اسراف در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

[[زیاده‌روی]] و عدم رعایت [[تعادل]] در به‌کارگیری [[نعمت‌ها]] و منابع [[خدادادی]]. روایت‌های متعددی از [[امام رضا]]{{ع}} در [[مذمت]] [[اسراف]] و مصادیق آن نقل شده است. اسراف از ماده «س ر ف» به معنای [[تجاوز]] کردن و زیاده‌روی در هر کاری است که [[انسان]] آن را انجام می‌دهد<ref>المفردات، ص۴۰۷؛ لسان العرب، ج۹، ص۱۴۸؛ تاج العروس ج۱۲، ص۲۶۸.</ref>. به رغم تفاوت معنایی ظریفی که اسراف با «[[تبذیر]]» دارد، در موارد بسیاری با آن به کار می‌رود و نقطه مقابل «[[اقتار]]» به شمار می‌آید. اسراف کننده کسی است که در باب استفاده و به کار‌گیری یکی از [[نعمت‌های خداوند]] زیاده‌روی نموده و حدود تعیین شده از سوی [[خداوند]] را رعایت نکرده است. هر چند این واژه بیشتر درباره [[مصرف اموال]] و کالاها به کار رفته، به هیچ وجه منحصر در آن نیست و دایره وسیعی را شامل می‌شود.

{{پانویس}}

[[رده:اسراف]]