افضلیت امام از دیدگاه اشاعره: تفاوت میان نسخه‌ها

{{امامت}}

==مقدمه==

اجمالاً باید بدانیم که اشاعره کمتر خود را درگیر تبیین دقیق معنا و ملاک [[افضلیت]] کرده‌اند. من [[تصور]] می‌کنم برای آنها این مسئله روشن بوده و نیازی به ورود به این میدان ندیده‌اند. در این میان، از ابوالحسن اشعری [[نقل]] شده که او افضلیت را در اموری مانند [[علم]]، [[شجاعت]]، [[عدالت]]، صیانت از [[دین]] و [[حسن]] [[سیاست]] می‌دانست<ref>ر.ک: محمد بن حسن بن فورک، مقالات الشیخ ابی الحسن الأشعری امام اهل السنة، ص۱۸۹.</ref>.

درباره بخش دوم از دیدگاه وی باید گفت بر مبنای [[عقیده شیعه]] چنان اشکالی پیش نخواهد آمد، زیرا طبق دیدگاه [[شیعه]] [[امام]] از سوی [[خداوند]] [[برگزیده]] می‌شود و بر همه [[مسلمانان]] [[واجب]] است او را بشناسند و از وی [[اطاعت]] کنند. حال اگر [[مردم]] با [[امام]] [[منصوب از سوی خداوند]] [[بیعت]] نکردند در آن صورت طبق مبنای [[اهل سنت]] [[امامت]] [[مفضول]] [[مشروعیت]] خواهد داشت. اما بر مبنای [[عقیده شیعه]]، مشروعیتِ [[امامت]] [[مفضول]] در گرو آن است که [[امام]] [[افضل]] آن را [[تأیید]] کند از آنجا که [[امامت]] یک [[ضرورت اجتماعی]] اجتناب ناپذیر است و نبود [[امام]] [[مفاسد]] بزرگتری از [[انتخاب]] [[امامت]] غیر [[افضل]] به دنبال دارد، [[امام]] [[منصوب]] از جانب [[خداوند]] برای دفع [[مفاسد]] یاد شده، [[امامت]] [[مفضول]] را [[تأیید]] می‌کند. البته با [[تأیید]] [[امامت]] [[مفضول]] از جانب [[امام]] [[افضل]]، [[قبح فاعلی]] [[امامت]] [[مفضول]] و آنان که وی را به [[امامت]] برگزیده‌اند از بین نمی‌رود، ولی اعمالی که [[حاکمیت]] انجام می‌دهد و [[همکاری]] [[مردم]] با آن تا جایی که [[ضوابط اسلامی]]  رعایت می‌شود [[مشروعیت]] خواهد داشت، این [[مشروعیت]] نه به جهت [[رأی]] و خواست افراد، بلکه در [[حقیقت]] به [[دلیل]] [[تأیید]] مشروط [[امام]] [[منصوب از سوی خداوند]] است<ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[افضلیت امام (مقاله)|مقاله «افضلیت امام»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص۳۴۰-۳۴۶.</ref>.

{{افضلیت}}