افضلیت اهل بیت پیامبر خاتم در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

افضلیت اهل بیت پیامبر خاتم در معارف و سیره رضوی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۲۱

۱۸۸ بایت حذف‌شده ، ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۳٬۰۷۵

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{امامت}}
 {{مدخل مرتبط
-| موضوع مرتبط =
+| موضوع مرتبط = افضلیت اهل بیت پیامبر خاتم
-| عنوان مدخل  =
+| عنوان مدخل  = [[افضلیت اهل بیت پیامبر خاتم]]
-| مداخل مرتبط = [[افضلیت اهل بیت پیامبر خاتم در قرآن]] - [[افضلیت اهل بیت پیامبر خاتم در حدیث]] - [[افضلیت اهل بیت پیامبر خاتم در نهج البلاغه]] - [[افضلیت اهل بیت پیامبر خاتم در کلام اسلامی]] - [[افضلیت اهل بیت پیامبر خاتم در معارف و سیره رضوی]]
+| مداخل مرتبط = [[افضلیت اهل بیت پیامبر خاتم در حدیث]] - [[افضلیت اهل بیت پیامبر خاتم در کلام اسلامی]] - [[افضلیت اهل بیت پیامبر خاتم در معارف و سیره رضوی]]
-| پرسش مرتبط  = افضلیت اهل بیت پیامبر خاتم (پرسش)
+| پرسش مرتبط  =
 }}
+==[[برتری اهل بیت]]{{عم}} بر خلائق==
+[[اباصلت هروی]] از [[حضرت رضا]]{{ع}} [[روایت]] می‌کند که آن [[حضرت]] از پدرانش از [[امیرالمؤمنین]]{{عم}} [[روایت]] نمود که [[رسول الله]]{{صل}} فرمود: "[[خداوند عزوجل]] هیچ آفریده‌ای [[برتر]] و گرامی‌تر نزد او از من نیافریده است. [[حضرت علی]]{{ع}} میپرسد: یا [[رسول الله]]، پس شما برترید یا [[جبرئیل]]؟ [[حضرت]] فرمود: [[یا علی]]، همانا [[خداوند]] تبارک و تعالی انبیای مرسل را بر [[ملائکه]] [[مقرب]] خودش [[برتری]] داده است، و من را بر همۀ [[پیامبران]] و [[رسولان]] [[برتری]] داده است و [[برتری]] بعد از من - [[یا علی]] - برای تو و [[امامان]] بعد از توست، همانا [[ملائکه]] خدمتکاران ما و [[دوستان]] ما هستند. [[یا علی]]، آنها که - از فرشته‌ها - [[عرش]] را حمل می‌کنند و کسانی که اطراف [[عرش]] با [[حمد]] پروردگارشان [[تسبیح]] می‌کنند، برای آنها که به [[ولایت]] ما [[ایمان]] دارند، [[استغفار]] می‌کنند. [[یا علی]]، اگر ما نبودیم، [[خداوند]] نه [[آدم]] را می‌آفرید و نه [[حوا]] را و نه [[بهشت]] و نه [[جهنم]] و نه [[آسمان]] و نه [[زمین]] را، پس چگونه ما از [[ملائکه]] [[برتر]] نباشیم با وجود آنکه از آنها در [[معرفت]] پروردگارمان و [[تسبیح]] و [[تهلیل]] و [[تقدیس]] او [[سبقت]] گرفتیم؟ زیرا اولین مخلوقی که [[خداوند عزوجل]] [[آفریده]]، [[ارواح]] ماست و ما را به [[توحید]] و [[حمد]] خودش گویا کرد. و سپس [[ملائکه]] را آفرید و آنها چون [[ارواح]] ما را به صورت یک [[نور]] دیدند، [[امر]] ما را بزرگ شمردند پس ما [[تسبیح]] کردیم تا [[ملائکه]] بدانند ما آفریده‌ای مخلوق هستیم و اینکه [[خداوند]] از صفات ما منزه است، سپس [[ملائکه]] با [[تسبیح]] ما، [[تسبیح]] گفتند و او را از صفات ما [[تنزیه]] کردند، و چون [[ملائکه]]، [[عظمت]] [[شأن]] ما را دیدند ما {{متن حدیث|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}} گفتیم تا [[ملائکه]] بدانند که جز [[خداوند]] معبودی نیست و اینکه ما بنده‌هایی هستیم نه خدایانی که با [[خداوند]] یا بدون او، [[پرستش]] شویم، سپس [[ملائکه]] گفتند: {{متن حدیث|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}}. و چون [[ملائکه]] بزرگی موقعیت ما را [[مشاهده]] کردند ما [[تکبیر]] گفتیم تا [[ملائکه]] بدانند [[خداوند]]، بزرگ‌تر از آن است که کسی به جایگاهی [[عظیم]] برسد جز به وسیله او، و چون [[ملائکه]] آن عزتی و قدرتی را که [[خداوند]] برای ما قرار داد را [[مشاهده]] کردند. گفتم: {{متن حدیث|لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ}}، تا [[ملائکه]] بدانند ما حول و قوه‌ای جز به وسیله [[خداوند]] نداریم و چون [[ملائکه]] نعمتی را که [[خداوند]] بر ما قرار داد و [[طاعت]] ما را [[واجب]] کرد، [[مشاهده]] کردند، ما گفتیم: {{متن حدیث|الْحَمْدُ لِلَّهِ}}، تا [[ملائکه]] بدانند [[حق]] [[خداوند متعال]] را بر ما که عبارت است از [[حمد]] بر [[نعمت]] او، سپس [[ملائکه]] گفتند: الحمد لله، پس به وسیله ما بود که [[ملائکه]] به [[شناخت]] [[توحید خداوند]] و [[تسبیح]] او و [[تهلیل]] او و [[حمد]] و [[تمجید]] او، [[هدایت]] شدند. سپس [[خداوند]] تبارک و تعالی [[آدم]] را آفرید و ما را در صلب او قرار داد و به [[ملائکه]] [[دستور]] داد تا بر او [[سجده]] کنند به جهت [[بزرگداشت]] و [[احترام]] ما، و سجود [[ملائکه]] [[عبودیت]] [[خداوند عزوجل]] بود و برای [[آدم]] [[احترام]] و [[طاعت]] بود چون ما در صلب او بودیم، با این حال چگونه ما از [[ملائکه]] [[برتر]] نباشیم در حالی که همگی برای [[آدم]] [[سجده]] کردند. و همانا چون مرا به [[آسمان]] بالا بردند، [[جبرئیل]] دوتا دوتا [[اذان]] و دوتا دوتا اقامه گفت، سپس به من گفت: جلو بایست برای [[امام]] [[جماعت]]، من گفتم: ای [[جبرئیل]] آیا بر تو جلو بیافتم؟ گفت: آری، چون [[خداوند]] تبارک و تعالی [[پیامبران]] خودش را بر همه فرشته‌های خویش [[برتری]] داده و تو را به ویژه؛ من جلو رفتم و با آنها [[نماز]] خواندم و افتخاری نمی‌کنم و چون به حجاب‌های [[نور]] رسیدم، [[جبرئیل]] به من گفت: برو جلو یا [[محمد]]، و خودش نیامد. گفتم: ای [[جبرئیل]]، آیا مرا در چنین جایگاهی تنها می‌گذاری؟ گفت: ای [[محمد]]، اینجا نهایت جایگاهی است که [[خداوند عزوجل]] برایم قرار داده است، اگر عبور کنم بال‌هایم به جهت عبور از حدود پروردگارم می‌سوزد، سپس مرا در [[نور]] انداخت تا آنکه به آنجایی که [[خداوند]] خواست از [[ملک]] وادی او رسیدم، ندا آمد: یا [[محمد]]، عرض کردم: {{عربی|لَبَّيْكَ رَبِّي وَ سَعْدَيْكَ تَبَارَكْتَ وَ تَعَالَيْتَ}}، ندا آمد: ای [[محمد]]، تو [[بنده]] من هستی و من [[پروردگار]] تو هستم. تنها مرا [[عبادت]] کن و بر من تکیه نما و [[توکل]] کن؛ تو در میان [[بندگان]] من، [[نور]] من و فرستاده من هستی به سوی [[خلق]] من و [[حجت]] من هستی در میان [[مردم]]، برای تو و آنانکه از تو [[پیروی]] کنند [[بهشت]] را آفریدم و برای آنکه با تو [[مخالفت]] کند [[جهنم]] را آفریده‌ام، [[کرامت]] خود را برای اوصیای تو [[واجب]] کردم و برای [[شیعیان]] ایشان، [[ثواب]] خویش را لازم شمردم. عرض کردم: ای [[پروردگار]] من، اوصیای من کیانند؟ ندا آمد: ای [[محمد]]، اوصیای تو آنهایند که نامشان بر ساق عرض نوشته شده است، من در حالی که مقابل پروردگارم بودم به ساق [[عرش]] نگریستم، دوازده [[نور]] دیدم در هر نوری یک سطر سبز بود که نام یکی از [[اوصیا]] در آن بود، اول آنها [[علی بن ابی‌طالب]] و آخر آنها [[مهدی امت من]] بود. عرض کردم: ای [[پروردگار]] من، آیا اینان اوصیای من هستند؟ ندا آمد: ای [[محمد]]، اینان اولیای من و [[دوستان]] من و برگزیدگان من و حجت‌های من بر مخلوقات من هستند بعد از تو، و ایشان اوصیای تو و [[جانشینان]] تو و [[برترین مخلوق]] بعد از تو می‌باشند. به [[عزت]] و جلالم [[سوگند]] که به وسیله ایشان، من [[دین]] خودم را آشکار می‌کنم و به وسیله ایشان کلمه خود را بلند می‌گردانم و قطعاً [[زمین]] را به وسیله آخرین ایشان از دشمنانم [[پاک]] می‌گردانم و او را در [[شرق]] و [[غرب]] عالم مسلط میکنم، و قطعاً او را بر بادها مسلط کرده و ابرهای سخت را برای او رام می‌گردانم. او را در میان سبب‌ها بالا برده و با [[لشکر]] خود [[یاری]] می‌دهم و حتما با [[ملائکه]] خویش به او کمک می‌رسانم تا [[دعوت]] من بلند و [[مردم]] بر محور [[توحید]] من، جمع شوند آنگاه [[حکومت]] او را طولانی میکنم و روزگاران را میان اولیای خودم میگردانم تا [[قیامت]]"<ref>عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۲۶۲؛ بحار الأنوار، ج۲۶، ص۳۳۵.</ref>.
+یکی از مهم‌ترین توصیه‌های [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[خدمت]] و کمک به [[اهل بیت]]{{عم}} می‌باشد که در [[روایت‌ها]] فراوان آمده است. از جمله [[حضرت رضا]]{{ع}} از [[پدران]] خویش{{عم}} از [[رسول الله]]{{صل}} [[نقل]] می‌فرماید که فرمود: "چهار گروه‌اند که من شفیع آنها در [[قیامت]] هستم، آنکه [[اهل بیت]] مرا [[دوست]] دارد، و آنکه [[اهل بیت]] من، محور [[دوستی]] و [[دشمنی]] او با افراد باشد، و آنکه نیازهای ایشان را فراهم کند و آنکه به هنگام [[مشکلات]] برای آنها تلاش کند"<ref>بشارة المصطفی{{صل}}، ص۱۴۰.</ref>.
+در [[روایت]] دیگری [[حضرت رضا]]{{ع}} از پدرانش{{ع}} از [[رسول الله]]{{صل}} [[روایت]] می‌نماید که فرمود: چهار گروه‌اند که من شفیع آنها هستم [[روز قیامت]]، هر چند با [[گناه]] [[اهل]] [[زمین]] نزد من آیند، آنکه [[اهل بیت]] مرا [[یاری]] کند و آنکه حوائج آنها را هنگامی که در [[اضطرار]] باشند برآورده سازد، و آنکه آنها را با [[دل]] و زبان [[دوست]] دارد، و آنکه با [[دوست]] - در [[عمل]]- از آنها [[دفاع]] کند<ref>الخصال، ج۱، ص۱۹۶؛ بحار الأنوار، ج۲۷، ص۷۷.</ref>.
+در [[احادیث]] فراوان از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[ائمه معصومین]]{{عم}} این نکته آمده است که [[محبت اهل بیت]]{{عم}} علامت [[پاکیزگی]] ولادت است<ref>بحار الأنوار، ج۲۷، ص۱۴۶، ۱۴۸، ۱۵۲.</ref>. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: "هر که ما [[اهل بیت]] را [[دوست]] دارد، باید خدای را بر اولین [[نعمت‌ها]] [[سپاس]] گوید". [[پرسش]] شد: اولین [[نعمت‌ها]] چیست؟ فرمود: "[[پاکیزگی]] ولادت؛ ما را [[دوست]] نمی‌دارد مگر کسی که ولادتش [[پاکیزه]] است"<ref>معانی الأخبار، ص۱۶۱، المحاسن، ج۱، ص۱۳۸.</ref>. در برخی از این [[احادیث]] آمده است [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} فرمود: "آیا به تو [[بشارت]] ندهم؟ آیا هدیه‌ای به تو ندهم؟ عرض کرد: آری یا [[رسول الله]]! فرمود: من و تو از یک [[سرشت]] [[آفریده]] شدیم و شیعۀ ما از اضافۀ آن [[سرشت]] [[آفریده]] شده است؛ چون [[روز قیامت]] شود، [[مردم]] به نام مادرهایشان صدا زده می‌شوند جز شیعۀ تو که به نام پدرانشان خوانده می‌شوند زیرا ولادت آنها [[پاکیزه]] است"<ref>الأمالی، مفید، ص۳۱۱؛ الإرشاد، ج۱، ص۴۴.</ref>.
