امت وسط در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

تعبیر {{متن قرآن|جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا}}<ref>«و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم» سوره بقره، آیه ۱۴۳.</ref>، حاکی از [[الگو]] بودن [[امت اسلامی]] برای تمام [[ملت‌ها]] و امت‌هاست؛ زیرا [[ملت]] [[مسلمان]]، ملت میانه‌رویی است که بر همه [[مردم]] [[گواهی]] می‌دهد و میانشان [[عدالت]] و [[دادگری]] را بر پا می‌دارد و میزان‌ها و [[ارزش‌ها]] را برایشان وضع می‌کند. در همان حال که او این‌گونه بر مردم گواهی می‌دهد، کسی که بر او گواهی می‌دهد شخص [[پیامبر اکرم]]{{صل}} است؛ یعنی پیامبر اکرم{{صل}} برای چنین ملتی [[میزان]] و [[ارزش]] معین می‌کند و درباره [[اعمال]] و عادات آنها [[داوری]] می‌نماید و آنچه را از ایشان سر می‌زند می‌سنجد تا خود را بشناسند و به اهمیت خویش پی ببرند و اندازه نقش خویش را چنان که باید [[درک]] کنند و به گونه [[شایسته]] خود را نشان دهند.

"[[امت وسط]]" ملت میانه‌رویی است در [[اندیشه]] و [[احساس]]، بر دانسته‌های راکد و ایستا نمی‌ماند و درهای تجربه و [[معرفت]] و [[آزمایش]] و [[دانش]] را بر روی خود نمی‌بندد و به دنبال هر صدا و ندایی رهسپار نمی‌شود و [[کورکورانه]] [[دست]] به [[تقلید]] نمی‌زند؛ بلکه به [[اندیشه‌ها]] و برنامه‌ها و اصولی که خودش دارد چنگ می‌زند، سپس به محصول و فراورده‌های [[فکر]] و تجربه می‌نگرد و از روی ثبوت و [[یقین]] به گلچینی و استفاده بخردانه می‌پردازد و [[شعار]] همیشگی او این است که [[حقیقت]]، گمشده [[مؤمن]] است، هر کجا بیابدش، آن را بر می‌دارد.