آزمایش الهی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==معناشناسی آزمایش و امتحان== | ==معناشناسی آزمایش و امتحان== | ||
===معنای لغوی=== | ===معنای لغوی=== | ||
آزمایش یا همان [[امتحان]] از [[سنت‌های الهی]]، در لغت به‌معنای آزمودن<ref>الصحاح، ج۶، ص۲۲۰۱؛ لسان العرب، ج۱۳، ص۴۲.</ref> و تصفیه و خالص‌سازی است. وقتی فلز، طلا و نقره را در کورۀ [[آتش]] می‌گذارند تا ذوب و [[خالص]] شود، آن را [[امتحان]] کرده‌اند. هر کس به نوعی در [[زندگی]] [[امتحان]] می‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۳۲-۳۳.</ref>. آزمایش الهی در مورد همه [[بندگان]] که دارای [[قوه]] [[اندیشه]] و [[تفکر]] هستند، جاری می‌شود. در سایه [[آزمایش‌های الهی]]، استعدادهای [[انسان‌ها]] شکوفا می‌شود و [[آدمی]] در مسیر رشد، ترقی و بالندگی قرار می‌گیرد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 50.</ref>. | آزمایش یا همان [[امتحان]] از [[سنت‌های الهی]]، در لغت به‌معنای آزمودن<ref>الصحاح، ج۶، ص۲۲۰۱؛ لسان العرب، ج۱۳، ص۴۲.</ref> و تصفیه و خالص‌سازی است. وقتی فلز، طلا و نقره را در کورۀ [[آتش]] می‌گذارند تا ذوب و [[خالص]] شود، آن را [[امتحان]] کرده‌اند. هر کس به نوعی در [[زندگی]] [[امتحان]] می‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۳۲-۳۳.</ref>. آزمایش الهی در مورد همه [[بندگان]] که دارای [[قوه]] [[اندیشه]] و [[تفکر]] هستند، جاری می‌شود. در سایه [[آزمایش‌های الهی]]، استعدادهای [[انسان‌ها]] شکوفا می‌شود و [[آدمی]] در مسیر رشد، ترقی و بالندگی قرار می‌گیرد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 50.</ref>. | ||
===معنای اصطلاحی=== | ===معنای اصطلاحی=== | ||
==آزمایش الهی در قرآن== | ==آزمایش الهی در قرآن== | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==[[فلسفه آزمایش الهی]]== | ==[[فلسفه آزمایش الهی]]== | ||
آزمایش هر [[انسانی]] می تواند دلیل خاصی داشته باشد مانند اینکه: برخی [[آزمایش]] می‌شوند، تا [[علم]]، [[قدرت]] بدنی، [[ایمان]]، [[صداقت]]، مهارت، [[اخلاص]] یا [[صبر]] و [[مقاومت]] آنان معلوم گردد. [[خداوند]]، [[انسان]] را [[امتحان]] می‌کند، تا جوهره اصلی و [[میزان]] [[صبر]] و [[ایمان]] و تعهّد آنان برای خودشان و بر [[مردم]] روشن شود، وگرنه چیزی بر [[خدا]] پوشیده نیست تا با [[امتحان]] بخواهد [[آگاه]] شود. [[امتحان]] برای همه هست. یکی با [[مال]]، دیگری با [[مقام]] یا [[زیبایی]]، شهرت، [[فقر]]، [[اولاد]]، [[دوست]]، [[بلا]] و گرفتاری، [[مرگ و میر]] عزیزان، [[گرسنگی]]، [[قحطی]]، [[ترس]] و [[ناامنی]] و... [[امتحان]] می‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۳۲-۳۳؛ [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۳۲.</ref>. | آزمایش هر [[انسانی]] می تواند دلیل خاصی داشته باشد مانند اینکه: برخی [[آزمایش]] می‌شوند، تا [[علم]]، [[قدرت]] بدنی، [[ایمان]]، [[صداقت]]، مهارت، [[اخلاص]] یا [[صبر]] و [[مقاومت]] آنان معلوم گردد. [[خداوند]]، [[انسان]] را [[امتحان]] می‌کند، تا جوهره اصلی و [[میزان]] [[صبر]] و [[ایمان]] و تعهّد آنان برای خودشان و بر [[مردم]] روشن شود، وگرنه چیزی بر [[خدا]] پوشیده نیست تا با [[امتحان]] بخواهد [[آگاه]] شود. [[امتحان]] برای همه هست. یکی با [[مال]]، دیگری با [[مقام]] یا [[زیبایی]]، شهرت، [[فقر]]، [[اولاد]]، [[دوست]]، [[بلا]] و گرفتاری، [[مرگ و میر]] عزیزان، [[گرسنگی]]، [[قحطی]]، [[ترس]] و [[ناامنی]] و... [[امتحان]] می‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۳۲-۳۳؛ [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۳۲.</ref>. | ||
