: {{متن قرآن|وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى * وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَى * ثُمَّ يُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى}}<ref>«و اینکه آدمی را چیزی جز آنچه (برای آن) کوشیده است نخواهد بود * و اینکه (بهره) کوشش وی زودا که دیده شود * سپس او را برابر آن کیفری هر چه تمامتر میدهند» سوره نجم، آیه ۳۹-۴۱.</ref>. پیامبر اکرم{{صل}} در [[کلامی]] میفرمایند: {{متن حدیث|مَنْ أَكَلَ مِنْ كَدِّ يَدِهِ نَظَرَ اللَّهُ إِلَيْهِ بِالرَّحْمَةِ ثُمَّ لَا يُعَذِّبُهُ أَبَداً}}<ref>«آن که از دسترنج خود میخورد، خدا به او با نظر رحمت مینگرد و هرگز او را عذاب نمیکند» مستدرک الوسائل، ج۱۳، ص۲۴.</ref>. همچنین میفرماید: {{متن حدیث|مَنْ أَكَلَ مِنْ كَدِّ يَدِهِ حَلَالًا فُتِحَ لَهُ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ يَدْخُلُ مِنْ أَيِّهَا شَاءَ}}<ref>«آن که از دسترنج خود میخورد درهای بهشت به روی او گشوده خواهد شد و از هر دری بخواهد وارد آن میشود» مستدرک الوسائل، ج۱۳، ص۲۴.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} از [[پیامبراکرم]]{{صل}} [[روایت]] میکند: {{متن حدیث|مَنْ بَاتَ كَالًّا مِنْ طَلَبِ الْحَلَالِ بَاتَ مَغْفُوراً لَهُ}}<ref>«هر کس شب را برای دستیابی روزی حلال با خستگی به روز رساند، آمرزیده شده شب را به روز رسانده است» وسائل الشیعه، ج۱۷، ص۲۴.</ref>. [[رسول اکرم]] در [[حدیث]] دیگری میفرمایند: {{متن حدیث|مَنْ أَكَلَ مِنْ كَدِّ يَدِهِ مَرَّ عَلَى الصِّرَاطِ كَالْبَرْقِ الْخَاطِفِ}}<ref>«کسی که از رزق و دسترنج خود بخورد مانند برق درخشنده از روی پل صراط عبور کند» مستدرک الوسائل، ج۱۳، ص۲۳.</ref>. در روایت آمده است که: روزی [[پیامبر اکرم]] با [[یاران]] خود نشسته بودند. [[پیامبر]] [[جوان]] [[نیرومندی]] را دید که اول صبح مشغول کار و [[کوشش]] میباشد، بعضی از حاضران گفتند، این جوان [[شایسته]] [[تمجید]] و [[ستایش]] بود اگر نیروی [[جوانی]] خود را در [[راه خدا]] به کار میانداخت. پیامبر فرمودند: چنین نگویید اگر این جوان کار میکند، تا نیازمندیهای خود را تأمین کند و از دیگران [[بینیاز]] گردد، در راه خدا گام برداشته و همچنین اگر به نفع [[پدر]] و [[مادر]] [[ناتوان]] و [[کودکان]] خردسالش کار کند، و آنها را از [[مردم]] بینیاز سازد، باز هم در راه خدا قدم برداشته است<ref>محجة البیضاء، ج۳، ص۱۴۰.</ref>. به [[رسول خدا]]{{صل}} خبر رسید که یکی از [[مسلمانان]] [[انصار]] ([[اهل]] [[مدینه]]) نیازمند و [[فقیر]] شده است. پیامبر به [[خانه]] او رفت و به او فرمود: در خانه چه داری؟ هر چه داری بیاور و آن را کوچک نشمار. او یک فرش کمارزش و یک کاسه آورد. پیامبر به مردم فرمود: چه کسی اینها را میخرد؟ شخصی گفت: من آنها را به یک [[درهم]] خریدارم. [[پیامبر]] فرمود: چه کسی بیشتر میخرد؟ شخصی آنها را به دو درهم خرید. پیامبر دو درهم را گرفت و به آن [[مسلمان]] [[فقیر]] داد و فرمود: با یک درهم آن [[زندگی]] روزانهات را تأمین کن و با درهم دیگر یک عدد تیشه خریداری کن. او رفت و تیشهای خرید و نزد پیامبر آورد. پیامبر آن را محکم نمود و به او داد و فرمود: «این تیشه را بگیر و به بیابان برای خار کنی برو. هیچگاه کار را کوچک و ناچیز نشمار و در بیابان هرگونه تیغ و خار و هیزم دیدی جمع کن و به فروش برسان». او پانزده [[روز]] هیزم جمع میکرد و به [[شهر]] میآورد و میفروخت تا اینکه از همین راه زندگیش سامان گرفت و توانست معاش خود و خانوادهاش را تأمین کند.
| |
|
| |
| پیامبر به او فرمود: {{متن حدیث|هَذَا خَيْرٌ مِنْ أَنْ تَجِيءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ فِي وَجْهِكَ كُدُوحُ الصَّدَقَةِ}}<ref>«این کار برای تو بهتر از آن است که (صدقهبگیر شوی و در نتیجه) در روز قیامت وارد محشر شوی درحالی که در چهرهات خراش صدقه باشد» بحارالانوار، ج۱۰۳، ص۱۰؛ شیخ مفید، اختصاص، ص۲۴۹.</ref>. در مورد دیگری [[انس بن مالک]] میگوید: پس از آنکه [[رسول خدا]]{{صل}} از [[جنگ تبوک]] بازگشت، [[سعد]] [[انصاری]] به استقبال آن [[حضرت]] شتافت و با پیامبر دست داد و [[مصافحه]] کرد. پیامبر به او فرمود: چه صدمه و آسیبی به دست تو رسیده که دستت زبر و [[خشن]] شده است؟ سعد عرض کرد: ای رسول خدا! با طناب و بیل کار میکنم و درآمدی برای معاش خود و خانوادهام کسب مینمایم. ازاین رو دستم خشن شده است<ref>اسدالغابه، ج۲، ص۲۶۹.</ref>. پیامبر دست سعد را بوسید و فرمود: {{متن حدیث|هذا یَدٌ لا تَمَسُّها النّارُ}}<ref>«این دستی است که آتش دوزخ با آن تماس پیدا نمیکند» صدوق، امالی، ص۳۴۴.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[کانون محبت (کتاب)|کانون محبت]] ص ۶۷.</ref>
| |
|
| |
|
| == [[تشویق]] به کار == | | == [[تشویق]] به کار == |