رمز جاودانگی عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

#احیاگری‌های “ذکر”: در تعلیمات [[ائمّه]]، تأکید فراوان شده که برای [[امام حسین]]{{ع}} و [[شهدای کربلا]] [[گریه]] کنند، [[نوحه]] بخوانند، [[شعر]] بسرایند، [[عزاداری]] کنند، [[زیارت]] روند، بر [[تربت امام حسین]] [[سجده]] کنند. اینها همه سبب شده که [[مکتب]] [[عاشورا]] و [[حادثۀ کربلا]] و [[مظلومیّت]] [[امام حسین]]{{ع}} و [[شهدای کربلا]]، بصورت زنده و جاوید و فراگیر باقی بماند. نقش “یاد”، “بکاء”، “زیارت”، “شعر”و “مرثیه” در جاودانه ساختن [[عاشورا]] مهم است<ref>در این زمینه ر.ک: مقالۀ «سنّت احیاگری»، جواد محدّثی (چشمۀ خورشید، ج۱، مجموعه مقالات کنگرۀ امام خمینی و فرهنگ عاشورا).</ref>.

#کیفیّت حادثه: نفس حوادث [[عاشورا]] و اوج فداکاری‌ها و [[اخلاص]] [[یاران امام]] و اوج [[خشونت]] و بی‌رحمی [[سپاه کوفه]] نسبت به [[سید الشهدا]] و [[غربت]] و [[مظلومیّت]] و [[عطش]] در اوج خود، همه و همه این حادثۀ بی‌نظیر را ماندگار ساخته است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۰۱.</ref>.

== منابع ==