همچنین از جمله دیدگاه‌های [[امام علی]] {{ع}} درباره [[فلسفه آزمایش الهی]] می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: | همچنین از جمله دیدگاه‌های [[امام علی]] {{ع}} درباره [[فلسفه آزمایش الهی]] می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
==آزمایش و [[امتحان]] در [[قرآن]] و [[نهج البلاغه]]== | ==آزمایش و [[امتحان]] در [[قرآن]] و [[نهج البلاغه]]== | ||
در [[قرآن]] با تعبیر [[فتنه]] و [[ابتلاء]] و [[تمحیص]] هم از آزمایش و [[امتحان]] یاد شده است و [[بلاها]] نوعی [[آزمون الهی]] است. [[انسان]] باید پیوسته خود را در حال [[امتحان]] پس دادن بداند و بکوشد که در [[امتحان الهی]] مردود نشود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۳۲-۳۳.</ref>. | در [[قرآن]] با تعبیر [[فتنه]] و [[ابتلاء]] و [[تمحیص]] هم از آزمایش و [[امتحان]] یاد شده است و [[بلاها]] نوعی [[آزمون الهی]] است. [[انسان]] باید پیوسته خود را در حال [[امتحان]] پس دادن بداند و بکوشد که در [[امتحان الهی]] مردود نشود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۳۲-۳۳.</ref>. | ||
مفهوم [[آزمایش]] در [[نهج البلاغه]] با تعبیرهای مختلفی همانند [[ابتلا]]<ref>و روزه را برای آزمودن اخلاص مردم قرار داد؛ نهج البلاغه؛ حکمت ۲۴۴</ref>، [[امتحان]]<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴</ref>، اختبار<ref>و کسی که روزی‌اش تنگ شده، اگر آن را امتحان و آزمایش خویش نداند، اجر خود را از دست داده است؛ نهج البلاغه، حکمت ۳۵۰</ref>، تمییز<ref>خداوند برای امتیاز دادن به بندگانش، آنها را می‌آزماید به چیزهایی که دلیلش را نمی‌دانند؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴</ref> و [[فتنه]]<ref>کسی از شما نگوید که خداوندا پناه می‌برم به تو از آزمایش، زیرا هیچ‌کس نیست مگر آنکه به نحوی به آزمایش گرفتار است؛ نهج البلاغه، حکمت ۹۰</ref> به‌کار رفته است که همگی از نظر معنایی به هم نزدیک‌اند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 50.</ref>. | مفهوم [[آزمایش]] در [[نهج البلاغه]] با تعبیرهای مختلفی همانند [[ابتلا]]<ref>و روزه را برای آزمودن اخلاص مردم قرار داد؛ نهج البلاغه؛ حکمت ۲۴۴</ref>، [[امتحان]]<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴</ref>، اختبار<ref>و کسی که روزی‌اش تنگ شده، اگر آن را امتحان و آزمایش خویش نداند، اجر خود را از دست داده است؛ نهج البلاغه، حکمت ۳۵۰</ref>، تمییز<ref>خداوند برای امتیاز دادن به بندگانش، آنها را می‌آزماید به چیزهایی که دلیلش را نمی‌دانند؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴</ref> و [[فتنه]]<ref>کسی از شما نگوید که خداوندا پناه می‌برم به تو از آزمایش، زیرا هیچ‌کس نیست مگر آنکه به نحوی به آزمایش گرفتار است؛ نهج البلاغه، حکمت ۹۰</ref> به‌کار رفته است که همگی از نظر معنایی به هم نزدیک‌اند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 50.</ref>. | ||