ابرار در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
امام سجاد{{ع}}، [[رسول خدا]]{{صل}} و [[خاندان]] او را از [[برترین]] نیکوکاران شمرده و عرضه میدارد {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، إِذَا ذُكِرَ الْأَبْرَارُ}}<ref>دعای ۳۲.</ref>؛ "بارخدایا! هنگامی که از نیکوکاران یاد شود، بر [[محمد و خاندان او]] [[درود]] فرست" و همچنین: "و بر [[آل محمد]] که نیکوکاران، پاکیزگان و سودرسان به مردماند درود فرست"<ref>نیایش چهلوهشتم.</ref>. | امام سجاد{{ع}}، [[رسول خدا]]{{صل}} و [[خاندان]] او را از [[برترین]] نیکوکاران شمرده و عرضه میدارد {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، إِذَا ذُكِرَ الْأَبْرَارُ}}<ref>دعای ۳۲.</ref>؛ "بارخدایا! هنگامی که از نیکوکاران یاد شود، بر [[محمد و خاندان او]] [[درود]] فرست" و همچنین: "و بر [[آل محمد]] که نیکوکاران، پاکیزگان و سودرسان به مردماند درود فرست"<ref>نیایش چهلوهشتم.</ref>. | ||
آن [[حضرت]] صفاتی چون "[[نیکی]] به کسی که از او دوری کرده"<ref>نیایش بیستم.</ref>؛ "[[انفاق]] [[نیکو]] از [[ثروت]] و [[دارایی]] خویش"<ref>نیایش بیستم و نیایش سیام.</ref>؛ "ابراز مهر مادرانه نسبت به [[والدین]]"<ref>نیایش بیستوچهارم.</ref>؛ "گذشت از کسی که در [[حق]] او کوتاهی کرده"<ref>نیایش بیستوچهارم.</ref>؛ "[[توفیق]] تقویت [[حس]] [[نیکوکاری]] در [[تربیت]] [[فرزندان]]"<ref>نیایش بیستوپنجم.</ref>؛ را از [[صفات]] [[نیکوکاران]] معرفی کرده است.<ref>بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، بیروت، ۱۴۰۴، مؤسسة الوفاء؛ الصحیفة السجادیة، امام زین العابدین{{ع}}، قم، ۱۴۱۸، نشر الهادی؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قاموس قرآن، سیدعلیاکبر قرشی، تهران، ۱۴۷۱، اسلامیه؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، قم، ۱۳۷۳، دارالقرآن الکریم؛ المفردات فی غریب القرآن، راغب اصفهانی، دمشق ۱۴۷، دارالشامیة.</ref> | آن [[حضرت]] صفاتی چون "[[نیکی]] به کسی که از او دوری کرده"<ref>نیایش بیستم.</ref>؛ "[[انفاق]] [[نیکو]] از [[ثروت]] و [[دارایی]] خویش"<ref>نیایش بیستم و نیایش سیام.</ref>؛ "ابراز مهر مادرانه نسبت به [[والدین]]"<ref>نیایش بیستوچهارم.</ref>؛ "گذشت از کسی که در [[حق]] او کوتاهی کرده"<ref>نیایش بیستوچهارم.</ref>؛ "[[توفیق]] تقویت [[حس]] [[نیکوکاری]] در [[تربیت]] [[فرزندان]]"<ref>نیایش بیستوپنجم.</ref>؛ را از [[صفات]] [[نیکوکاران]] معرفی کرده است.<ref>بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، بیروت، ۱۴۰۴، مؤسسة الوفاء؛ الصحیفة السجادیة، امام زین العابدین{{ع}}، قم، ۱۴۱۸، نشر الهادی؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قاموس قرآن، سیدعلیاکبر قرشی، تهران، ۱۴۷۱، اسلامیه؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، قم، ۱۳۷۳، دارالقرآن الکریم؛ المفردات فی غریب القرآن، راغب اصفهانی، دمشق ۱۴۷، دارالشامیة.</ref><ref>[[علی اکبر شایستهنژاد|شایستهنژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نیکوکاران»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۵۲۱.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |