بهداشت در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
*پاکیزگی، [[جایگاه]] والایی در [[سیره]] و [[کلام]] [[رسول خدا]]{{صل}} دارد و ایشان پاکیزگی را میستود و پیوسته [[مسلمانان]] را به رعایت آن توصیه میکرد و میفرمود: "[[خداوند]]، [[پاک]] است و شخص [[پاک]] را [[دوست]] دارد؛ [[پاکیزه]] است و پاکیزگی را [[دوست]] دارد"<ref>ابویعلی الموصلی.، مسند، ج ۲، ص ۱۲۲؛ ترمذی، سنن، ج ۴، ص ۱۹۸ و جلال الدین سیوطی، الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۲۶۷.</ref>. پس "خودتان را با هر وسیلهای که میتوانید، [[پاکیزه]] کنید؛ زیرا [[خداوند متعال]] [[اسلام]] را بر پایه پاکیزگی بنا کرده است و هرگز کسی به [[بهشت]] نمیرود، مگر اینکه [[پاکیزه]] باشد"<ref>همان.</ref>. و میفرمود: "همانا [[اسلام]]، [[پاکیزه]] است، پس شما هم [[پاکیزه]] باشید؛ زیرا جز فرد [[پاکیزه]]، کسی به [[بهشت]] نمیرود"<ref>سلیمان بن احمد الطبرانی، المعجم الاوسط، ج ۵، ص ۱۳۹؛ نورالدین هیثمی، مجمع الزوائد، ج ۵، ص ۱۳۲ و المتقی الهندی، کنز العمال، ج ۹، ص ۲۷۷.</ref> و "[[خداوند]]، [[عبادت]] کننده [[پاکیزه]] را [[دوست]] دارد"<ref>کنز العمال، ج ۹، ص ۲۷۷ و الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۲۸۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۲.</ref>. | *پاکیزگی، [[جایگاه]] والایی در [[سیره]] و [[کلام]] [[رسول خدا]]{{صل}} دارد و ایشان پاکیزگی را میستود و پیوسته [[مسلمانان]] را به رعایت آن توصیه میکرد و میفرمود: "[[خداوند]]، [[پاک]] است و شخص [[پاک]] را [[دوست]] دارد؛ [[پاکیزه]] است و پاکیزگی را [[دوست]] دارد"<ref>ابویعلی الموصلی.، مسند، ج ۲، ص ۱۲۲؛ ترمذی، سنن، ج ۴، ص ۱۹۸ و جلال الدین سیوطی، الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۲۶۷.</ref>. پس "خودتان را با هر وسیلهای که میتوانید، [[پاکیزه]] کنید؛ زیرا [[خداوند متعال]] [[اسلام]] را بر پایه پاکیزگی بنا کرده است و هرگز کسی به [[بهشت]] نمیرود، مگر اینکه [[پاکیزه]] باشد"<ref>همان.</ref>. و میفرمود: "همانا [[اسلام]]، [[پاکیزه]] است، پس شما هم [[پاکیزه]] باشید؛ زیرا جز فرد [[پاکیزه]]، کسی به [[بهشت]] نمیرود"<ref>سلیمان بن احمد الطبرانی، المعجم الاوسط، ج ۵، ص ۱۳۹؛ نورالدین هیثمی، مجمع الزوائد، ج ۵، ص ۱۳۲ و المتقی الهندی، کنز العمال، ج ۹، ص ۲۷۷.</ref> و "[[خداوند]]، [[عبادت]] کننده [[پاکیزه]] را [[دوست]] دارد"<ref>کنز العمال، ج ۹، ص ۲۷۷ و الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۲۸۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۲.</ref>. | ||
*نظافت [[بدن]] نیز جزئی از این پاکیزگی هاست که همواره [[رسول خدا]]{{صل}} بر آن تأکید داشت. [[نقل]] شده است، آن [[حضرت]]، هر هفته موهای سر و محاسنش را با سدر<ref>شیخ صدوق، ثواب الاعمال، ص ۲۰؛ حسن بن فضل طبرسی، مکارم الاخلاق، ص ۳۲ و محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۳۸۷.</ref> یا گل خطمی میشست<ref>امام رضا{{ع}}، فقه الرضا{{ع}}، ص ۱۲۸ و مستدرک الوسائل، ج ۶ ص ۴۴.