آل لوط در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

آل لوط در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۰۹

۱۱ بایت حذف‌شده ، ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۲

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۱۷: / خط ۱۷: @@
 برخی دیگر، افزون بر [[پیروان]]، آن را شامل شخص [[لوط]] نیز دانسته‌اند<ref>الکشّاف، ج ۲، ص ۱۲۶؛ التبیان، ج ۸، ص ۱۰۶.</ref> که ممکن است منشأ این [[تفسیر]]، دلالت فحوای [[آیات]] باشد؛ هم‌چنین گفته شده که مقصود از [[آل لوط]]، [[خویشاوندان]] ویژه و [[عشیره]] [[لوط]]<ref>مجمع‌البیان، ج ۶، ص ۵۲۴.</ref> یا شخص [[لوط]] با [[دختران]] او است<ref> قرطبی، ج ۱۷، ص ۹۳؛ المیزان، ج ۸، ص ۱۸۴.</ref>. این [[رأی]] که موافقان بسیاری دارد، با نظر نخست قابل جمع است؛ زیرا هر چند [[آل لوط]] به معنای [[پیروان]] [[لوط]] است، [[لوط]] جز دو دخترش پیرو دیگری نداشته است<ref>قرطبی، ج ۱۷، ص ۹۳.</ref>.
-به نظر [[میبدی]]، [[آل لوط]]، دو دختر و [[همسر]] [[مؤمن]] [[لوط]] (نه همسری که نابود شد) بوده‌اند<ref>کشف‌الأسرار، ج ۹، ص ۳۹۳ و ج ۵، ص ۳۲۳.</ref>. بعضی، [[آل لوط]] در [[آیه]] {{متن قرآن|فَلَمَّا جَاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ}}<ref>«باری، چون فرستادگان  نزد خاندان لوط آمدند؛» سوره حجر، آیه ۶۱.</ref> را شخص [[لوط]] دانسته‌اند<ref>کشف‌الأسرار، ج ۵، ص ۳۲۳.</ref>؛ زیرا [[فرشتگان]]، نزد [[لوط]] آمدند<ref> ابن کثیر، ج ۲، ص ۵۷۴.</ref>، نه [[خانواده]] [[لوط]]، و چون به [[خانه]] و بر [[اهل]] وی وارد شدند، به [[آل لوط]] تعبیر شده است<ref> التحریروالتنویر، ج ۱۴، ص ۶۳.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
+به نظر [[میبدی]]، [[آل لوط]]، دو دختر و [[همسر]] [[مؤمن]] [[لوط]] (نه همسری که نابود شد) بوده‌اند<ref>کشف‌الأسرار، ج ۹، ص ۳۹۳ و ج ۵، ص ۳۲۳.</ref>. بعضی، [[آل لوط]] در [[آیه]] {{متن قرآن|فَلَمَّا جَاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ}}<ref>«باری، چون فرستادگان  نزد خاندان لوط آمدند؛» سوره حجر، آیه ۶۱.</ref> را شخص [[لوط]] دانسته‌اند<ref>کشف‌الأسرار، ج ۵، ص ۳۲۳.</ref>؛ زیرا [[فرشتگان]]، نزد [[لوط]] آمدند<ref> ابن کثیر، ج ۲، ص ۵۷۴.</ref>، نه [[خانواده]] [[لوط]]، و چون به [[خانه]] و بر [[اهل]] وی وارد شدند، به [[آل لوط]] تعبیر شده است<ref> التحریروالتنویر، ج ۱۴، ص ۶۳.</ref><ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
 ==آیا [[آل لوط]]، شامل [[همسر]] وی می‌‌شود؟==
-بیش‌تر [[مفسّران]]، در این باره اظهار نظر صریحی نکرده‌اند. [[ابن‌عاشور]]، با استناد به استثنای [[همسر]] [[لوط]] از [[آل لوط]] در [[آیه]] {{متن قرآن|إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ}}<ref>«مگر همسرش را که معیّن کرده‌ایم او از بازماندگان (در عذاب) باشد» سوره حجر، آیه ۶۰.</ref> وی را از [[آل لوط]] دانسته<ref>التحریروالتنویر، ج ۱۴، ص ۶۱.