اقتدا به سنت و سیره امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

اقتدا به سنت و سیره امام مهدی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۵۲

۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۲

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۱۵: / خط ۱۵: @@
 برخی از [[وظایف مسلمانان]] نسبت به [[اقتدا به سنت]] و سیرۀ [[امام مهدی]]{{ع}} در امور استحبابی عبارت‌اند از:
-#[[الگو]] پذیری از [[امام]]{{ع}} و [[تأسی]] و اقتدای عملی به آن [[حضرت]]<ref>ر.ک: [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۱۲۴؛ [[سید یحیی فاضل همدانی|فاضل همدانی، سید یحیی]]، [[نشانه‌های قائم آل محمد (کتاب)|نشانه‌های قائم آل محمد]]، ص ۸۶.</ref>: از آنجایی که [[منتظران]] خود را منسوب به [[امام زمان]] {{ع}} می‌دانند، به این نتیجه می‌رسند که در [[پیروی]] از آن [[حضرت]] پیش‌قدم باشند و الگوی [[رفتاری]] و [[اخلاقی]] خود را ایشان قرار دهند. از آثار [[الگو]] گرفتن این است که آنان در [[رفتار]] فردی و [[اجتماعی]] طبق خواست [[امام]] {{ع}} حرکت و مسیر [[زندگی]] خویش را بر اساس آن تنظیم می‌کنند. از طرفی چون خواست [[امام]] {{ع}} طبق خواست [[خداوند]] است و بر محور آن می‌چرخد، [[رفتار]] فردی و [[اجتماعی]] [[منتظران]] نیز متأثر از [[اوامر و نواهی]] [[الهی]] و بر محور [[رضایتمندی]] [[خداوند]] خواهد بود و در محدودۀ تعیین شده [[خداوند]] دور می‌زند. سعی آنان بر این است که هیچ حرکت خلاف خواست [[خداوند]] از آنان سر نزند و همواره بر این امر [[مراقبت]] دائمی دارند. مداومت آنان بر این امر موجب می‌شود [[ورع]] و [[پرهیزکاری]] در آنان به صورت ملکه درآید و مزین به [[تقوای الهی]] شوند؛ زیرا [[اصحاب]] و [[یاران امام مهدی]] [[شاگردان]] [[مکتب]] [[قرآن]] و [[سنت]] معصومانند {{ع}} و از سرچشمۀ این دو گوهر گرانقدر سیراب می‌شوند. قهراً همۀ تلاششان بر این خواهد بود تا خود را با همۀ معیارهای [[دینی]] و این دو منبع ارزشمند هماهنگ کنند و تحت [[تربیت]] آن درآورند<ref>ر.ک: [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۴۹.</ref>. در [[آیات]] و [[روایات]] به [[الگو]] پذیری از [[پیامبران]] و [[امامان]]{{ع}} اشاره شده است: [[قرآن کریم]] دو [[پیامبر]] بزرگ خود [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} و [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را در [[قرآن کریم]] به عنوان [[اسوه]] و [[الگو]] برای [[پیروان]] ایشان معرّفی می‌‌نماید، دربارۀ [[پیامبر خاتم]]{{صل}} می‌‌فرماید: {{متن قرآن|لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ}}<ref>«بی‌گمان فرستاده خداوند برای شما نمونه‌ای  نیکوست» سوره احزاب، آیه ۲۱.</ref>؛ در جایی دیگر می‌‌فرماید: {{متن قرآن|وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا}}<ref>«و آنچه پیامبر به شما می‌دهد بگیرید و از آنچه شما را از آن باز می‌دارد اجتناب کنید» سوره حشر، آیه ۷.