-==[[برتری اهل بیت]]{{عم}} بر خلائق==
+بر اساس روایتی از [[امام رضا]]{{ع}} از پدرانشان آمده است که [[شیطان]] خود را در نطفه [[دشمنان اهل بیت]]{{عم}} [[شریک]] دانسته است<ref>عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۷۲؛ بحار الأنوار، ج۲۷، ص۱۴۸.</ref>. گویا سخن [[حضرت هادی]]{{ع}} در [[زیارت جامعه]] به همین نکته اشاره دارد که میفرماید: "[[خداوند]]، [[درود]] ما را بر شما و [[نعمت]] [[ولایت]] شما را که به ما اختصاص داد، سبب [[پاکیزگی]] [[آفرینش]] ما و و [[طهارت]] جان‌های ما و تزکیۀ ما و کفارۀ [[گناهان]] ما قرار داد"<ref>عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ۲۵۷.</ref>.
-* [[اباصلت هروی]] از [[حضرت رضا]]{{ع}} [[روایت]] می‌کند که آن [[حضرت]] از پدرانش از [[امیرالمؤمنین]]{{عم}} [[روایت]] نمود که [[رسول الله]]{{صل}} فرمود: "[[خداوند عزوجل]] هیچ آفریده‌ای [[برتر]] و گرامی‌تر نزد او از من نیافریده است. [[حضرت علی]]{{ع}} میپرسد: یا [[رسول الله]]، پس شما برترید یا [[جبرئیل]]؟ [[حضرت]] فرمود: [[یا علی]]، همانا [[خداوند]] تبارک و تعالی انبیای مرسل را بر [[ملائکه]] [[مقرب]] خودش [[برتری]] داده است، و من را بر همۀ [[پیامبران]] و [[رسولان]] [[برتری]] داده است و [[برتری]] بعد از من - [[یا علی]] - برای تو و [[امامان]] بعد از توست، همانا [[ملائکه]] خدمتکاران ما و [[دوستان]] ما هستند. [[یا علی]]، آنها که - از فرشته‌ها - [[عرش]] را حمل می‌کنند و کسانی که اطراف [[عرش]] با [[حمد]] پروردگارشان [[تسبیح]] می‌کنند، برای آنها که به [[ولایت]] ما [[ایمان]] دارند، [[استغفار]] می‌کنند. [[یا علی]]، اگر ما نبودیم، [[خداوند]] نه [[آدم]] را می‌آفرید و نه [[حوا]] را و نه [[بهشت]] و نه [[جهنم]] و نه [[آسمان]] و نه [[زمین]] را، پس چگونه ما از [[ملائکه]] [[برتر]] نباشیم با وجود آنکه از آنها در [[معرفت]] پروردگارمان و [[تسبیح]] و [[تهلیل]] و [[تقدیس]] او [[سبقت]] گرفتیم؟ زیرا اولین مخلوقی که [[خداوند عزوجل]] [[آفریده]]، [[ارواح]] ماست و ما را به [[توحید]] و [[حمد]] خودش گویا کرد. و سپس [[ملائکه]] را آفرید و آنها چون [[ارواح]] ما را به صورت یک [[نور]] دیدند، [[امر]] ما را بزرگ شمردند پس ما [[تسبیح]] کردیم تا [[ملائکه]] بدانند ما آفریده‌ای مخلوق هستیم و اینکه [[خداوند]] از صفات ما منزه است، سپس [[ملائکه]] با [[تسبیح]] ما، [[تسبیح]] گفتند و او را از صفات ما [[تنزیه]] کردند، و چون [[ملائکه]]، [[عظمت]] [[شأن]] ما را دیدند ما {{متن حدیث|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}} گفتیم تا [[ملائکه]] بدانند که جز [[خداوند]] معبودی نیست و اینکه ما بنده‌هایی هستیم نه خدایانی که با [[خداوند]] یا بدون او، [[پرستش]] شویم، سپس [[ملائکه]] گفتند: {{متن حدیث|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}}. و چون [[ملائکه]] بزرگی موقعیت ما را [[مشاهده]] کردند ما [[تکبیر]] گفتیم تا [[ملائکه]] بدانند [[خداوند]]، بزرگ‌تر از آن است که کسی به جایگاهی [[عظیم]] برسد جز به وسیله او، و چون [[ملائکه]] آن عزتی و قدرتی را که [[خداوند]] برای ما قرار داد را [[مشاهده]] کردند. گفتم: {{متن حدیث|لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ}}، تا [[ملائکه]] بدانند ما حول و قوه‌ای جز به وسیله [[خداوند]] نداریم و چون [[ملائکه]] نعمتی را که [[خداوند]] بر ما قرار داد و [[طاعت]] ما را [[واجب]] کرد، [[مشاهده]] کردند، ما گفتیم: {{متن حدیث|الْحَمْدُ لِلَّهِ}}، تا [[ملائکه]] بدانند [[حق]] [[خداوند متعال]] را بر ما که عبارت است از [[حمد]] بر [[نعمت]] او، سپس [[ملائکه]] گفتند: الحمد لله، پس به وسیله ما بود که [[ملائکه]] به [[شناخت]] [[توحید خداوند]] و [[تسبیح]] او و [[تهلیل]] او و [[حمد]] و [[تمجید]] او، [[هدایت]] شدند. سپس [[خداوند]] تبارک و تعالی [[آدم]] را آفرید و ما را در صلب او قرار داد و به [[ملائکه]] [[دستور]] داد تا بر او [[سجده]] کنند به جهت [[بزرگداشت]] و [[احترام]] ما، و سجود [[ملائکه]] [[عبودیت]] [[خداوند عزوجل]] بود و برای [[آدم]] [[احترام]] و [[طاعت]] بود چون ما در صلب او بودیم، با این حال چگونه ما از [[ملائکه]] [[برتر]] نباشیم در حالی که همگی برای [[آدم]] [[سجده]] کردند. و همانا چون مرا به [[آسمان]] بالا بردند، [[جبرئیل]] دوتا دوتا [[اذان]] و دوتا دوتا اقامه گفت، سپس به من گفت: جلو بایست برای [[امام]] [[جماعت]]، من گفتم: ای [[جبرئیل]] آیا بر تو جلو بیافتم؟ گفت: آری، چون [[خداوند]] تبارک و تعالی [[پیامبران]] خودش را بر همه فرشته‌های خویش [[برتری]] داده و تو را به ویژه؛ من جلو رفتم و با آنها [[نماز]] خواندم و افتخاری نمی‌کنم و چون به حجاب‌های [[نور]] رسیدم، [[جبرئیل]] به من گفت: برو جلو یا [[محمد]]، و خودش نیامد. گفتم: ای [[جبرئیل]]، آیا مرا در چنین جایگاهی تنها می‌گذاری؟ گفت: ای [[محمد]]، اینجا نهایت جایگاهی است که [[خداوند عزوجل]] برایم قرار داده است، اگر عبور کنم بال‌هایم به جهت عبور از حدود پروردگارم می‌سوزد، سپس مرا در [[نور]] انداخت تا آنکه به آنجایی که [[خداوند]] خواست از [[ملک]] وادی او رسیدم، ندا آمد: یا [[محمد]]، عرض کردم: {{عربی|لَبَّيْكَ رَبِّي وَ سَعْدَيْكَ تَبَارَكْتَ وَ تَعَالَيْتَ}}، ندا آمد: ای [[محمد]]، تو [[بنده]] من هستی و من [[پروردگار]] تو هستم. تنها مرا [[عبادت]] کن و بر من تکیه نما و [[توکل]] کن؛ تو در میان [[بندگان]] من، [[نور]] من و فرستاده من هستی به سوی [[خلق]] من و [[حجت]] من هستی در میان [[مردم]]، برای تو و آنانکه از تو [[پیروی]] کنند [[بهشت]] را آفریدم و برای آنکه با تو [[مخالفت]] کند [[جهنم]] را آفریده‌ام، [[کرامت]] خود را برای اوصیای تو [[واجب]] کردم و برای [[شیعیان]] ایشان، [[ثواب]] خویش را لازم شمردم. عرض کردم: ای [[پروردگار]] من، اوصیای من کیانند؟ ندا آمد: ای [[محمد]]، اوصیای تو آنهایند که نامشان بر ساق عرض نوشته شده است، من در حالی که مقابل پروردگارم بودم به ساق [[عرش]] نگریستم، دوازده [[نور]] دیدم در هر نوری یک سطر سبز بود که نام یکی از [[اوصیا]] در آن بود، اول آنها [[علی بن ابی‌طالب]] و آخر آنها [[مهدی امت من]] بود. عرض کردم: ای [[پروردگار]] من، آیا اینان اوصیای من هستند؟ ندا آمد: ای [[محمد]]، اینان اولیای من و [[دوستان]] من و برگزیدگان من و حجت‌های من بر مخلوقات من هستند بعد از تو، و ایشان اوصیای تو و [[جانشینان]] تو و [[برترین مخلوق]] بعد از تو می‌باشند. به [[عزت]] و جلالم [[سوگند]] که به وسیله ایشان، من [[دین]] خودم را آشکار می‌کنم و به وسیله ایشان کلمه خود را بلند می‌گردانم و قطعاً [[زمین]] را به وسیله آخرین ایشان از دشمنانم [[پاک]] می‌گردانم و او را در [[شرق]] و [[غرب]] عالم مسلط میکنم، و قطعاً او را بر بادها مسلط کرده و ابرهای سخت را برای او رام می‌گردانم. او را در میان سبب‌ها بالا برده و با [[لشکر]] خود [[یاری]] می‌دهم و حتما با [[ملائکه]] خویش به او کمک می‌رسانم تا [[دعوت]] من بلند و [[مردم]] بر محور [[توحید]] من، جمع شوند آنگاه [[حکومت]] او را طولانی میکنم و روزگاران را میان اولیای خودم میگردانم تا [[قیامت]]"<ref>عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۲۶۲؛ بحار الأنوار، ج۲۶، ص۳۳۵.</ref>.
-*یکی از مهم‌ترین توصیه‌های [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[خدمت]] و کمک به [[اهل بیت]]{{عم}} می‌باشد که در [[روایت‌ها]] فراوان آمده است. از جمله [[حضرت رضا]]{{ع}} از [[پدران]] خویش{{عم}} از [[رسول الله]]{{صل}} [[نقل]] می‌فرماید که فرمود: "چهار گروه‌اند که من شفیع آنها در [[قیامت]] هستم، آنکه [[اهل بیت]] مرا [[دوست]] دارد، و آنکه [[اهل بیت]] من، محور [[دوستی]] و [[دشمنی]] او با افراد باشد، و آنکه نیازهای ایشان را فراهم کند و آنکه به هنگام [[مشکلات]] برای آنها تلاش کند"<ref>بشارة المصطفی{{صل}}، ص۱۴۰.</ref>.
+[[حضرت رضا]]{{ع}} فرمود: "هر که خوشنود می‌شود که به سوی [[حق]]، بدون [[حجاب]] بنگرد و [[خداوند]] بدون [[حجاب]] به او نظر کند، پس [[ولایت]] [[آل محمد]]{{صل}} را بپذیرد و از [[دشمن]] ایشان [[بیزاری]] جوید و به پیشوای [[مسلمین]] از ایشان [[اقتدا]] کند، همانا در [[روز قیامت]]، [[خداوند]] بدون [[حجاب]] به او نظر می‌کند و او نیز بدون [[حجاب]] به [[خداوند]] نظر می‌کند"<ref>بحارالانوار، ج۲۷، ص۹۰.</ref>. [[محمد بن نوفلی]] که خدمتکار [[حضرت رضا]]{{ع}} بود می‌گوید: [[حضرت رضا]]{{ع}} فرمود: [[امام کاظم]] از [[پدران]] خود از [[امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب]]{{ع}} [[نقل]] کرده که فرمود: "برادرم و [[حبیب]] من [[رسول الله]]{{صل}} فرمود: هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند در حالی که [[خداوند]] به او روی کرده و از او [[اعراض]] نکرده، باید [[ولایت]] تو را [[یا علی]] داشته باشد، و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند در حالی که از او [[راضی]] است باید [[ولایت]] پسر تو [[حسن]] را بپذیرد، و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند]] را [[ملاقات]] کند در حالی که [[ترس]] بر او نباشد باید [[ولایت]] پسر تو [[حسین]] را بپذیرد، هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند در حالی که [[خداوند]] [[گناهان]] او را محو کند باید [[ولایت]] [[علی بن حسین]] را بپذیرد، چرا که او از کسانی است که [[خداوند عزوجل]] فرموده است: {{متن قرآن|سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ}}<ref>«نشان (ایمان) آنان در چهره‌هایشان از اثر سجود، نمایان است» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref>. و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند در حالی که چشم او روشن باشد، باید [[ولایت]] [[محمد بن علی باقر]] را بپذیرد و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند]] را [[ملاقات]] کند، در حالی که نامۀ عمل او در دست راست او باشد، باید [[ولایت]] [[جعفر بن محمد]] را بپذیرد و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند]] را [[پاک]] و [[پاکیزه]] [[ملاقات]] کند باید [[ولایت]] [[موسی بن جعفر]] را بپذیرد، و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند در حالی که خندان است باید [[ولایت]] [[علی بن موسی الرضا]] را داشته باشد و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند در حالی که درجات او بالا و [[گناهان]] او به [[حسنات]] تبدیل شده باشد، باید [[ولایت]] [[محمد بن علی جواد]] را بپذیرد. و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند و با او [[محاسبه]] آسان نماید و او را در جنات عدن که وسعت آن به اندازه [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] است و برای [[اهل]] [[تقوی]] آماده شده است، وارد کند، باید [[ولایت]] [[علی بن محمد]] [[هادی]] را بپذیرد و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند در حالی که از [[رستگاران]] است، باید [[ولایت]] [[حسن بن علی عسکری]] را بپذیرد. و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند در حالی که ایمانش کامل و اسلامش [[نیکو]] باشد، باید [[ولایت]] [[حجة]] بن [[حسن]] [[منتظر]] را بپذیرد. اینان [[پیشوایان]] [[هدایت]] و نشانه‌های [[تقوی]] هستند، هر که اینها را [[دوست]] دارد و [[ولایت]] آنها را بپذیرد، من بر [[خداوند عزوجل]] برای او [[بهشت]] را ضمانت می‌کنم"<ref>بحارالانوار، ج۲۷، ص۱۰۷.</ref>.<ref>[[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[اهل بیت - کمپانی زارع (مقاله)|مقاله «اهل بیت»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]]، ج۲ ص ۶۷۴.</ref>.