</ref>؛ ولی برخی، با استناد به [[آیه]] {{متن قرآن|فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قَالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِنْ قَرْيَتِكُمْ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ يَتَطَهَّرُونَ}}<ref>«اما پاسخ قوم او جز این نبود که گفتند: خاندان لوط را از شهر خود بیرون کنید زیرا آنان مردمی هستند که خود را پاک می‌نمایانند» سوره نمل، آیه ۵۶.</ref> این نظر را رد کرده‌اند؛ زیرا [[زن]] [[لوط]] از [[پاکان]] نبود؛ به همین جهت، مورد [[تهدید]] [[قوم لوط]] واقع نشد؛ بنابراین، [[آل لوط]] شامل او نمی‌شود<ref> الفرقان، ج ۱۹ و ۲۰، ص ۲۲۷.</ref>؛ در این صورت، استثنا در [[آیه]] {{متن قرآن|إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ}}<ref>«مگر همسرش را که معیّن کرده‌ایم او از بازماندگان (در عذاب) باشد» سوره حجر، آیه ۶۰.</ref> می‌تواند منقطع باشد<ref> روح‌المعانی، مج ۱۱، ج ۲۰، ص ۳.</ref>. این [[رأی]]، با [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ نَجَّيْنَاهُمْ بِسَحَرٍ}}<ref>«ما بر (سر) آنان شنبادی (مرگبار) فرستادیم جز بر خاندان لوط که سحرگاهی رهایی‌شان بخشیدیم» سوره قمر، آیه ۳۴.</ref> که [[زن]] [[لوط]] از [[آل]] او استثنا نشده، [[تأیید]] می‌شود. اگر چه در [[عهد عتیق]] آمده، آن دو [[فرشته]] که بر [[لوط]] وارد شده بودند به او گفتند [[عجله]] کن، [[همسر]] و دو دخترت را که اینجا هستند بردار و فرار کن<ref>کتاب مقدّس، پیدایش، ۱۹:۱۵.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
+بیش‌تر [[مفسّران]]، در این باره اظهار نظر صریحی نکرده‌اند. [[ابن‌عاشور]]، با استناد به استثنای [[همسر]] [[لوط]] از [[آل لوط]] در [[آیه]] {{متن قرآن|إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ}}<ref>«مگر همسرش را که معیّن کرده‌ایم او از بازماندگان (در عذاب) باشد» سوره حجر، آیه ۶۰.</ref> وی را از [[آل لوط]] دانسته<ref>التحریروالتنویر، ج ۱۴، ص ۶۱.</ref>؛ ولی برخی، با استناد به [[آیه]] {{متن قرآن|فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قَالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِنْ قَرْيَتِكُمْ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ يَتَطَهَّرُونَ}}<ref>«اما پاسخ قوم او جز این نبود که گفتند: خاندان لوط را از شهر خود بیرون کنید زیرا آنان مردمی هستند که خود را پاک می‌نمایانند» سوره نمل، آیه ۵۶.</ref> این نظر را رد کرده‌اند؛ زیرا [[زن]] [[لوط]] از [[پاکان]] نبود؛ به همین جهت، مورد [[تهدید]] [[قوم لوط]] واقع نشد؛ بنابراین، [[آل لوط]] شامل او نمی‌شود<ref> الفرقان، ج ۱۹ و ۲۰، ص ۲۲۷.</ref>؛ در این صورت، استثنا در [[آیه]] {{متن قرآن|إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ}}<ref>«مگر همسرش را که معیّن کرده‌ایم او از بازماندگان (در عذاب) باشد» سوره حجر، آیه ۶۰.</ref> می‌تواند منقطع باشد<ref> روح‌المعانی، مج ۱۱، ج ۲۰، ص ۳.</ref>. این [[رأی]]، با [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ نَجَّيْنَاهُمْ بِسَحَرٍ}}<ref>«ما بر (سر) آنان شنبادی (مرگبار) فرستادیم جز بر خاندان لوط که سحرگاهی رهایی‌شان بخشیدیم» سوره قمر، آیه ۳۴.</ref> که [[زن]] [[لوط]] از [[آل]] او استثنا نشده، [[تأیید]] می‌شود. اگر چه در [[عهد عتیق]] آمده، آن دو [[فرشته]] که بر [[لوط]] وارد شده بودند به او گفتند [[عجله]] کن، [[همسر]] و دو دخترت را که اینجا هستند بردار و فرار کن<ref>کتاب مقدّس، پیدایش، ۱۹:۱۵.</ref><ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