</ref>. پس از [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، ائمّه{{ع}} [[الگو]] و [[اسوه]] هستند. کمال [[ایمان]] و [[یقین]] این است که [[انسان]] از ایشان که الگوهای آسمانی‌اند [[پیروی]] نماید<ref>ر.ک: [[سید یحیی فاضل همدانی|فاضل همدانی، سید یحیی]]، [[نشانه‌های قائم آل محمد (کتاب)|نشانه‌های قائم آل محمد]]، ص ۸۶.</ref>. در برخی [[روایات]] به بحث الگوپذیری از [[ائمه]]{{ع}} اشاره شده است مانند:
+# [[الگو]] پذیری از [[امام]]{{ع}} و [[تأسی]] و اقتدای عملی به آن [[حضرت]]<ref>ر.ک: [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۱۲۴؛ [[سید یحیی فاضل همدانی|فاضل همدانی، سید یحیی]]، [[نشانه‌های قائم آل محمد (کتاب)|نشانه‌های قائم آل محمد]]، ص ۸۶.</ref>: از آنجایی که [[منتظران]] خود را منسوب به [[امام زمان]] {{ع}} می‌دانند، به این نتیجه می‌رسند که در [[پیروی]] از آن [[حضرت]] پیش‌قدم باشند و الگوی [[رفتاری]] و [[اخلاقی]] خود را ایشان قرار دهند. از آثار [[الگو]] گرفتن این است که آنان در [[رفتار]] فردی و [[اجتماعی]] طبق خواست [[امام]] {{ع}} حرکت و مسیر [[زندگی]] خویش را بر اساس آن تنظیم می‌کنند. از طرفی چون خواست [[امام]] {{ع}} طبق خواست [[خداوند]] است و بر محور آن می‌چرخد، [[رفتار]] فردی و [[اجتماعی]] [[منتظران]] نیز متأثر از [[اوامر و نواهی]] [[الهی]] و بر محور [[رضایتمندی]] [[خداوند]] خواهد بود و در محدودۀ تعیین شده [[خداوند]] دور می‌زند. سعی آنان بر این است که هیچ حرکت خلاف خواست [[خداوند]] از آنان سر نزند و همواره بر این امر [[مراقبت]] دائمی دارند. مداومت آنان بر این امر موجب می‌شود [[ورع]] و [[پرهیزکاری]] در آنان به صورت ملکه درآید و مزین به [[تقوای الهی]] شوند؛ زیرا [[اصحاب]] و [[یاران امام مهدی]] [[شاگردان]] [[مکتب]] [[قرآن]] و [[سنت]] معصومانند {{ع}} و از سرچشمۀ این دو گوهر گرانقدر سیراب می‌شوند. قهراً همۀ تلاششان بر این خواهد بود تا خود را با همۀ معیارهای [[دینی]] و این دو منبع ارزشمند هماهنگ کنند و تحت [[تربیت]] آن درآورند<ref>ر.ک: [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۴۹.</ref>. در [[آیات]] و [[روایات]] به [[الگو]] پذیری از [[پیامبران]] و [[امامان]]{{ع}} اشاره شده است: [[قرآن کریم]] دو [[پیامبر]] بزرگ خود [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} و [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را در [[قرآن کریم]] به عنوان [[اسوه]] و [[الگو]] برای [[پیروان]] ایشان معرّفی می‌‌نماید، دربارۀ [[پیامبر خاتم]]{{صل}} می‌‌فرماید: {{متن قرآن|لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ}}<ref>«بی‌گمان فرستاده خداوند برای شما نمونه‌ای  نیکوست» سوره احزاب، آیه ۲۱.</ref>؛ در جایی دیگر می‌‌فرماید: {{متن قرآن|وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا}}<ref>«و آنچه پیامبر به شما می‌دهد بگیرید و از آنچه شما را از آن باز می‌دارد اجتناب کنید» سوره حشر، آیه ۷.</ref>. پس از [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، ائمّه{{ع}} [[الگو]] و [[اسوه]] هستند. کمال [[ایمان]] و [[یقین]] این است که [[انسان]] از ایشان که الگوهای آسمانی‌اند [[پیروی]] نماید<ref>ر.ک: [[سید یحیی فاضل همدانی|فاضل همدانی، سید یحیی]]، [[نشانه‌های قائم آل محمد (کتاب)|نشانه‌های قائم آل محمد]]، ص ۸۶.</ref>. در برخی [[روایات]] به بحث الگوپذیری از [[ائمه]]{{ع}} اشاره شده است مانند:
-##[[رسول اکرم]]{{صل}} فرمودند: «خوشا به حال کسی که [[قائم]] [[خاندان]] مرا [[درک]] کند، در حالی که پیش از دوران [[قیام]]، به او و [[امامان]] من [[اقتدا]] کرده و از [[دشمنان]] وی اعلام بیزاری کرده باشد. آنان [[دوستان]] و همراهان من و [[گرامی‌ترین امت]] در نزدم هستند»<ref>{{متن حدیث|طُوبَی لِمَنْ أَدْرَکَ قَائِمَ أَهْلِ بَیْتِی وَ هُوَ مُقْتَدٍ بِهِ قَبْلَ قِیَامِهِ یَأْتَمُّ بِهِ وَ بِأَئِمَّةِ الْهُدَی مِنْ قَبْلِهِ وَ یَبْرَأُ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ عَدُوِّهِمْ أُولَئِکَ رُفَقَائِی وَ أَکْرَمُ أُمَّتِی عَلَی‏}}؛ کمال‌الدین، ج۱، باب ۲۵، ح۳، ص ۲۸۷.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص ۳۴  ـ۳۵.</ref>
+## [[رسول اکرم]]{{صل}} فرمودند: «خوشا به حال کسی که [[قائم]] [[خاندان]] مرا [[درک]] کند، در حالی که پیش از دوران [[قیام]]، به او و [[امامان]] من [[اقتدا]] کرده و از [[دشمنان]] وی اعلام بیزاری کرده باشد. آنان [[دوستان]] و همراهان من و [[گرامی‌ترین امت]] در نزدم هستند»<ref>{{متن حدیث|طُوبَی لِمَنْ أَدْرَکَ قَائِمَ أَهْلِ بَیْتِی وَ هُوَ مُقْتَدٍ بِهِ قَبْلَ قِیَامِهِ یَأْتَمُّ بِهِ وَ بِأَئِمَّةِ الْهُدَی مِنْ قَبْلِهِ وَ یَبْرَأُ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ عَدُوِّهِمْ أُولَئِکَ رُفَقَائِی وَ أَکْرَمُ أُمَّتِی عَلَی‏}}؛ کمال‌الدین، ج۱، باب ۲۵، ح۳، ص ۲۸۷.</ref><ref>ر.ک: [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص ۳۴  ـ۳۵.</ref>
-##[[امیرمؤمنان]]{{ع}} فرمودند: «از [[خاندان]] [[نبوت]] [[الگو]] بگیرید و در جای قدم‌های آنان گام نهید، زیرا آنان هیچ‌گاه شما را از راه راست بیرون نبرده و به [[پستی]] و [[هلاکت]] نمی‌افکنند. جایی که آنان [[سکوت]] کردند، شما نیز لب فرو بندید و با [[قیام]] آنان شما نیز بپاخیزید. مبادا از آنان پیشی گیرید که [[گمراه]] می‌شوید و هرگز از [[همراهی]] آنان باز نمانید که نابود می‌گردید»<ref>نهج البلاغه، خطبه ۹۷؛ {{متن حدیث|"انْظُرُوا أَهْلَ بَیْتِ نَبِیِّکُمْ، فَالْزَمُوا سَمْتَهُمْ وَ اتَّبِعُوا أَثَرَهُمْ، فَلَنْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ هُدًی وَ لَنْ یُعِیدُوکُمْ فِی رَدًی؛ فَإِنْ لَبَدُوا فَالْبُدُوا وَ إِنْ نَهَضُوا فَانْهَضُوا، وَ لَا تَسْبِقُوهُمْ فَتَضِلُّوا وَ لَا تَتَأَخَّرُوا عَنْهُمْ فَتَهْلِکُوا"}}.</ref>.<ref>ر.ک: [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۱۲۴.</ref>
+## [[امیرمؤمنان]]{{ع}} فرمودند: «از [[خاندان]] [[نبوت]] [[الگو]] بگیرید و در جای قدم‌های آنان گام نهید، زیرا آنان هیچ‌گاه شما را از راه راست بیرون نبرده و به [[پستی]] و [[هلاکت]] نمی‌افکنند. جایی که آنان [[سکوت]] کردند، شما نیز لب فرو بندید و با [[قیام]] آنان شما نیز بپاخیزید. مبادا از آنان پیشی گیرید که [[گمراه]] می‌شوید و هرگز از [[همراهی]] آنان باز نمانید که نابود می‌گردید»<ref>نهج البلاغه، خطبه ۹۷؛ {{متن حدیث|"انْظُرُوا أَهْلَ بَیْتِ نَبِیِّکُمْ، فَالْزَمُوا سَمْتَهُمْ وَ اتَّبِعُوا أَثَرَهُمْ، فَلَنْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ هُدًی وَ لَنْ یُعِیدُوکُمْ فِی رَدًی؛ فَإِنْ لَبَدُوا فَالْبُدُوا وَ إِنْ نَهَضُوا فَانْهَضُوا، وَ لَا تَسْبِقُوهُمْ فَتَضِلُّوا وَ لَا تَتَأَخَّرُوا عَنْهُمْ فَتَهْلِکُوا"}}.</ref><ref>ر.ک: [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۱۲۴.</ref>
-##همچنین فرمودند: «سعادتمند‌ترین [[مردم]] کسانی هستند که با [[مهرورزی]] و الگوپذیری از [[امام]] خویش به سوی [[خدا]] نزدیکی جویند و نسبت به آنچه سفارش کرده ایم، پای بند و آنچه بر حذر داشته ایم، دوری گزینند. چنین کسانی از ما بوده و در [[بهشت]] نیز کنار ما خواهند بود»<ref>غرر الحکم، ص۱۱۵؛ {{متن حدیث|"أسعَدُ الناسِ مَن عَرَفَ فَضلَنا، وَ تَقَرَّبَ إلی اللّهِ بِنا، وَ أخلَصَ حُبَّنا، وَ عَمِلَ بما إلَیهِ نَدَبنا، وَ انتَهی عَمّا عَنهُ نَهَینا، فذاک مِنّا وَ هُو فِی دَارِ المُقامَةِ مَعَنا"}}.</ref>.<ref>ر.ک: [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۱۲۴.</ref>
+##همچنین فرمودند: «سعادتمند‌ترین [[مردم]] کسانی هستند که با [[مهرورزی]] و الگوپذیری از [[امام]] خویش به سوی [[خدا]] نزدیکی جویند و نسبت به آنچه سفارش کرده ایم، پای بند و آنچه بر حذر داشته ایم، دوری گزینند. چنین کسانی از ما بوده و در [[بهشت]] نیز کنار ما خواهند بود»<ref>غرر الحکم، ص۱۱۵؛ {{متن حدیث|"أسعَدُ الناسِ مَن عَرَفَ فَضلَنا، وَ تَقَرَّبَ إلی اللّهِ بِنا، وَ أخلَصَ حُبَّنا، وَ عَمِلَ بما إلَیهِ نَدَبنا، وَ انتَهی عَمّا عَنهُ نَهَینا، فذاک مِنّا وَ هُو فِی دَارِ المُقامَةِ مَعَنا"}}.</ref><ref>ر.ک: [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۱۲۴.</ref>
-##[[امام موسی بن جعفر]]{{ع}} فرمودند: «خوشا بر [[شیعیان]] ما که در [[غیبت]] [[قائم]] ما به رشتۀ [[ولایت]] ما چسبیده‌اند و بر [[دوستی]] ما پا برجا هستند و از [[دشمنان]] ما بیزارند. آنان از مایند و ما از آنهاییم. آنها ما را برای [[امامت]] پسندیده‌اند و ما هم [[پیروی]] آنان را پسندیده‌ایم. خوشا بر آنها و خوشا بر آنها. ایشان به [[خدا]] در [[روز قیامت]] هم درجۀ ما هستند»<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۳۶۱: {{متن حدیث|"طُوبَی لِشِیعَتِنَا الْمُتَمَسِّکِینَ بِحَبْلِنَا فِی غَیْبَةِ قَائِمِنَا الثَّابِتِینَ عَلَی مُوَالاتِنَا وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِنَا أُولَئِکَ مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْهُم"}}</ref>.<ref>ر.ک: [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۱۲۴.</ref>
+## [[امام موسی بن جعفر]]{{ع}} فرمودند: «خوشا بر [[شیعیان]] ما که در [[غیبت]] [[قائم]] ما به رشتۀ [[ولایت]] ما چسبیده‌اند و بر [[دوستی]] ما پا برجا هستند و از [[دشمنان]] ما بیزارند. آنان از مایند و ما از آنهاییم. آنها ما را برای [[امامت]] پسندیده‌اند و ما هم [[پیروی]] آنان را پسندیده‌ایم. خوشا بر آنها و خوشا بر آنها. ایشان به [[خدا]] در [[روز قیامت]] هم درجۀ ما هستند»<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۳۶۱: {{متن حدیث|"طُوبَی لِشِیعَتِنَا الْمُتَمَسِّکِینَ بِحَبْلِنَا فِی غَیْبَةِ قَائِمِنَا الثَّابِتِینَ عَلَی مُوَالاتِنَا وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِنَا أُولَئِکَ مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْهُم"}}</ref>.<ref>ر.ک: [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۱۲۴.</ref>
-##[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در [[نامه]] ایی به [[عثمان بن حنیف]] نوشت: «توجه کنید هر مأمومی را امامی [و هر رهروی را راهبری] است که به او إقتدا می‌کند و از [[نور]] علمش برخوردار می‌گردد..».<ref>{{متن حدیث|"إِنَّ لِکُلِّ مَأْمُومٍ إِمَاماً یَقْتَدِی بِهِ وَ یَسْتَضِی‏ءُ بِنُورِ عِلْمِه‏"}}؛ نهج البلاغه، نامه ۴۵، ص ۴۱۷.</ref>.<ref>ر.ک: [[سید محمد تقی موسوی اصفهانی|موسوی اصفهانی، سید محمد تقی]]، [[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌ (کتاب)|تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌]]، ص ۵۰۰ و ۵۰۱.</ref>
+## [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در [[نامه]] ایی به [[عثمان بن حنیف]] نوشت: «توجه کنید هر مأمومی را امامی [و هر رهروی را راهبری] است که به او إقتدا می‌کند و از [[نور]] علمش برخوردار می‌گردد..».<ref>{{متن حدیث|"إِنَّ لِکُلِّ مَأْمُومٍ إِمَاماً یَقْتَدِی بِهِ وَ یَسْتَضِی‏ءُ بِنُورِ عِلْمِه‏"}}؛ نهج البلاغه، نامه ۴۵، ص ۴۱۷.</ref><ref>ر.ک: [[سید محمد تقی موسوی اصفهانی|موسوی اصفهانی، سید محمد تقی]]، [[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌ (کتاب)|تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌]]، ص ۵۰۰ و ۵۰۱.</ref>
 ##در روایتی آمده است: «ما کسی را [[مؤمن]] نمی‌شماریم تا اینکه نسبت به تمام امر ما ([[امامت]] و [[رهبری]]) [[پیروی]] علاقه‌مند و [[مطیع]] دستورهای ما که [[فرمان]] خداست باشد<ref>ر.ک: [[سید یحیی فاضل همدانی|فاضل همدانی، سید یحیی]]، [[نشانه‌های قائم آل محمد (کتاب)|نشانه‌های قائم آل محمد]]، ص ۸۶.</ref>.