</ref> و [[سبیل]] خود را کوتاه میکرد<ref>فقه الرضا{{ع}}، ص ۱۲۸ و محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۸۶، ص ۳۶۰.</ref>؛ کوتاه کردن موی [[سبیل]] به طوری که لب، آشکار شود، از سنتهای ایشان به شمار میرفت<ref>مکارم الاخلاق، ص ۶۷؛ کلینی، الکافی، ج ۶، ص ۴۸۷ و شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۱۸۴.</ref>. ایشان میفرمود: "[[سبیل]] و موی بینی خود را بچینید و خود را بر این کار مجبور کنید<ref>احمد بن حنبل، مسند احمد، ج ۲، ص ۱۶؛ مسلم نیشابوری، صحیح، ج ۱، ص ۱۵۳ و ابن ابی جمهور، عوالی، ج۱، ص۱۳۵.</ref>"؛ "چرا که [[سبیل]] بلند، مخفیگاه و جولانگاه [[شیطان]] [آلودگی است]"<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۱۲۷، الکافی، ج ۶، ص ۴۸۸ و مکارم الاخلاق، ص ۶۷.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۳.</ref>. | *نظافت [[بدن]] نیز جزئی از این پاکیزگی هاست که همواره [[رسول خدا]]{{صل}} بر آن تأکید داشت. [[نقل]] شده است، آن [[حضرت]]، هر هفته موهای سر و محاسنش را با سدر<ref>شیخ صدوق، ثواب الاعمال، ص ۲۰؛ حسن بن فضل طبرسی، مکارم الاخلاق، ص ۳۲ و محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۳۸۷.</ref> یا گل خطمی میشست<ref>امام رضا{{ع}}، فقه الرضا{{ع}}، ص ۱۲۸ و مستدرک الوسائل، ج ۶ ص ۴۴.</ref> و [[سبیل]] خود را کوتاه میکرد<ref>فقه الرضا{{ع}}، ص ۱۲۸ و محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۸۶، ص ۳۶۰.</ref>؛ کوتاه کردن موی [[سبیل]] به طوری که لب، آشکار شود، از سنتهای ایشان به شمار میرفت<ref>مکارم الاخلاق، ص ۶۷؛ کلینی، الکافی، ج ۶، ص ۴۸۷ و شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۱۸۴.</ref>. ایشان میفرمود: "[[سبیل]] و موی بینی خود را بچینید و خود را بر این کار مجبور کنید<ref>احمد بن حنبل، مسند احمد، ج ۲، ص ۱۶؛ مسلم نیشابوری، صحیح، ج ۱، ص ۱۵۳ و ابن ابی جمهور، عوالی، ج۱، ص۱۳۵.</ref>"؛ "چرا که [[سبیل]] بلند، مخفیگاه و جولانگاه [[شیطان]] [آلودگی است]"<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۱۲۷، الکافی، ج ۶، ص ۴۸۸ و مکارم الاخلاق، ص ۶۷.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۳.</ref>. | ||
*[[غسل]] [[جمعه]] هم از دیگر سنتهای ایشان بود<ref>. فقه الرضا{{ع}}، ص۱۷۵ و مستدرک الوسائل، ج۲، ص۵۰۱.</ref> و [[مردم]] را نیز بدین امر سفارش بسیار میکرد. آن [[حضرت]] در سفارشهای خود به [[امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} فرموده است: "ای [[علی]]! [[مردم]] باید هر هفت روز یک بار، [[غسل]] کنند (حمّام بروند). پس هر [[جمعه]] [[غسل]] کن؛ حتی اگر لازم شود که برای تهیّه [[آب]] آن، [[خوراک]] روزانهات را بفروشی و گرسنه بمانی؛ زیرا هیچ امر مستحبّی، بالاتر از [[غسل]] [[جمعه]] نیست"<ref>سید بن طاووس، جمال الاسبوع، ص ۳۶۷ و مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۵۰۲.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۳.</ref>. | * [[غسل]] [[جمعه]] هم از دیگر سنتهای ایشان بود<ref>. فقه الرضا{{ع}}، ص۱۷۵ و مستدرک الوسائل، ج۲، ص۵۰۱.</ref> و [[مردم]] را نیز بدین امر سفارش بسیار میکرد. آن [[حضرت]] در سفارشهای خود به [[امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} فرموده است: "ای [[علی]]! [[مردم]] باید هر هفت روز یک بار، [[غسل]] کنند (حمّام بروند). پس هر [[جمعه]] [[غسل]] کن؛ حتی اگر لازم شود که برای تهیّه [[آب]] آن، [[خوراک]] روزانهات را بفروشی و گرسنه بمانی؛ زیرا هیچ امر مستحبّی، بالاتر از [[غسل]] [[جمعه]] نیست"<ref>سید بن طاووس، جمال الاسبوع، ص ۳۶۷ و مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۵۰۲.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۳.</ref>. | ||
*همچنین نوره کشیدن در هر پانزده روز یک بار، از سنتهای ایشان بود<ref>الکافی، ج ۶، ص ۵۰۶؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۱۱۹ و محمد بن حسن فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج ۲، ص ۳۰۸.</ref> و در این میفرمود: "هیچ کدام از شما شارب و موی شرمگاه و زیر بغل را بلند نگذارد؛ زیرا [[شیطان]] آن جا را برای مخفی شدن [[انتخاب]] میکند و در آن پنهان میشود"<ref>محمد بن محمد کوفی، الجعفریات، ص ۲۹؛ شیخ صدوق، علل الشرائع، ج ۲، ص ۵۱۹ و فضل اللّه راوندی، النوادر، ص ۲۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴.</ref>. | *همچنین نوره کشیدن در هر پانزده روز یک بار، از سنتهای ایشان بود<ref>الکافی، ج ۶، ص ۵۰۶؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۱۱۹ و محمد بن حسن فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج ۲، ص ۳۰۸.</ref> و در این میفرمود: "هیچ کدام از شما شارب و موی شرمگاه و زیر بغل را بلند نگذارد؛ زیرا [[شیطان]] آن جا را برای مخفی شدن [[انتخاب]] میکند و در آن پنهان میشود"<ref>محمد بن محمد کوفی، الجعفریات، ص ۲۹؛ شیخ صدوق، علل الشرائع، ج ۲، ص ۵۱۹ و فضل اللّه راوندی، النوادر، ص ۲۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴.</ref>. | ||
*آن [[حضرت]] پیش از [[نماز جمعه]]، ناخنهایش را کوتاه میکرد<ref>بحار الانوار، ج ۸۶، ص ۳۵۸ و مستدرک الوسائل، ج ۶، ص ۴۶.</ref> و از گرفتن ناخن با دندان [[نهی]] میفرمود<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۳ - ۴؛ شیخ صدوق، الخصال، ج ۱، ص ۱۲۶ و ورام ابن ابی فراس، مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۷.</ref>. ایشان کوتاه کردن ناخنها را مانع [بروز] درد بزرگ و از عواملی میدانست که بر روزی [[انسان]] میافزاید<ref>الکافی، ج ۶، ص ۴۹۰؛ تاج الدین شعیری، جامع الاخبار، ص ۱۲۲ و ثواب الاعمال، ص ۲۳.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴.</ref>. | *آن [[حضرت]] پیش از [[نماز جمعه]]، ناخنهایش را کوتاه میکرد<ref>بحار الانوار، ج ۸۶، ص ۳۵۸ و مستدرک الوسائل، ج ۶، ص ۴۶.</ref> و از گرفتن ناخن با دندان [[نهی]] میفرمود<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۳ - ۴؛ شیخ صدوق، الخصال، ج ۱، ص ۱۲۶ و ورام ابن ابی فراس، مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۷.</ref>. ایشان کوتاه کردن ناخنها را مانع [بروز] درد بزرگ و از عواملی میدانست که بر روزی [[انسان]] میافزاید<ref>الکافی، ج ۶، ص ۴۹۰؛ تاج الدین شعیری، جامع الاخبار، ص ۱۲۲ و ثواب الاعمال، ص ۲۳.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴.</ref>. | ||