 ==رابطه [[اهل لوط]] با [[آل لوط]]==
-واژه [[اهل]]، هفت بار به ضمیری که به [[لوط]] برمی‌گردد، اضافه شده است. در [[آیه]] {{متن قرآن|رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ}}<ref>«پروردگارا مرا و خانواده‌ام را از کارهایی که (اینان) می‌کنند برهان!» سوره شعراء، آیه ۱۶۹.</ref> [[لوط]]، از [[خداوند]] می‌خواهد تا او و اهلش را از عمل قومش برهاند. و هنگام [[هجوم]] [[قوم]] به خانه‌اش، [[فرشتگان]] با [[مشاهده]] [[درماندگی]] [[لوط]]، در [[دفاع]] از وی با دل‌داری‌اش، او را مژده [[رهایی]] می‌دهند: {{متن قرآن| وَقَالُوا لَا تَخَفْ وَلَا تَحْزَنْ إِنَّا مُنَجُّوكَ وَأَهْلَكَ إِلَّا امْرَأَتَكَ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ}}<ref>« آنان گفتند: نترس و اندوهگین مباش بی‌گمان ما تو و خانواده‌ات را می‌رهانیم جز همسرت را که از بازماندگان (در عذاب) است» سوره عنکبوت، آیه ۳۳.</ref>. در [[آیه]] {{متن قرآن|فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ وَامْضُوا حَيْثُ تُؤْمَرُونَ}}<ref>«پس، در پاسی از شب، خانواده‌ات را همراه ببر و خود از پی آنان روان شو و هیچ کس از شما واپس ننگرد، و به همانجا بروید که فرمان می‌یابید» سوره حجر، آیه ۶۵.</ref> [[فرشتگان]] به [[لوط]] می‌گویند: شبانه اهلت را حرکت ده و در پی آنها برو. [[خداوند]] در چهار مورد، از [[نجات]] [[لوط]] و [[اهل]] او به جز همسرش خبر می‌دهد: {{متن قرآن|فَأَنْجَيْنَاهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَاهَا مِنَ الْغَابِرِينَ}}<ref>«آنگاه او و خانواده‌اش را رهانیدیم جز همسرش را که مقدّر کردیم از بازماندگان (در عذاب) باشد» سوره نمل، آیه ۵۷.</ref>؛ {{متن قرآن|فَأَنْجَيْنَاهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ}}<ref>«پس او و خاندانش را رهایی بخشیدیم جز زنش را که از بازماندگان (در میان عذاب‌دیدگان) بود» سوره اعراف، آیه ۸۳.</ref>؛ {{متن قرآن|إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ}}<ref>«(یاد کن) آنگاه را که ما او و تمام خانواده‌اش را رهانیدیم» سوره صافات، آیه ۱۳۴.</ref>؛ {{متن قرآن|فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ}}<ref>«پس او و همه خانواده‌اش را رهاندیم» سوره شعراء، آیه ۱۷۰.</ref>. [[مفسّران]]، [[اهل]] ‌لوط را [[خویشاوندان]] وی<ref>التبیان، ج ۴، ص ۴۵۹؛ التفسیر الکبیر، ج ۱۴، ص ۱۷۱.</ref>، دو دختر وی با [[همسر]] مؤمنش<ref>کشف‌الأسرار، ج ۵، ص ۳۲۳ و ج ۹، ص ۳۹۳.</ref>، فقط دو دختر و یا پیروانش <ref>روض‌الجنان، ج ۸، ص ۲۸۹؛ التفسیر الکبیر، ج ۱۴، ص ۱۷۱.</ref> دانسته‌اند؛ ولی ‌بعضی با استناد به [[آیه]] {{متن قرآن|فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ}}<ref>«و در آن (شهر) جز یک خانواده از فرمانبرداران  نیافتیم» سوره ذاریات، آیه ۳۶.</ref> [[رأی]] اخیر ([[پیروان]]) را رد کرده‌اند<ref>المنار، ج ۸، ص ۵۱۵.</ref>.