-##[[امام زین العابدین ]]{{ع}} فرمودند: «برای هیچ قُرَشی و عَرَبی حسب [و افتخاری] نیست مگر به [[تواضع]]،... [[آگاه]] باشید مبغوض‌ترین [[مردم]] نزد [[خداوند]] کسی است که به [[سنت]] و [[مذهب]] امامی بوده باشد و به اعمالش إقتدا نکند»<ref>{{متن حدیث|"لَا حَسَبَ لِقُرَشِیٍّ وَ لَا لِعَرَبِیٍّ إِلَّا بِتَوَاضُعٍ وَ لَا کَرَمَ إِلَّا بِتَقْوَی وَ لَا عَمَلَ إِلَّا بِالنِّیَّةِ وَ لَا عِبَادَةَ إِلَّا بِالتَّفَقُّهِ أَلَا وَ إِنَّ أَبْغَضَ النَّاسِ إِلَی اللَّهِ مَنْ یَقْتَدِی بِسُنَّةِ إِمَامٍ وَ لَا یَقْتَدِی بِأَعْمَالِه"}}‏؛ کافی، ج ۸، ص ۲۳۴، ح ۳۱۲.</ref>. [[دلیل]] مبغوضیت این است، هرگاه [[مؤمن]] در [[کارها]] و اخلاقش بر خلاف امامش [[رفتار]] نماید، ننگ و عار [[امام]] {{ع}} و مایۀ طعنه و [[عیب]] جویی [[دشمنان]] بر او خواهد بود و این [[گناه]] بزرگی است و چنانچه در [[اعمال]] و [[اخلاق]] خود به او إقتدا نماید سبب [[عظمت]] یافتن ایشان در نظر آنها و رغبت کردن مخالفین به شیوۀ [[امامان]] و راهیابی [[مردم]] با [[اعمال]] ایشان به سوی امامشان می‌گردد<ref>ر.ک: [[سید محمد تقی موسوی اصفهانی|موسوی اصفهانی، سید محمد تقی]]، [[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌ (کتاب)|تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌]]، ص ۵۰۰ و ۵۰۱.</ref>.
+## [[امام زین العابدین]]{{ع}} فرمودند: «برای هیچ قُرَشی و عَرَبی حسب [و افتخاری] نیست مگر به [[تواضع]]،... [[آگاه]] باشید مبغوض‌ترین [[مردم]] نزد [[خداوند]] کسی است که به [[سنت]] و [[مذهب]] امامی بوده باشد و به اعمالش إقتدا نکند»<ref>{{متن حدیث|"لَا حَسَبَ لِقُرَشِیٍّ وَ لَا لِعَرَبِیٍّ إِلَّا بِتَوَاضُعٍ وَ لَا کَرَمَ إِلَّا بِتَقْوَی وَ لَا عَمَلَ إِلَّا بِالنِّیَّةِ وَ لَا عِبَادَةَ إِلَّا بِالتَّفَقُّهِ أَلَا وَ إِنَّ أَبْغَضَ النَّاسِ إِلَی اللَّهِ مَنْ یَقْتَدِی بِسُنَّةِ إِمَامٍ وَ لَا یَقْتَدِی بِأَعْمَالِه"}}‏؛ کافی، ج ۸، ص ۲۳۴، ح ۳۱۲.</ref>. [[دلیل]] مبغوضیت این است، هرگاه [[مؤمن]] در [[کارها]] و اخلاقش بر خلاف امامش [[رفتار]] نماید، ننگ و عار [[امام]] {{ع}} و مایۀ طعنه و [[عیب]] جویی [[دشمنان]] بر او خواهد بود و این [[گناه]] بزرگی است و چنانچه در [[اعمال]] و [[اخلاق]] خود به او إقتدا نماید سبب [[عظمت]] یافتن ایشان در نظر آنها و رغبت کردن مخالفین به شیوۀ [[امامان]] و راهیابی [[مردم]] با [[اعمال]] ایشان به سوی امامشان می‌گردد<ref>ر.ک: [[سید محمد تقی موسوی اصفهانی|موسوی اصفهانی، سید محمد تقی]]، [[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌ (کتاب)|تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌]]، ص ۵۰۰ و ۵۰۱.</ref>.
