اشاعره در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''[[کلام الهی]]''': [[اشاعره]] معتقدند [[کلام]] [[خدا]]، قدیم است و آن را دارای دو مرتبه می‌دانند: [[کلام]] نفسی و [[کلام]] لفظی. آنچه قدیم است، [[کلام]] نفسی است که [[حقیقت]] [[کلام]] است؛ اما [[کلام]] لفظی حادث است و وسیله‌ای است برای اظهار و ابراز. [[امامیه]]، [[کلام]] [[خدا]] را فعل او می‌داند و از این رو [[معتقد]] به حدوث آن است<ref>ر.ک. [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۸۱.</ref>.

این مکتب در همان مرحله تأسیس با [[مخالفت]] [[معتزله]] روبرو شد. آنان که از [[تغییر]] ناگهانی [[عقیده]] اشعری [[شاگرد]] قدیم خود دلتنگ بودند مکتب اشعری را متهم ساختند که [[مردم]] را به واسطه [[موقع‌شناسی]] خود مجذوب می‌‌سازد. سپس بر [[ضد]] آن مکتب توبیخ‌ها و ملامت‌ها روا داشتند که همیشه گفتن چنان سخنانی آسان است. قشریون و [[اهل]] ظاهر و پیشاپیش آنان [[حنبلیان]] متحیر بودند که این تازه وارد کیست که در عین حال که ادعا می‌‌کند از دام اعتزال جسته است باز هم [[جرأت]] آن ندارد تا بی‌کم و کاست به [[منابع دینی]] یعنی به متون و [[نصوص]] [[منزل]] و [[سنت]] آن سان که از طرف [[اهل سنت]] مورد قبول است مراجعه نماید<ref>تاریخ فلسفه اسلامی، ص۱۶۳ـ ۱۶۴</ref>.