پرش به محتوا

بحث:ولایت فقیه در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۸۷: خط ۸۷:


==دلیل‌های [[ضرورت]] [[ولایت فقیه]] در [[عصر غیبت]]==
==دلیل‌های [[ضرورت]] [[ولایت فقیه]] در [[عصر غیبت]]==
*[[ولایت فقیه]] یکی از انواع [[ولایت تشریعی]] است. در [[عصر غیبت]]، [[فقیه جامع الشرایط]] عهده‌دار [[ولایت]] [[رهبری]] [[جامعه اسلامی]] می‌گردد که این از بدیهیات و ضروریات [[عقلی]] است. [[امام خمینی]] می‌فرماید: "[[ولایت فقیه]] از موضوعاتی است که [[تصور]] آنها موجب [[تصدیق]] می‌شود و چندان به [[برهان]] احتیاج ندارد. به این معنا که هرکس [[عقاید]] و [[احکام اسلامی]] را حتی اجمالاً دریافته باشد، چون به [[ولایت فقیه]] برسد و آن را به [[تصور]] درآورد، بی‌درنگ [[تصدیق]] خواهد کرد و آن را ضروری و [[بدیهی]] خواهد [[شناخت]]"<ref>امام خمینی، ولایت فقیه (حکومت اسلامی)، ص۹.</ref> اما برای روشن‌تر شدن مسئله به عنوان [[تنبیه]] بر [[بدیهی]]، به طرح [[ادله عقلی]] و [[نقلی]] [[اثبات ولایت فقیه]] می‌پردازیم<ref>[[هادی اکبری ملک‌آبادی|اکبری]] و [[رقیه یوسفی سوته|یوسفی]]، [[ولایت از دیدگاه علامه طباطبایی (کتاب)| ولایت از دیدگاه علامه طباطبایی]]، ص۱۲۷.</ref>.
*[[ولایت فقیه]] یکی از انواع [[ولایت تشریعی]] است. در [[عصر غیبت]]، [[فقیه جامع الشرایط]] عهده‌دار [[ولایت]] [[رهبری جامعه اسلامی]] می‌گردد که این از بدیهیات و ضروریات [[عقلی]] است. [[امام خمینی]] می‌فرماید: "[[ولایت فقیه]] از موضوعاتی است که [[تصور]] آنها موجب [[تصدیق]] می‌شود و چندان به [[برهان]] احتیاج ندارد. به این معنا که هرکس [[عقاید]] و [[احکام اسلامی]] را حتی اجمالاً دریافته باشد، چون به [[ولایت فقیه]] برسد و آن را به [[تصور]] درآورد، بی‌درنگ [[تصدیق]] خواهد کرد و آن را ضروری و [[بدیهی]] خواهد [[شناخت]]"<ref>امام خمینی، ولایت فقیه (حکومت اسلامی)، ص۹.</ref> اما برای روشن‌تر شدن مسئله به عنوان [[تنبیه]] بر [[بدیهی]]، به طرح [[ادله عقلی]] و [[نقلی]] [[اثبات ولایت فقیه]] می‌پردازیم<ref>[[هادی اکبری ملک‌آبادی|اکبری]] و [[رقیه یوسفی سوته|یوسفی]]، [[ولایت از دیدگاه علامه طباطبایی (کتاب)| ولایت از دیدگاه علامه طباطبایی]]، ص۱۲۷.</ref>.
===[[دلیل عقلی]] [[اثبات ولایت فقیه]]===
===[[دلیل عقلی]] [[اثبات ولایت فقیه]]===
*[[برهان عقلی]] بر [[ضرورت]] [[ولایت فقیه]] در [[عصر غیبت]]، نظیر [[برهان]] بر [[نبوت]] و [[امامت]] است، زیرا آنچه اثبات‌ کننده [[نبوت عامه]] است، یکی نیاز بشری به [[قوانین الهی]] است و دیگری نیاز به وجود فردی که به [[دلیل]] مسانخت و هم‌جنسی با [[انسان‌ها]]، ضمن [[اسوه]] بودن، توان [[تدبیر]] و اجرای همه [[قوانین الهی]] را داشته باشد... [[اثبات امامت عامه]] نیز با همان دو اصل، یعنی احتیاج [[انسان]] به [[قوانین الهی]] و نیاز به [[رهبری اجتماعی]] است، چون هرچند که با [[رحلت پیامبر