*[[رسول اکرم]]{{صل}} برای تقویت چشم، هر شب، سرمه میکشید<ref>الکافی، ج ۶، ص ۴۹۵.</ref> و این کار را باعث زیادشدن [[نور]] چشم میدانست<ref>الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۵۳۷ و کنز العمال، ج ۱۰، ص ۵۱.</ref>. [[روایت]] شده است که ایشان پیش از خوابیدن، چهار مرتبه به چشم راست و سه مرتبه به چشم چپ، سرمه میکشید<ref>الکافی، ج ۶، ص ۴۹۵ و وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۱۰۱.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴.</ref>. | * [[رسول اکرم]]{{صل}} برای تقویت چشم، هر شب، سرمه میکشید<ref>الکافی، ج ۶، ص ۴۹۵.</ref> و این کار را باعث زیادشدن [[نور]] چشم میدانست<ref>الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۵۳۷ و کنز العمال، ج ۱۰، ص ۵۱.</ref>. [[روایت]] شده است که ایشان پیش از خوابیدن، چهار مرتبه به چشم راست و سه مرتبه به چشم چپ، سرمه میکشید<ref>الکافی، ج ۶، ص ۴۹۵ و وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۱۰۱.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴.</ref>. | ||
*توجه [[پیامبر]]{{صل}} به بهداشت فردی به حدی بود که حتی در مسافرت هم از آن غافل نبود و پیوسته پنج چیز را همراه داشت: "آیینه، سرمه دان، شانه، مسواک و قیچی"<ref>ابوسعید خرگوشی نیشابوری، شرف المصطفی، ج ۳، ص ۳۳۳؛ نعمان بن محمد تمیمی مغربی، دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۱۱۸؛ الجعفریات، ص ۱۸۵ و ابوالفرج شافعی حلبی، السیرة الحلبیة، ج ۳، ص ۳۵۲.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴.</ref>. | *توجه [[پیامبر]]{{صل}} به بهداشت فردی به حدی بود که حتی در مسافرت هم از آن غافل نبود و پیوسته پنج چیز را همراه داشت: "آیینه، سرمه دان، شانه، مسواک و قیچی"<ref>ابوسعید خرگوشی نیشابوری، شرف المصطفی، ج ۳، ص ۳۳۳؛ نعمان بن محمد تمیمی مغربی، دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۱۱۸؛ الجعفریات، ص ۱۸۵ و ابوالفرج شافعی حلبی، السیرة الحلبیة، ج ۳، ص ۳۵۲.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴.</ref>. | ||
===بهداشت دهان و دندان === | ===بهداشت دهان و دندان === | ||
*[[رسول خدا]]{{صل}} مسواک میزد و بر آن بسیار تأکید داشت. آن [[حضرت]] پیش از [[خواب]] و پس از آن<ref>مکارم الاخلاق، ص ۳۹ و بحارالانوار، ج ۷۷، ص ۳۴۳.</ref> و پیش از هر [[نماز]]<ref>مسند احمد، ج ۵، ص ۴۱۰؛ البخاری، صحیح، ج ۱، ص ۲۱۴ و وسائل الشیعة، ج ۲، ص ۲۰.</ref> مسواک میکرد و میفرمود: "اگر نبود که کار را بر امتم دشوار سازم، به آنان امر میکردم که برای هر [[نماز]] مسواک بزنند"<ref>الکافی، ج ۳، ص ۲۲؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۵۵؛ مسند احمد، ج ۱، ص ۸۰ و صحیح بخاری، ج ۸ ص ۱۳۱.