کارکرد علم غیب معصوم در افتراض طاعت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

==پاسخ‌های دیگر==

{{یادآوری پاسخ}}

[[پرونده:11819.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[اصغر غلامی|غلامی]]]]

::::::«بر اساس روایات، حجت خدا باید دارای علم الاهی باشد تا به ورطه لغزش و سقوط، در نیفتد و از پاسخ به سؤالات و مشکلات ایجاد شده برای بندگان خدا در نماند. خداوند به وسیله چنین شخصی، می‌تواند حجت را بر بندگان تمام کند <ref>کلینی، کافی، ج۱، ص:۲۰۲.</ref>. از روایتی دیگر، چنین استفاده می‌شود که مردم بعد از [[رسول خدا]]{{صل}} نیاز به حجت دارند و حجت خدا کسی است که اطاعتش بر مردم واجب و لازم است و چنین کسی ناگزیر باید به قرآن عالم باشد<ref>کلینی، کافی، ج۱، ص:۱۶۹.</ref>. پس حجیت وقتی معنا پیدا می‌کند که قول و فعل حجت، روشنی بخش و رافع مشکلات و اختلافات باشد و این همان معنای علم است. به نور علم، مسائل بر [[امام]] عیان می‌شود و او می‌تواند در هر زمینه‌ای، حرف آخر را بگوید و حجت را بر مردم تمام کند.  

::::::'''رابطه وجوب طاعت و علم:''' بر اساس کلمات [[اهل بیت]] چون اطاعت [[امام]] بر خلق واجب شده، پس لازم است که ریشه و اساس علم - که قوام دین بر آن است به نزد [[امام]] باشد. [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: آیا می‌پذیرید که خدای تعالی طاعت اولیاء خود را بر بندگانش واجب کند و در عین حال، اخبار آسمانها و زمین را از ایشان مخفی دارد و ریشه و اساس علم را در آنچه از ایشان سؤال می‌شود - قطع کند؛ در صورتی که قوام دین آنها همین است؟!<ref>کلینی، کافی، ج۱، ص:۲۶۱.</ref>. پس اگر [[امام]] به دین عالم نباشد، یا باید کسی غیر از او عالم به دین باشد که در این صورت، [[امام]] باید به او رجوع کند، مسائل دینی را از او بگیرد و بدان عمل کند که در نتیجه، [[امام]] تابع دیگری می‌شود و این تناقضی آشکار است؛ یا کسی جز [[امام]] نیز دارای علم دین نباشد که در این صورت نیز فساد در دین لازم خواهد آمد. چرا که دین با علم، پایدار می‌ماند و عالم با رفع شبهات و پاسخ به منکران، حوزه دین را از هر گونه انحراف نگاه می‌دارد. در نتیجه، کسی که اطاعتش بر مردم واجب است، باید دارای علم الاهی باشد تا مردم را به راه صحیح بخواند و دین مردمان را از انحراف و کژی نگاه دارد»<ref>[[آفاق علم امام در الکافی (مقاله)|آفاق علم امام در الکافی]]، ص:۱۱۱ - ۱۱۳.</ref>.