بنی‌کنانه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

جابه‌‌جایی در [[ماههای حرام]] از ویژگی‌های بنی‌‌کنانه بود. آنها که از فتوا دهندگان [[عرب جاهلی]] بودند، [[حرمت]] متوالی سه ماه [[ذی‌قعده]]، [[ذی‌حجه]] و [[محرّم]] را مایه [[مشقت]] و مانع از ادامه جنگ‌های خود می‌‌دانستند، از این رو در موسم حج با اعلام جابه‌‌جایی ماه‌ها و تأخیر انداختن ماه [[محرم]] توالی سه [[ماه حرام]] را از بین می‌‌بردند. این [[بدعت]] را که از آن به "نَسیء" یاد شده است، بیشتر [[حذیفه]] از [[بنی مالک‌‌ بن کنانه]] بنا نهاد و فرزندانش تا پس از [[اسلام]] ادامه دادند.<ref>المحبر، ص ۱۵۶ ـ ۱۵۷؛ مروج الذهب، ج ۲، ص ۶۲؛ السیرة‌‌النبویه، ج ۱، ص ۲۸ ـ ۲۹.</ref> جز گزارشی که بنی کنانه را پایه‌‌گذار این بدعت شمرده<ref>الکشاف، ج ۲، ص ۲۷۰.</ref> دیگر گزارش‌ها صرفاً مردی از کنانه را بدعت‌‌گذار معرفی کرده و نامی از وی نبرده‌‌اند.<ref> تفسیر قمی، ج ۱، ص ۲۹۰؛ جامع‌‌البیان، مج ۶، ج ۱۰، ص ۱۶۹؛ تفسیر ابن ابی حاتم، ج ۶، ص ۱۷۹۴.</ref> برخی نیز با ذکر نامش او را [[مالک ‌‌بن کنانه]]، [[ثعلبة ‌‌بن مالک]]، [[حارث ‌‌بن مالک القلمس]]، [[سریربن القلمس]]، [[ابو‌‌ثمامة جنادة بن عوف بن امیة ‌‌بن عبد بن فقیم]]،<ref>اخبار مکه، ج ۱، ص ۱۸۲ ـ ۱۸۳.</ref> [[جنادة ‌‌بن عوف]]،<ref>جامع‌‌البیان، مج ۶، ج ۱۰، ص ۱۶۸؛ الکشاف، ج ۲، ص ۲۷۰؛ مجمع‌‌البیان، ج ۵، ص ۵۳.</ref> ابوثمامة [[صفوان بن امیه]]،<ref>جامع‌‌البیان، مج ۶، ج ۱۰، ص ۱۷۰.</ref> القلمّس،<ref>المحبر، ص ۱۵۶ ـ ۱۵۷؛ جامع البیان، مج ۶، ج ۱۰، ص ۱۷۱؛ مجمع‌‌البیان، ج ۵، ص ۵۳.</ref> [[نعیم بن ثعلبه]] <ref>مجمع‌‌البیان، ج ۵، ص ۵۳.</ref> و [[سمیر بن ثعلبة بن حارث]] <ref>سبائک الذهب، ص ۲۶۶.</ref> معرفی کرده‌‌اند.