حذیفة بن یمان ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها

با توجه به نسبتش، وی از [[ازد بن غوث بن نبت بن مالک]]، از [[قبیله أزد]] [[شنوءة]] است<ref>سمعانی، الأنساب، ج۱، ص۱۲۰.</ref>. بر پایه گزارش [[ابن سعد]]<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۷۱.</ref> و [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۰.</ref> از [[واقدی]]، در [[زمان رسول خدا]]{{صل}} وفدی از [[اهل]] دبا<ref>بازاری از بازارهای عرب در عمان، ر.ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۴۳۵.</ref> [[خدمت]] [[رسول خدا]]{{صل}} رسیدند و به [[اسلام]] [[اقرار]] کردند و آن [[حضرت]] [[حذیفة بن یمان]] را که از خودشان بود، عامل [[صدقات]] [[زکات]] آنان قرار داد و او صدقات ([[زکات]]) را از [[اغنیا]] می‌گرفت و به [[فقرا]] می‌داد. هنگامی که رسول خدا{{صل}} [[رحلت]] کردند آنان [[مرتد]] شدند و از [[پرداخت زکات]] خودداری کردند؛ از این رو، [[حذیفه]] در نامه‌ای ماجرا را برای [[ابوبکر]] شرح داد. ابوبکر نیز [[عکرمة بن ابی جهل]] را به [[نبرد]] با اهل دبا فرستاد و آنان را مجبور به [[اطاعت]] و پرداخت زکات کرد. گفتنی است شخصی که در نسخه موجود کتاب الرده واقدی [[ذکر]] شده، حذیفة بن یمان نیست، بلکه [[حذیفة بن عمرو]] است<ref>ر.ک: واقدی، ص۱۹۹-۲۰۰.</ref>. نکته مهم دیگر این است که چون مشابه این [[خبر]] درباره [[حذیفه بارقی]] و [[حذیفة بن محصن]] نیز [[نقل]] شده است، احتمال تداخل شرح حال اینها و حتی یکی بودنشان (هر چند این احتمال [[ضعیف]] است) وجود دارد<ref>ر.ک: مدخل‌های حذیفه بارقی و حذیفة بن محصن قلعانی.</ref><ref>[[رحمت‌الله بانشی|بانشی، رحمت‌الله]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۳ (کتاب)|مقاله «حذیفة بن یمان ازدی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۳، ص۲۸.</ref>.