رضایت در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[رضا]] عین [[اراده]] نیست، هر چند هر عملی که [[اراده]] بدان تعلق گیرد، بعد از وقوع، ممکن است [[رضایت]] هم به دنبال داشته باشد. زیرا، [[اراده]] همواره به امری مربوط می‌شود که هنوز واقع نشده، و [[رضا]] همواره به چیزی تعلق می‌گیرد که واقع شده و یا وقوعش فرض شده باشد<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان، مترجم: سید محمدباقر موسوی همدانی، ج‌۱۷، ص۳۶۶-۳۶۷.</ref>.

*بنابراین، [[رضا]] در [[اخلاق اسلامی]]، یک صفت [[نفسانی]] است که قوام وجودش به [[فرد]] دارای [[رضایت]] است، نه به عمل مورد [[رضایت]]. [[رضا]] به [[قضا و قدر]] [[خداوند]] در [[اخلاق اسلامی]]، به معنای مقدرات [[خداوند]] را بر اساس خیر و [[صلاح]] و موافق میل خود دیدن و [[اختیار]] خود را به [[خداوند]] سپردن است<ref>نظری شاری، عبدالله، «رضا به قضا و قدر خداوند و نقش آن در زند‌گی از منظر منابع اسلامی»، فصلنامه علمی - پژوهشی بلاغ، قم، سال بیستم، شماره ۵۱-۵۲، بهار و تابستان ۹۶، ص۱۵۴.</ref><ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت.</ref>.

== پانویس ==