اسلام]]{{صل}} [[تشریع]] [[قوانین الهی]] به اتمام می‌رسد، بسیاری از عمومات و اطلاقات، تخصیص و یا تقیید یافته و [[علم]] به آنها نزد کسی است که به منزله جانِ [[نبی]] در [[ارتباط]] [[باطنی]] با [[نبیّ]] اکرم{{صل}} است. از این رو بعد از [[رحلت پیامبر]]{{صل}} نیاز به شخصی است که هم از [[قوانین اسلامی]] [[آگاه]]، و هم عهده‌دار [[ولایت]] و [[سرپرستی]] [[اجتماع]] باشد، اما در [[زمان غیبت]]، بعد از آن‌که بیان مقیدات و مخصصات [[شریعت]] [[نبوی]] به حدّ نصاب رسید، دیگر کمبودی در بخش [[قوانین]] [[احساس]] نمی‌شود، ولی این مقدار، [[جوامع انسانی]] را از [[انسان]] قانون‌شناس و امینی که عهده‌دار [[سرپرستی]] و [[اجرای قوانین]] باشد، بی‌نیاز نمی‌کند. این نیاز همان امری است که [[ضرورت]] [[ولایت فقیه]] [[عادل]] و مدیرِ [[مدبر]] را در زمان [[غیبت امام زمان]]{{ع}} [[اثبات]] می‌کند<ref>عبدالله جوادی آملی، ولایت فقیه، رهبری در اسلام، ص۱۲۷ – ۱۲۸.</ref><ref>[[هادی اکبری ملک‌آبادی|اکبری]] و [[رقیه یوسفی سوته|یوسفی]]، [[ولایت از دیدگاه علامه طباطبایی (کتاب)| ولایت از دیدگاه علامه طباطبایی]]، ص۱۲۸.</ref>.
*[[برهان عقلی]] بر [[ضرورت]] [[ولایت فقیه]] در [[عصر غیبت]]، نظیر [[برهان]] بر [[نبوت]] و [[امامت]] است، زیرا آنچه اثبات‌ کننده [[نبوت عامه]] است، یکی نیاز بشری به [[قوانین الهی]] است و دیگری نیاز به وجود فردی که به [[دلیل]] مسانخت و هم‌جنسی با [[انسان‌ها]]، ضمن [[اسوه]] بودن، توان [[تدبیر]] و اجرای همه [[قوانین الهی]] را داشته باشد... [[اثبات امامت عامه]] نیز با همان دو اصل، یعنی احتیاج [[انسان]] به [[قوانین الهی]] و نیاز به [[رهبری اجتماعی]] است، چون هرچند که با [[رحلت پیامبر اسلام]]{{صل}} [[تشریع]] [[قوانین الهی]] به اتمام می‌رسد، بسیاری از عمومات و اطلاقات، تخصیص و یا تقیید یافته و [[علم]] به آنها نزد کسی است که به منزله جانِ [[نبی]] در [[ارتباط]] [[باطنی]] با [[نبیّ]] اکرم{{صل}} است. از این رو بعد از [[رحلت پیامبر]]{{صل}} نیاز به شخصی است که هم از [[قوانین اسلامی]] [[آگاه]]، و هم عهده‌دار [[ولایت]] و [[سرپرستی]] [[اجتماع]] باشد، اما در [[زمان غیبت]]، بعد از آن‌که بیان مقیدات و مخصصات [[شریعت]] [[نبوی]] به حدّ نصاب رسید، دیگر کمبودی در بخش [[قوانین]] [[احساس]] نمی‌شود، ولی این مقدار، [[جوامع انسانی]] را از [[انسان]] قانون‌شناس و امینی که عهده‌دار [[سرپرستی]] و [[اجرای قوانین]] باشد، بی‌نیاز نمی‌کند. این نیاز همان امری است که [[ضرورت]] [[ولایت فقیه]] [[عادل]] و مدیرِ [[مدبر]] را در زمان [[غیبت امام زمان]]{{ع}} [[اثبات]] می‌کند<ref>عبدالله جوادی آملی، ولایت فقیه، رهبری در اسلام، ص۱۲۷ – ۱۲۸.</ref><ref>[[هادی اکبری ملک‌آبادی|اکبری]] و [[رقیه یوسفی سوته|یوسفی]]، [[ولایت از دیدگاه علامه طباطبایی (کتاب)| ولایت از دیدگاه علامه طباطبایی]]، ص۱۲۸.</ref>.
۲۱۸٬۱۹۱

ویرایش