امنیت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{امامت}}

==مقدمه==

[[امنیت]] مصدر جعلی از ریشه «ا ـ م ـ ن» به معنای در [[امان]] بودن، [[ایمنی]] و [[آسودگی]] <ref>تاج العروس، ج ۱۸، ص۲۳، «امن»؛ لغت نامه، ج ۳، ص۳۳۷۶؛ فرهنگ فارسی، ج ۱، ص۳۵۴، «امنیت».</ref> و از بین رفتن [[هراس]] و [[نگرانی]] است. <ref>مفردات، ص۹۰، «امن».</ref> کاربرد وصفی آن در مواردی مانند {{متن قرآن|الْبَلَدِ الْأَمِينِ}}<ref>«و به این شهر امن و آرام (مکّه)،» سوره تین، آیه ۳.</ref> و {{متن قرآن|قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً}}<ref>«شهری که در امن و آرامش بود» سوره نحل، آیه ۱۱۲.</ref> به معنای مطمئن، آرام و آسوده‌ خاطر است. <ref>نثر طوبی، ج ۱، ص۴۰، «امن».</ref> در اصطلاح [[سیاسی]] و [[حقوقی]] به حالت [[فراغت]] از هرگونه [[تهدید]] یا [[حمله]] و نیز به [[آمادگی]] برای [[رویارویی]] با هر تهدید و حمله امنیت گفته می‌شود و به صورت [[امنیت فردی]]، [[اجتماعی]]، ملی و بین‌المللی کاربرد یافته است.