شام غریبان: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

'''شام غریبان''' در لغت، به معنای [[شب]] [[مردم]] [[غریب]] و از [[یار]] و دیار دور افتاده است، [[شام]] مسافران که وحشتناک است. [[شام]] [[غریبان]] گرفتن: [[زاری]] کردن به درد، چنانکه بر [[وفات]] کسی [[گریستن]] و [[غم]] نمودن. [[شب]] اوّل [[وفات]] کسی برای خانوادۀ آن کس، [[شب]] یازدهم [[محرّم]] و [[عزاداری]] بعد از آن [[شب]]<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref>. در اصطلاح، به [[مراسم سوگواری]] شبانه در [[شب]] یازدهم [[محرّم]] گفته می‌شود که [[مردم]] بصورت دو گروه مجزّا، پس از [[غروب]] [[آفتاب]] [[عاشورا]] در مسجدها و تکیه‌ها، با [[خواندن]] نوحه‌های [[غمگین]]، یاد [[اسرای اهل بیت]] را گرامی می‌دارند. این برنامه، اغلب با در [[دست]] داشتن شمع‌هایی و در [[شب]] تاریک یازدهم [[محرّم]] انجام می‌گیرد و بیشتر از [[کودکان]] و نهالان در این [[سوگواری]] تمثیلی استفاده می‌شود. یاد کردی است از آوارگی [[اهل بیت امام حسین]]{{ع}} و [[کودکان]] بازمانده از [[شهدای کربلا]] که در [[غروب]] [[عاشورا]]، بی‌[[پناه]] و درمانده، در [[ظلمت]] اندوه‌بار [[شب]]، در دشت و بیابان [[کربلا]] به سر آوردند. در این [[شب]]، "مراسمی ساده و [[غم]] انگیز برپا می‌شود و [[عزاداران]] با لباس‌های سیاه و شمعی افروخته در [[دست]] گرفته، کاه بر سر می‌پاشند و نوحه‌های [[غم]] انگیز می‌خوانند و دسته دسته در معابر حرکت می‌کنند و هر چند قدم، مدّتی می‌نشینند و می‌گریند، آرام و غمناک. در این [[مراسم]] بکلّی سینه زنی نمی‌شود و [[علم]] و [[بیرق]] نیز حرکت داده نمی‌شود<ref>تعزیه در ایران، صادق همایونی، ص۲۸۹.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۶۰.</ref>

== منابع ==