-*در [[روایت]] دیگری [[حضرت رضا]]{{ع}} از پدرانش{{ع}} از [[رسول الله]]{{صل}} [[روایت]] می‌نماید که فرمود: چهار گروه‌اند که من شفیع آنها هستم [[روز قیامت]]، هر چند با [[گناه]] [[اهل]] [[زمین]] نزد من آیند، آنکه [[اهل بیت]] مرا [[یاری]] کند و آنکه حوائج آنها را هنگامی که در [[اضطرار]] باشند برآورده سازد، و آنکه آنها را با [[دل]] و زبان [[دوست]] دارد، و آنکه با [[دوست]] - در [[عمل]]- از آنها [[دفاع]] کند<ref>الخصال، ج۱، ص۱۹۶؛ بحار الأنوار، ج۲۷، ص۷۷.</ref>.
-*در [[احادیث]] فراوان از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[ائمه معصومین]]{{عم}} این نکته آمده است که [[محبت اهل بیت]]{{عم}} علامت [[پاکیزگی]] ولادت است<ref>بحار الأنوار، ج۲۷، ص۱۴۶، ۱۴۸، ۱۵۲.</ref>. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: "هر که ما [[اهل بیت]] را [[دوست]] دارد، باید خدای را بر اولین [[نعمت‌ها]] [[سپاس]] گوید". [[پرسش]] شد: اولین [[نعمت‌ها]] چیست؟ فرمود: "[[پاکیزگی]] ولادت؛ ما را [[دوست]] نمی‌دارد مگر کسی که ولادتش [[پاکیزه]] است"<ref>معانی الأخبار، ص۱۶۱، المحاسن، ج۱، ص۱۳۸.</ref>. در برخی از این [[احادیث]] آمده است [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} فرمود: "آیا به تو [[بشارت]] ندهم؟ آیا هدیه‌ای به تو ندهم؟ عرض کرد: آری یا [[رسول الله]]! فرمود: من و تو از یک [[سرشت]] [[آفریده]] شدیم و شیعۀ ما از اضافۀ آن [[سرشت]] [[آفریده]] شده است؛ چون [[روز قیامت]] شود، [[مردم]] به نام مادرهایشان صدا زده می‌شوند جز شیعۀ تو که به نام پدرانشان خوانده می‌شوند زیرا ولادت آنها [[پاکیزه]] است"<ref>الأمالی، مفید، ص۳۱۱؛ الإرشاد، ج۱، ص۴۴.</ref>.
-*بر اساس روایتی از [[امام رضا]]{{ع}} از پدرانشان آمده است که [[شیطان]] خود را در نطفه [[دشمنان اهل بیت]]{{عم}} [[شریک]] دانسته است<ref>عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۷۲؛ بحار الأنوار، ج۲۷، ص۱۴۸.</ref>. گویا سخن [[حضرت هادی]]{{ع}} در [[زیارت جامعه]] به همین نکته اشاره دارد که میفرماید: "[[خداوند]]، [[درود]] ما را بر شما و [[نعمت]] [[ولایت]] شما را که به ما اختصاص داد، سبب [[پاکیزگی]] [[آفرینش]] ما و و [[طهارت]] جان‌های ما و تزکیۀ ما و کفارۀ [[گناهان]] ما قرار داد"<ref>عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ۲۵۷.</ref>.