+واژه [[اهل]]، هفت بار به ضمیری که به [[لوط]] برمی‌گردد، اضافه شده است. در [[آیه]] {{متن قرآن|رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ}}<ref>«پروردگارا مرا و خانواده‌ام را از کارهایی که (اینان) می‌کنند برهان!» سوره شعراء، آیه ۱۶۹.</ref> [[لوط]]، از [[خداوند]] می‌خواهد تا او و اهلش را از عمل قومش برهاند. و هنگام [[هجوم]] [[قوم]] به خانه‌اش، [[فرشتگان]] با [[مشاهده]] [[درماندگی]] [[لوط]]، در [[دفاع]] از وی با دل‌داری‌اش، او را مژده [[رهایی]] می‌دهند: {{متن قرآن| وَقَالُوا لَا تَخَفْ وَلَا تَحْزَنْ إِنَّا مُنَجُّوكَ وَأَهْلَكَ إِلَّا امْرَأَتَكَ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ}}<ref>«آنان گفتند: نترس و اندوهگین مباش بی‌گمان ما تو و خانواده‌ات را می‌رهانیم جز همسرت را که از بازماندگان (در عذاب) است» سوره عنکبوت، آیه ۳۳.</ref>. در [[آیه]] {{متن قرآن|فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ وَامْضُوا حَيْثُ تُؤْمَرُونَ}}<ref>«پس، در پاسی از شب، خانواده‌ات را همراه ببر و خود از پی آنان روان شو و هیچ کس از شما واپس ننگرد، و به همانجا بروید که فرمان می‌یابید» سوره حجر، آیه ۶۵.</ref> [[فرشتگان]] به [[لوط]] می‌گویند: شبانه اهلت را حرکت ده و در پی آنها برو. [[خداوند]] در چهار مورد، از [[نجات]] [[لوط]] و [[اهل]] او به جز همسرش خبر می‌دهد: {{متن قرآن|فَأَنْجَيْنَاهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَاهَا مِنَ الْغَابِرِينَ}}<ref>«آنگاه او و خانواده‌اش را رهانیدیم جز همسرش را که مقدّر کردیم از بازماندگان (در عذاب) باشد» سوره نمل، آیه ۵۷.</ref>؛ {{متن قرآن|فَأَنْجَيْنَاهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ}}<ref>«پس او و خاندانش را رهایی بخشیدیم جز زنش را که از بازماندگان (در میان عذاب‌دیدگان) بود» سوره اعراف، آیه ۸۳.</ref>؛ {{متن قرآن|إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ}}<ref>«(یاد کن) آنگاه را که ما او و تمام خانواده‌اش را رهانیدیم» سوره صافات، آیه ۱۳۴.</ref>؛ {{متن قرآن|فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ}}<ref>«پس او و همه خانواده‌اش را رهاندیم» سوره شعراء، آیه ۱۷۰.</ref>. [[مفسّران]]، [[اهل]] ‌لوط را [[خویشاوندان]] وی<ref>التبیان، ج ۴، ص ۴۵۹؛ التفسیر الکبیر، ج ۱۴، ص ۱۷۱.</ref>، دو دختر وی با [[همسر]] مؤمنش<ref>کشف‌الأسرار، ج ۵، ص ۳۲۳ و ج ۹، ص ۳۹۳.</ref>، فقط دو دختر و یا پیروانش <ref>روض‌الجنان، ج ۸، ص ۲۸۹؛ التفسیر الکبیر، ج ۱۴، ص ۱۷۱.</ref> دانسته‌اند؛ ولی ‌بعضی با استناد به [[آیه]] {{متن قرآن|فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ}}<ref>«و در آن (شهر) جز یک خانواده از فرمانبرداران  نیافتیم» سوره ذاریات، آیه ۳۶.</ref> [[رأی]] اخیر ([[پیروان]]) را رد کرده‌اند<ref>المنار، ج ۸، ص ۵۱۵.</ref>.
 از مقایسه کاربرد "[[آل لوط]]" و "[[اهل]] ‌لوط"، تفاوت میان دو واژه آشکار می‌شود که [[آل لوط]] بر خلاف [[اهل]]، شامل شخص او نیز می‌شود؛ زیرا [[اهل]] در همه موارد بر [[ضمیر]] [[لوط]] عطف شده؛ مانند {{متن قرآن|فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ }} در حالی که چنین عطفی در [[آل]] وجود ندارد. از طرفی، [[اهل]] ‌لوط، شامل [[همسر]] وی نیز می‌شود و این در مورد [[آل]]، ثابت نیست.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
 ==[[دختران]] [[لوط]]==
-تقریباً همه [[مفسّران]]، [[دختران]] [[لوط]] را جزو [[آل لوط]] شمرده‌اند؛ گرچه در شمار آنان [[اختلاف]] دارند. بسیاری، برای وی دو دختر<ref>الکشاف، ج ۴، ص ۴۰۲؛ مجمع‌البیان، ج ۹، ص ۲۳۸؛ الدّرالمنثور، ج۷، ص ۶۲۰.</ref> به نام‌های زعوراء و رتیاء<ref>مجمع‌البیان، ج ۵، ص ۲۸۰.</ref> یا ریثا و یغوثا<ref> روح‌المعانی، مج ۵، ج ۸، ص ۲۵۵.</ref> (ذعرتا)<ref>البدایة و النهایه، ج ۱، ص ۱۶۷.</ref> ذکر کرده‌اند؛ ولی برخی، با استناد به [[آیه]] {{متن قرآن|هَؤُلَاءِ بَنَاتِي}}<ref>« اینان دختران منند» سوره حجر، آیه ۷۱.</ref> [[دختران]] [[لوط]] را بیش از دو تن دانسته‌اند<ref>المیزان، ج ۱۰، ص ۳۵۹.</ref>.
