ارتداد در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ارتداد]] كه نوعى ترويج [[الحاد]] و بى‌دينى است و سبب ايجاد رخنه و ترديد در عقايد بر حق ديگران مى شود با اساسى‌ترين حق از حقوق انسانى در تعارض است، چون [[اسلام]] بر اساس [[فطرت بشر]] [[استوار]] است: {{متن قرآن|فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا}}<ref>« همان سرشتی که خداوند مردم را بر آن آفریده است» سوره روم، آیه ۳۰.</ref> و اصول اساسى آن توحيد، [[نبوت]] و [[معاد]] خاستگاه فطرى دارند؛ هم فطرت ادراكى و بينشى و هم فطرت احساسى و گرايشى؛ لذا براى همگان، هم عالم و هم عامى، قابل [[فهم]] و درك است. پس حكم اسلام درباره [[مرتد]] در حقيقت [[دفاع]] از اصيل‌ترين حق جامعه انسانى است. اين اصل يكى از اصول عقلايى است كه همه مكاتب فلسفى و حقوقى آن را پذيرفته‌اند و اگر اختلافى وجود دارد در مصاديق است. چه بسا عمل و رفتارى در يك مكتب بر خلاف حقوق اجتماعى به شمار آيد و در مكتب ديگرى چنين نباشد <ref>آزادى و دموكراسى از ديدگاه اسلام و ليبراليسم، ص۱۵۰؛ سيره نبوى، ص۲۴۹ـ ۲۵۰؛ الميزان، ج۲، ص۶۸ـ ۶۷.</ref>.<ref>[[مهدی عزیزان|عزیزان، مهدی]]، [[ارتداد - عزیزان (مقاله)|مقاله «ارتداد»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱.</ref>