آستانه قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها

*ب. حجت‏هایی از طرف [[پروردگار]] [[واسطه فیض]] باشند. از آن‏جا که شمار [[امامان]]، به تصریح [[پیامبر]]{{صل}} بیش از دوازده نفر نخواهند بود، پس کسانی که بر [[مردم]] [[حکومت]] خواهند کرد، همانا [[امامان]]{{عم}} هستند.

۲. [[جهان]] پس از [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} همواره با [[حکومت]] دوازده [[امام مهدی|مهدی]] اداره خواهد شد: [[شیخ طوسی]] با ذکر [[سند]] از [[امام علی]]{{ع}} [[نقل]] کرده که در شبی که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[رحلت]] کرد، مطالبی را به ایشان [[املا]] نموده که در آن پس از اشاره به [[امامان]] دوازده‏گانه، آن‏گاه که به [[آخرین پیشوا]] رسید، چنین فرمود: "پس آن‏گاه که حضرتش [[امام حسن عسکری‏]]{{ع}} را هنگام [[وفات]] فرا رسید، پس آن امر [[امامت‏]] را به فرزندش [[محمد]] [[تسلیم]] می‌‏کند. ایشان دوازده [[امام]] هستند. بعد از او، [[دوازده مهدی]] خواهد بود<ref>{{عربی|"فَإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى‏ ابْنِهِ‏ مُحَمَّدٍ الْمُسْتَحْفَظِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ{{ع}} فَذَلِكَ اثْنَا عَشَرَ إِمَاماً ثُمَّ يَكُونُ مِنْ بَعْدِهِ اثْنَا عَشَرَ مَهْدِيّا‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۵۰</ref>.

*آن حضرت به [[ابو حمزه]] نیز فرمود: ای [[ابو حمزه]]! همانا پس از [[قائم]]، یازده [[مهدی]] از ما از [[فرزندان]] [[امام حسین|حسین]] خواهد بود<ref>{{عربی|"يَا أَبَا حَمْزَةَ إِنَ‏ مِنَّا بَعْدَ الْقَائِمِ‏ أَحَدَ عَشَرَ مَهْدِيّاً مِنْ‏ وُلْدِ الْحُسَيْنِ‏{{ع}}‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۷۸</ref>

۳. در [[جهان]] پس از آن حضرت، تا برپایی [[قیامت]]، [[حکومت]] فقط در دست [[اولیای الهی]] خواهد بود. [[دلیل]] این دیدگاه، روایتی است که [[خداوند]] سبحانه و تعالی شب [[معراج]] به [[پیامبر خاتم|رسول گرامی اسلام]]{{صل}} فرمود: "... پس هرآینه او را به [[سپاهیان]] خویش [[یاری]] خواهم کرد و او را به [[فرشتگان]] خویش کمک خواهم نمود، تا آن‏که دعوتم [[برتری]] یابد و آفریدگان بر یکتاپرستی‌‏ام گرد آیند. آن‏گاه پادشاهی او را ادامه خواهم داد و تا [[قیامت]] اولیایم چنین خواهند کرد<ref> {{عربی|"فَلَأَنْصُرَنَّهُ بِجُنْدِي وَ لَأَمُدَّنَّهُ‏ بِمَلَائِكَتِي‏ حَتَّى‏ تَعْلُوَ دَعْوَتِي‏ وَ تَجْمَعَ‏ الْخَلْقُ‏ عَلَى‏ تَوْحِيدِي‏ ثُمَ‏ لَأُدِيمَنَ‏ مُلْكَهُ‏ وَ لَأُدَاوِلَنَ‏ الْأَيَّامَ‏ بَيْنَ‏ أَوْلِيَائِي‏ إِلَى‏ يَوْمِ‏ الْقِيَامَةِ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ شیخ صدوق، علل الشرایع، ج ۱، ص ۷؛ همو، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۲۵۵، ح ۴</ref>

*ناگفته نماند آنچه در [[آیات]] [[قرآن]] آمده است، مبنی بر این‏که در آستانه برپایی [[قیامت]] همه چیز نابود و منهدم می‌‏شود<ref> {{متن قرآن|وَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلاَّ وَجْهَهُ لَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ}}و با خداوند، خدایی دیگر (به پرستش) مخوان، هیچ خدایی جز او نیست، هر چیزی نابود شدنی است جز ذات او؛ فرمان او راست و (همگان) به سوی او بازگردانده می‌شوید؛ سوره قصص، آیه: ۸۸.</ref>،  مقصود زمان پیوسته به برپایی [[قیامت]] است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۵-۲۷.</ref>.

==پرسش مستقیم==

{{پرسمان وضعیت جهان پس از امام مهدی}}

== منابع ==

{{منابع}}

{{پایان منابع}}