+تقریباً همه [[مفسّران]]، [[دختران]] [[لوط]] را جزو [[آل لوط]] شمرده‌اند؛ گرچه در شمار آنان [[اختلاف]] دارند. بسیاری، برای وی دو دختر<ref>الکشاف، ج ۴، ص ۴۰۲؛ مجمع‌البیان، ج ۹، ص ۲۳۸؛ الدّرالمنثور، ج۷، ص ۶۲۰.</ref> به نام‌های زعوراء و رتیاء<ref>مجمع‌البیان، ج ۵، ص ۲۸۰.</ref> یا ریثا و یغوثا<ref> روح‌المعانی، مج ۵، ج ۸، ص ۲۵۵.</ref> (ذعرتا)<ref>البدایة و النهایه، ج ۱، ص ۱۶۷.</ref> ذکر کرده‌اند؛ ولی برخی، با استناد به [[آیه]] {{متن قرآن|هَؤُلَاءِ بَنَاتِي}}<ref>«اینان دختران منند» سوره حجر، آیه ۷۱.</ref> [[دختران]] [[لوط]] را بیش از دو تن دانسته‌اند<ref>المیزان، ج ۱۰، ص ۳۵۹.</ref>.
-[[علامه طباطبایی]]، شمار [[دختران]] [[لوط]] را یکی از موارد [[اختلاف]] [[تورات]] با [[قرآن]] دانسته؛ زیرا [[تورات]] برای [[لوط]] دو دختر، ولی [[قرآن]] واژه بنات ([[دختران]]) را به کار برده است<ref>المیزان، ج ۱۰، ص ۳۵۹.</ref>. به گفته [[ابن‌عاشور]]، [[لوط]] به جز دو دخترِ شوهر نکرده، دو دختر شوهردار نیز داشته است <ref>التحریروالتنویر، ج ۸، ص ۲۳۶ و ۲۳۷.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
+[[علامه طباطبایی]]، شمار [[دختران]] [[لوط]] را یکی از موارد [[اختلاف]] [[تورات]] با [[قرآن]] دانسته؛ زیرا [[تورات]] برای [[لوط]] دو دختر، ولی [[قرآن]] واژه بنات ([[دختران]]) را به کار برده است<ref>المیزان، ج ۱۰، ص ۳۵۹.</ref>. به گفته [[ابن‌عاشور]]، [[لوط]] به جز دو دخترِ شوهر نکرده، دو دختر شوهردار نیز داشته است <ref>التحریروالتنویر، ج ۸، ص ۲۳۶ و ۲۳۷.</ref><ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
 ==چگونگی ورود فرستادگان [[الهی]] بر [[آل لوط]]==
@@ خط ۴۲: / خط ۴۲: @@
 در [[عهد عتیق]] نیز آمده، یکی از آن دو [[مرد]] ([[فرشته]]) به [[لوط]] گفت: برای [[نجات]] [[جان]] خود فرار کنید و به پشت سرهم نگاه نکنید... امّا [[زن]] [[لوط]] به پشت سر نگاه کرد و به ستونی از نمک تبدیل شد<ref>کتاب مقدّس، پیدایش، ۱۹:۱۷ـ۲۷</ref>. مفسّرانی که می‌گویند: [[همسر]] [[لوط]] همراه وی از [[شهر]] خارج و در بین راه با نگاه به پشت سر، دچار [[عذاب]] شد نیز، این [[رأی]] را [[تأیید]] می‌کنند. قول دیگر، باقی ماندن وی در [[شهر]] است. برخی نیز گفته‌اند: مقصود از توجّه نکردن به پشت سر، این بوده که نگران [[قوم]] و نابودی آنها نباشند<ref>روض‌الجنان، ج ۱۰، ص ۳۱۴.</ref>. گفته شده: مردی دانشمند از [[قوم لوط]] [[مردم]] را به عذابِ [[تهدید]] شده از سوی [[لوط]]، هشدار داد و از آنها خواست که مانع خروج [[لوط]] شوند؛ زیرا حضور وی، مانع [[عذاب]] می‌شود؛ از این رو [[مردم]]، گردِ [[خانه]] [[لوط]] جمع شده تا از خروج وی جلوگیری کنند؛ ولی [[لوط]] در پی [[ستونی از نور]] که [[جبرئیل]] پیش رویش ایجاد کرد، به راه افتاد و از [[شهر]] بیرون شد<ref>النورالمبین، ص ۱۳۶.</ref>.
