مروان بن محمد الجعدی: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقدمه
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
[[مروان بن محمد بن مروان بن حکم بن ابی‌العاص بن امیه قریشی اموی]]، ابوعبدالملک، آخرین [[خلیفه]] [[بنی‌امیه]] بود. بعد از [[مرگ یزید]] سوم با او برای [[خلافت]] [[بیعت]] شد. سپس به دِمَشق آمد و ابراهیم بن [[ولید]] را برکنار کرده کارش در نیمه صفر ۱۲۷ / تشرین اول ۷۴۴ سامان گرفت. مربی وی [[جعد بن درهم]] بود و به [[مروان]] جَعدی معروف شد<ref>مترجم: جَعد بن درهم مانوی مذهب بود و مروان را نیز به مذهب مانوی درآورد. او در شمار زندیقان قرارداشت؛ ابن‌ندیم، الفهرست، ص۴۰۱.</ref>. وی [[صبور]] بود و به آرامی به [[جنگ]] با [[شورشیان]] می‌پرداخت<ref>مترجم: او به دلیل پایداری در نبرد به حمار یا حمارالجزیرة معروف شد. این لقب برگرفته از ضرب‌المثل {{عربی|فلانا صبر من الحمار في الحروب}} است؛ ر.ک: قمی، شیخ عباس، تتمة المنتهی، ص۱۴۰.</ref>.<ref>[[محمد سهیل طقوش|طقوش، محمد سهیل]]، [[دولت امویان (کتاب)|دولت امویان]] ص ۲۱۶.</ref>. | [[مروان بن محمد بن مروان بن حکم بن ابی‌العاص بن امیه قریشی اموی]]، ابوعبدالملک، آخرین [[خلیفه]] [[بنی‌امیه]] بود. بعد از [[مرگ یزید]] سوم با او برای [[خلافت]] [[بیعت]] شد. سپس به دِمَشق آمد و ابراهیم بن [[ولید]] را برکنار کرده کارش در نیمه صفر ۱۲۷ / تشرین اول ۷۴۴ سامان گرفت. مربی وی [[جعد بن درهم]] بود و به [[مروان]] جَعدی معروف شد<ref>مترجم: جَعد بن درهم مانوی مذهب بود و مروان را نیز به مذهب مانوی درآورد. او در شمار زندیقان قرارداشت؛ ابن‌ندیم، الفهرست، ص۴۰۱.</ref>. وی [[صبور]] بود و به آرامی به [[جنگ]] با [[شورشیان]] می‌پرداخت<ref>مترجم: او به دلیل پایداری در نبرد به حمار یا حمارالجزیرة معروف شد. این لقب برگرفته از ضرب‌المثل {{عربی|فلانا صبر من الحمار في الحروب}} است؛ ر.ک: قمی، شیخ عباس، تتمة المنتهی، ص۱۴۰.</ref>.<ref>[[محمد سهیل طقوش|طقوش، محمد سهیل]]، [[دولت امویان (کتاب)|دولت امویان]] ص ۲۱۶.</ref>. | ||
== | ==آشنایی اجمالی== | ||
مروان دوم از سوارکاران بنی‌امیه و از [[شجاع‌ترین]] آنان به حساب می‌آید. [[حکومت اموی]] در دوران او پایان یافت، در حالی که او در [[حکمرانی]] از عمل و نظری درست برخوردار بود و عامل [[سقوط]] نبود؛ زیرا عوامل [[ضعف]] و زوال حکومت اموی از زمان‌های بسیار دور، فراهم شده بود و او فقط می‌توانست با رخ‌دادهای بسیاری که برضد او بود، دست و پنجه نرم کند.<ref>[[محمد سهیل طقوش|طقوش، محمد سهیل]]، [[دولت امویان (کتاب)|دولت امویان]] ص ۲۱۶.</ref>. | مروان دوم از سوارکاران بنی‌امیه و از [[شجاع‌ترین]] آنان به حساب می‌آید. [[حکومت اموی]] در دوران او پایان یافت، در حالی که او در [[حکمرانی]] از عمل و نظری درست برخوردار بود و عامل [[سقوط]] نبود؛ زیرا عوامل [[ضعف]] و زوال حکومت اموی از زمان‌های بسیار دور، فراهم شده بود و او فقط می‌توانست با رخ‌دادهای بسیاری که برضد او بود، دست و پنجه نرم کند.<ref>[[محمد سهیل طقوش|طقوش، محمد سهیل]]، [[دولت امویان (کتاب)|دولت امویان]] ص ۲۱۶.</ref>. | ||