-* [[حضرت رضا]]{{ع}} فرمود: "هر که خوشنود می‌شود که به سوی [[حق]]، بدون [[حجاب]] بنگرد و [[خداوند]] بدون [[حجاب]] به او نظر کند، پس [[ولایت]] [[آل محمد]]{{صل}} را بپذیرد و از [[دشمن]] ایشان [[بیزاری]] جوید و به پیشوای [[مسلمین]] از ایشان [[اقتدا]] کند، همانا در [[روز قیامت]]، [[خداوند]] بدون [[حجاب]] به او نظر می‌کند و او نیز بدون [[حجاب]] به [[خداوند]] نظر می‌کند"<ref>بحارالانوار، ج۲۷، ص۹۰.</ref>. [[محمد بن نوفلی]] که خدمتکار [[حضرت رضا]]{{ع}} بود می‌گوید: [[حضرت رضا]]{{ع}} فرمود: [[امام کاظم]] از [[پدران]] خود از [[امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب]]{{ع}} [[نقل]] کرده که فرمود: "برادرم و [[حبیب]] من [[رسول الله]]{{صل}} فرمود: هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند در حالی که [[خداوند]] به او روی کرده و از او [[اعراض]] نکرده، باید [[ولایت]] تو را [[یا علی]] داشته باشد، و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند در حالی که از او [[راضی]] است باید [[ولایت]] پسر تو [[حسن]] را بپذیرد، و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند]] را [[ملاقات]] کند در حالی که [[ترس]] بر او نباشد باید [[ولایت]] پسر تو [[حسین]] را بپذیرد، هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند در حالی که [[خداوند]] [[گناهان]] او را محو کند باید [[ولایت]] [[علی بن حسین]] را بپذیرد، چرا که او از کسانی است که [[خداوند عزوجل]] فرموده است: {{متن قرآن|سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ}}<ref>«نشان (ایمان) آنان در چهره‌هایشان از اثر سجود، نمایان است» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref>. و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند در حالی که چشم او روشن باشد، باید [[ولایت]] [[محمد بن علی باقر]] را بپذیرد و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند]] را [[ملاقات]] کند، در حالی که نامۀ عمل او در دست راست او باشد، باید [[ولایت]] [[جعفر بن محمد]] را بپذیرد و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند]] را [[پاک]] و [[پاکیزه]] [[ملاقات]] کند باید [[ولایت]] [[موسی بن جعفر]] را بپذیرد، و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند در حالی که خندان است باید [[ولایت]] [[علی بن موسی الرضا]] را داشته باشد و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند در حالی که درجات او بالا و [[گناهان]] او به [[حسنات]] تبدیل شده باشد، باید [[ولایت]] [[محمد بن علی جواد]] را بپذیرد. و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند و با او [[محاسبه]] آسان نماید و او را در جنات عدن که وسعت آن به اندازه [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] است و برای [[اهل]] [[تقوی]] آماده شده است، وارد کند، باید [[ولایت]] [[علی بن محمد]] [[هادی]] را بپذیرد و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند در حالی که از [[رستگاران]] است، باید [[ولایت]] [[حسن بن علی عسکری]] را بپذیرد. و هر که [[دوست]] دارد [[خداوند عزوجل]] را [[ملاقات]] کند در حالی که ایمانش کامل و اسلامش [[نیکو]] باشد، باید [[ولایت]] [[حجة]] بن [[حسن]] [[منتظر]] را بپذیرد. اینان [[پیشوایان]] [[هدایت]] و نشانه‌های [[تقوی]] هستند، هر که اینها را [[دوست]] دارد و [[ولایت]] آنها را بپذیرد، من بر [[خداوند عزوجل]] برای او [[بهشت]] را ضمانت می‌کنم"<ref>بحارالانوار، ج۲۷، ص۱۰۷.</ref>.<ref>[[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[اهل بیت - کمپانی زارع (مقاله)|مقاله «اهل بیت»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]]، ج۲ ص ۶۷۴.</ref>.
 == منابع ==
 {{منابع}}
-#[[پرونده:1100515.jpg|22px]] [[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[اهل بیت - کمپانی زارع (مقاله)|مقاله «اهل بیت»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه امام رضا ج۲''']]
+# [[پرونده:1100515.jpg|22px]] [[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[اهل بیت - کمپانی زارع (مقاله)|مقاله «اهل بیت»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه امام رضا ج۲''']]
 {{پایان منابع}}
@@ خط ۲۳: / خط ۲۷: @@
 {{پانویس}}
-[[رده:افضلیت اهل بیت پیامبر خاتم]]
+[[رده:مدخل]]
-[[رده:مدخل امامت پاسخ به شبهات کلامی]]
+[[رده:افضلیت امام]]