-برپایه روایتی از [[امام باقر]]{{ع}}، [[فرشتگان]] به [[لوط]] گفتند: پس از هفت روز در نیمه [[شب]] هشتم، با اهلت از [[شهر]] بیرون برو<ref>بحارالانوار، ج ۱۲، ص ۱۴۹.</ref>. [[لوط]]، پس از خروج از [[شهر]]، به جایی که [[مأمور]] بود رفت؛ مکانی که بیش‌تر [[مفسّران]] آنجا را [[شام]] دانسته‌اند<ref>کشف‌الأسرار، ج ۵، ص ۳۲۴؛ مجمع‌البیان، ج ۶، ص ۵۲۵؛ قرطبی، ج ۱۰، ص ۲۶.</ref>. مکان‌های دیگری، چون صُغَر <ref>روض‌الجنان، ج ۱۱، ص ۳۳۵.</ref>، صَفَد (یکی از قریه‌های [[قوم لوط]]) [[مصر]]<ref>کشف‌الأسرار، ج ۵، ص ۳۲۴.</ref>، الیقین (محلی در [[الخلیل]]) که [[لوط]] به آنجا نزد [[ابراهیم]] رفت و به [[انتظار]] [[عذاب]] ماندند و با [[نزول]] [[عذاب]]، [[ابراهیم]] گفت: {{عربی|"أَیقَنتُ بِاللّهِ"}} و از آن پس، "الیقین" خوانده شد<ref>قرطبی، ج ۱۰، ص ۲۶.</ref> نیز ذکر شده است. در [[عهد عتیق]] نیز ذکر شده [[فرشتگان]] به [[لوط]] گفتند: به بالای کوهی در آنجا برود. [[لوط]] از آنان خواست به یکی از قریه‌های اطراف به نام "صُوعَر" برود. پس از رفتن [[لوط]] به آن جا، صبح‌گاهان [[عذاب]] بر قومش نازل شد: {{متن قرآن|فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ وَامْضُوا حَيْثُ تُؤْمَرُونَ}}<ref>«پس، در پاسی از شب، خانواده‌ات را همراه ببر و خود از پی آنان روان شو و هیچ کس از شما واپس ننگرد، و به همانجا بروید که فرمان می‌یابید» سوره حجر، آیه ۶۵.</ref>.<ref>قصص‌الأنبیاء، ابن کثیر، ص ۱۶۶؛ کتاب مقدّس، پیدایش، ۱۹: ۱۸ ـ ۲۶.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
+برپایه روایتی از [[امام باقر]]{{ع}}، [[فرشتگان]] به [[لوط]] گفتند: پس از هفت روز در نیمه [[شب]] هشتم، با اهلت از [[شهر]] بیرون برو<ref>بحارالانوار، ج ۱۲، ص ۱۴۹.</ref>. [[لوط]]، پس از خروج از [[شهر]]، به جایی که [[مأمور]] بود رفت؛ مکانی که بیش‌تر [[مفسّران]] آنجا را [[شام]] دانسته‌اند<ref>کشف‌الأسرار، ج ۵، ص ۳۲۴؛ مجمع‌البیان، ج ۶، ص ۵۲۵؛ قرطبی، ج ۱۰، ص ۲۶.</ref>. مکان‌های دیگری، چون صُغَر <ref>روض‌الجنان، ج ۱۱، ص ۳۳۵.</ref>، صَفَد (یکی از قریه‌های [[قوم لوط]]) [[مصر]]<ref>کشف‌الأسرار، ج ۵، ص ۳۲۴.</ref>، الیقین (محلی در [[الخلیل]]) که [[لوط]] به آنجا نزد [[ابراهیم]] رفت و به [[انتظار]] [[عذاب]] ماندند و با [[نزول]] [[عذاب]]، [[ابراهیم]] گفت: {{عربی|"أَیقَنتُ بِاللّهِ"}} و از آن پس، "الیقین" خوانده شد<ref>قرطبی، ج ۱۰، ص ۲۶.</ref> نیز ذکر شده است. در [[عهد عتیق]] نیز ذکر شده [[فرشتگان]] به [[لوط]] گفتند: به بالای کوهی در آنجا برود. [[لوط]] از آنان خواست به یکی از قریه‌های اطراف به نام "صُوعَر" برود. پس از رفتن [[لوط]] به آن جا، صبح‌گاهان [[عذاب]] بر قومش نازل شد: {{متن قرآن|فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ وَامْضُوا حَيْثُ تُؤْمَرُونَ}}<ref>«پس، در پاسی از شب، خانواده‌ات را همراه ببر و خود از پی آنان روان شو و هیچ کس از شما واپس ننگرد، و به همانجا بروید که فرمان می‌یابید» سوره حجر، آیه ۶۵.</ref><ref>قصص‌الأنبیاء، ابن کثیر، ص ۱۶۶؛ کتاب مقدّس، پیدایش، ۱۹: ۱۸ ـ ۲۶.</ref><ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
 ==ویژگی‌های [[آل لوط]]==
 ===[[ایمان]] و [[اسلام]]===