-#[[آشنایی با قرآن]] و آموزه‌هایش و [[آشنایی با سیره معصومان]]<ref>ر.ک: [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص ۱۸۹ـ۱۹۳.</ref>.
+# [[آشنایی با قرآن]] و آموزه‌هایش و [[آشنایی با سیره معصومان]]<ref>ر.ک: [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص ۱۸۹ـ۱۹۳.</ref>.
-#[[پیشه سازی تقوای الهی]]<ref>ر.ک: [[حسن نجفی|نجفی، حسن]]، [[بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود (مقاله)|بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود]]، ص ۳۱.</ref>.
+# [[پیشه سازی تقوای الهی]]<ref>ر.ک: [[حسن نجفی|نجفی، حسن]]، [[بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود (مقاله)|بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود]]، ص ۳۱.</ref>.
-#[[عدالت]].
+# [[عدالت]].
-#[[زدودن رذایل اخلاقی]]<ref>ر.ک: [[حسن نجفی|نجفی، حسن]]، [[بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود (مقاله)|بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود]]، ص ۳۱.</ref>.
+# [[زدودن رذایل اخلاقی]]<ref>ر.ک: [[حسن نجفی|نجفی، حسن]]، [[بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود (مقاله)|بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود]]، ص ۳۱.</ref>.
-#[[اقتدا به اولیای الهی]] در [[اعمال]] و [[اخلاق]]<ref>ر.ک: [[سید یحیی فاضل همدانی|فاضل همدانی، سید یحیی]]، [[نشانه‌های قائم آل محمد (کتاب)|نشانه‌های قائم آل محمد]]، ص ۸۶.</ref>.
+# [[اقتدا به اولیای الهی]] در [[اعمال]] و [[اخلاق]]<ref>ر.ک: [[سید یحیی فاضل همدانی|فاضل همدانی، سید یحیی]]، [[نشانه‌های قائم آل محمد (کتاب)|نشانه‌های قائم آل محمد]]، ص ۸۶.</ref>.
-#[[اجرای احکام خدا]]: خواستۀ [[امام زمان]]{{ع}} از [[مشتاقان]] خود [[اجرای احکام]] [[خدا]] و نیز مورد توجه قرار دادن این [[آیۀ شریفه]] است: {{متن قرآن|وَأَصْلِحْ وَلاَ تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ}}<ref>«و به سامان دادن (امور) بپرداز و از راه و روش تبهکاران پیروی مکن!» سوره اعراف، آیه ۱۴۲.</ref>.<ref>ر.ک: [[سید یحیی فاضل همدانی|فاضل همدانی، سید یحیی]]، [[نشانه‌های قائم آل محمد (کتاب)|نشانه‌های قائم آل محمد]]، ص ۸۶.</ref>
+# [[اجرای احکام خدا]]: خواستۀ [[امام زمان]]{{ع}} از [[مشتاقان]] خود [[اجرای احکام]] [[خدا]] و نیز مورد توجه قرار دادن این [[آیۀ شریفه]] است: {{متن قرآن|وَأَصْلِحْ وَلاَ تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ}}<ref>«و به سامان دادن (امور) بپرداز و از راه و روش تبهکاران پیروی مکن!» سوره اعراف، آیه ۱۴۲.</ref><ref>ر.ک: [[سید یحیی فاضل همدانی|فاضل همدانی، سید یحیی]]، [[نشانه‌های قائم آل محمد (کتاب)|نشانه‌های قائم آل محمد]]، ص ۸۶.</ref>
 #عمل به [[دین]]<ref>ر.ک: [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۱۲۴.</ref>.
 ==پرسش مستقیم==
 {{پرسش وابسته}}
-*‌ [[ مسلمانان نسبت به اقتدا به سنت و سیره امام مهدی در امور استحبابی چه وظیفه‌ای دارند؟ (پرسش)]]
+*‌ [[مسلمانان نسبت به اقتدا به سنت و سیره امام مهدی در امور استحبابی چه وظیفه‌ای دارند؟ (پرسش)]]
 {{پایان پرسش وابسته}}