-{{متن قرآن|فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ }}<ref>«آنگاه هر کس از مؤمنان را که در آن (شهر) بود بیرون بردیم و در آن (شهر) جز یک خانواده از فرمانبرداران  نیافتیم» سوره ذاریات، آیه ۳۵-۳۶.</ref> و همین [[ایمان]] و [[اسلام]]، سبب [[رهایی]] آنان شد<ref>التحریروالتنویر، ج ۲۷، ص ۷ و ۸.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
+{{متن قرآن|فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ }}<ref>«آنگاه هر کس از مؤمنان را که در آن (شهر) بود بیرون بردیم و در آن (شهر) جز یک خانواده از فرمانبرداران  نیافتیم» سوره ذاریات، آیه ۳۵-۳۶.</ref> و همین [[ایمان]] و [[اسلام]]، سبب [[رهایی]] آنان شد<ref>التحریروالتنویر، ج ۲۷، ص ۷ و ۸.</ref><ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
 ===[[پاک]] دامنی===
 {{متن قرآن|وَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قَالُوا أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْيَتِكُمْ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ يَتَطَهَّرُونَ}}<ref>«و پاسخ قوم او جز این نبود که گفتند: اینان را از شهرتان بیرون کنید که آنان مردمی هستند که خود را پاک می‌نمایانند» سوره اعراف، آیه ۸۲.</ref> به همین [[دلیل]]، [[قوم لوط]] آنان را به [[اخراج]] [[تهدید]] کردند.<ref>المیزان، ج ۱۰، ص ۳۵۹.</ref> عدّه‌ای، [[پاکی]] [[آل لوط]] را دوری از [[عمل]] [[قوم لوط]] <ref>جامع‌البیان، مج ۵، ج ۸، ص ۳۰۵؛ الکشّاف، ج ۲، ص ۱۲۵.</ref> دانسته‌اند.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
 ===[[شکر]]===
-[[خداوند]] در [[آیه]] {{متن قرآن|نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنَا كَذَلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ}}<ref>«به نعمتی از سوی خود، این‌چنین سپاسگزار را پاداش می‌دهیم» سوره قمر، آیه ۳۵.</ref> [[رهایی]] [[آل لوط]] را نعمتی از جانب خود و [[پاداش]] [[شکرگزاری]] آنها دانسته است. برخی، [[شکر]] [[آل لوط]] را به [[ایمان]] و [[اطاعت خداوند]] [[تفسیر]] کرده‌اند <ref>قرطبی، ج ۱۷، ص ۹۴.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
+[[خداوند]] در [[آیه]] {{متن قرآن|نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنَا كَذَلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ}}<ref>«به نعمتی از سوی خود، این‌چنین سپاسگزار را پاداش می‌دهیم» سوره قمر، آیه ۳۵.</ref> [[رهایی]] [[آل لوط]] را نعمتی از جانب خود و [[پاداش]] [[شکرگزاری]] آنها دانسته است. برخی، [[شکر]] [[آل لوط]] را به [[ایمان]] و [[اطاعت خداوند]] [[تفسیر]] کرده‌اند <ref>قرطبی، ج ۱۷، ص ۹۴.</ref><ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
 ==[[آل لوط]] در [[تورات]]==
-[[تورات]]، در [[نقل]] ماجرای [[لوط]]، با [[قرآن]] شباهت‌هایی و در مواردی نیز [[اختلاف]] دارد. [[تورات]] از دو [[فرشته]] یاد کرده که بر آل‌لوط وارد شدند<ref>کتاب مقدس، پیدایش ۱۹: ۱.</ref>؛ ولی [[قرآن]] به صورت جمع (مرسلون = [[فرشتگان]]) آورده که دست کم شامل سه [[فرشته]] می‌شود. درباره شمار [[فرزندان]] [[لوط]] نیز تناقض وجود دارد. در مواردی، به دو دختر تصریح شده و در یک جا می‌گوید: آن دو [[مرد]](دو [[فرشته]]) به [[لوط]] گفتند: دامادها، [[پسران]]، [[دختران]] و همه [[منسوبان]] خود را از این مکان خارج کن که ما این محل را نابود خواهیم کرد؛ پس از آن، [[لوط]] سراغ دامادهایش رفت تا آنها را به خروج از [[شهر]] [[تشویق]] کند؛ ولی آنها نپذیرفتند<ref>کتاب مقدس، پیدایش ۱۹: ۱۴ ـ ۱۵.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
+[[تورات]]، در [[نقل]] ماجرای [[لوط]]، با [[قرآن]] شباهت‌هایی و در مواردی نیز [[اختلاف]] دارد. [[تورات]] از دو [[فرشته]] یاد کرده که بر آل‌لوط وارد شدند<ref>کتاب مقدس، پیدایش ۱۹: ۱.</ref>؛ ولی [[قرآن]] به صورت جمع (مرسلون = [[فرشتگان]]) آورده که دست کم شامل سه [[فرشته]] می‌شود. درباره شمار [[فرزندان]] [[لوط]] نیز تناقض وجود دارد. در مواردی، به دو دختر تصریح شده و در یک جا می‌گوید: آن دو [[مرد]](دو [[فرشته]]) به [[لوط]] گفتند: دامادها، [[پسران]]، [[دختران]] و همه [[منسوبان]] خود را از این مکان خارج کن که ما این محل را نابود خواهیم کرد؛ پس از آن، [[لوط]] سراغ دامادهایش رفت تا آنها را به خروج از [[شهر]] [[تشویق]] کند؛ ولی آنها نپذیرفتند<ref>کتاب مقدس، پیدایش ۱۹: ۱۴ ـ ۱۵.</ref><ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
-براساس [[نقل]] [[تورات]]، [[زن]] [[لوط]] در میان راه به سبب [[نافرمانی]] از [[فرمان خداوند]] و توجّه به پشت سر، گرفتار [[عذاب الهی]] شد<ref>کتاب مقدس، پیدایش ۱۹: ۲۶.</ref>. [[لوط]] پس از نابودی [[قوم]]، از کوهی در صُوعَر، بالا رفت و در آنجا با دو دخترش اقامت گزید. در همان جا دختر بزرگ [[لوط]] به خواهرش پیشنهاد کرد که به [[دلیل]] پیر شدن [[لوط]] و نبودن هیچ مردی که [[همسر]] آنها شود، به وی شراب نوشانده، در حال مستی با وی درآمیزند و بدین طریق [[نسل]] [[پدر]] را [[حفظ]] کنند؛ آن گاه در دو [[شب]] پیاپی به [[لوط]] شراب نوشاند و هر دو از وی حامله شدند. [[خواهر]] بزرگ‌تر، صاحب پسری به نام "موآب" و [[خواهر]] کوچک‌تر نیز صاحب پسری به نام "بَنْعَمّی" شدند. موآبیین از [[نسل]] موآب و بنی‌عَمُّون یا عمونیین از [[نسل]] بَنْعَمّی هستند<ref>کتاب مقدس، پیدایش ۱۹:۳۰.</ref>؛ ولی از نظر [[مسلمانان]] و [[قرآن]]، چنین عملی [[ناشایست]] است و [[قرآن]]، [[ساحت]] [[پیامبران]] را از این کارهای [[ناشایست]] منزّه می‌داند<ref>المیزان، ج ۱۰، ص ۳۵۹.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
+براساس [[نقل]] [[تورات]]، [[زن]] [[لوط]] در میان راه به سبب [[نافرمانی]] از [[فرمان خداوند]] و توجّه به پشت سر، گرفتار [[عذاب الهی]] شد<ref>کتاب مقدس، پیدایش ۱۹: ۲۶.</ref>. [[لوط]] پس از نابودی [[قوم]]، از کوهی در صُوعَر، بالا رفت و در آنجا با دو دخترش اقامت گزید. در همان جا دختر بزرگ [[لوط]] به خواهرش پیشنهاد کرد که به [[دلیل]] پیر شدن [[لوط]] و نبودن هیچ مردی که [[همسر]] آنها شود، به وی شراب نوشانده، در حال مستی با وی درآمیزند و بدین طریق [[نسل]] [[پدر]] را [[حفظ]] کنند؛ آن گاه در دو [[شب]] پیاپی به [[لوط]] شراب نوشاند و هر دو از وی حامله شدند. [[خواهر]] بزرگ‌تر، صاحب پسری به نام "موآب" و [[خواهر]] کوچک‌تر نیز صاحب پسری به نام "بَنْعَمّی" شدند. موآبیین از [[نسل]] موآب و بنی‌عَمُّون یا عمونیین از [[نسل]] بَنْعَمّی هستند<ref>کتاب مقدس، پیدایش ۱۹:۳۰.</ref>؛ ولی از نظر [[مسلمانان]] و [[قرآن]]، چنین عملی [[ناشایست]] است و [[قرآن]]، [[ساحت]] [[پیامبران]] را از این کارهای [[ناشایست]] منزّه می‌داند<ref>المیزان، ج ۱۰، ص ۳۵۹.</ref><ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آل لوط - دشتی (مقاله)|مقاله «آل لوط»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
 ==[[آل لوط]] در دانشنامه معاصر قرآن کریم==