</ref>. و میفرمود: "آن [[قدر]] به مسواک زدن [[فرمان]] داده شدم که ترسیدم بر من [[واجب]] شود"<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۳؛ شیخ صدوق، الامالی، ج ۱، ص ۴۲۸ و مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۶۱.</ref>. و همچنین میفرمود: "اگر [[مردم]] از فواید مسواک [[آگاه]] بودند، آن را با خویش به بستر میبردند"<ref>دعائم الاسلام، ص ۱۱۹ و مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۳۶۳.</ref>. آن [[حضرت]]، از عرض دندان مسواک میکرد<ref>مکارم الاخلاق، ص ۳۵ و مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۳۶۸.</ref> و میفرمود: "دندان هایتان را از عرض (عمودی) مسواک بزنید، نه از طول (افقی)"<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۵۴؛ قطب الدین راوندی، الدعوات، ص ۱۶۱ و النوادر، ص ۴۴.</ref>. آن [[حضرت]]، [[مسلمانان]] را از مسواک کردن در حمام [[نهی]] میکرد<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۴؛ مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۷ و مکارم الاخلاق، ص ۴۲۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴-۲۳۵.</ref>. | * [[رسول خدا]]{{صل}} مسواک میزد و بر آن بسیار تأکید داشت. آن [[حضرت]] پیش از [[خواب]] و پس از آن<ref>مکارم الاخلاق، ص ۳۹ و بحارالانوار، ج ۷۷، ص ۳۴۳.</ref> و پیش از هر [[نماز]]<ref>مسند احمد، ج ۵، ص ۴۱۰؛ البخاری، صحیح، ج ۱، ص ۲۱۴ و وسائل الشیعة، ج ۲، ص ۲۰.</ref> مسواک میکرد و میفرمود: "اگر نبود که کار را بر امتم دشوار سازم، به آنان امر میکردم که برای هر [[نماز]] مسواک بزنند"<ref>الکافی، ج ۳، ص ۲۲؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۵۵؛ مسند احمد، ج ۱، ص ۸۰ و صحیح بخاری، ج ۸ ص ۱۳۱.</ref>. و میفرمود: "آن [[قدر]] به مسواک زدن [[فرمان]] داده شدم که ترسیدم بر من [[واجب]] شود"<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۳؛ شیخ صدوق، الامالی، ج ۱، ص ۴۲۸ و مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۶۱.</ref>. و همچنین میفرمود: "اگر [[مردم]] از فواید مسواک [[آگاه]] بودند، آن را با خویش به بستر میبردند"<ref>دعائم الاسلام، ص ۱۱۹ و مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۳۶۳.</ref>. آن [[حضرت]]، از عرض دندان مسواک میکرد<ref>مکارم الاخلاق، ص ۳۵ و مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۳۶۸.</ref> و میفرمود: "دندان هایتان را از عرض (عمودی) مسواک بزنید، نه از طول (افقی)"<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۵۴؛ قطب الدین راوندی، الدعوات، ص ۱۶۱ و النوادر، ص ۴۴.</ref>. آن [[حضرت]]، [[مسلمانان]] را از مسواک کردن در حمام [[نهی]] میکرد<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۴؛ مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۷ و مکارم الاخلاق، ص ۴۲۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۴-۲۳۵.</ref>. | ||
*خلال کردن دندان نیز از دیگر اموری بود که [[رسول خدا]]{{صل}} بر آن تأکید داشت و [[مسلمانان]] را به خلال کردن سفارش میکرد و میفرمود: "خلال کنید، به درستی که خلال برای لثهها مفید و آن، تمییز کننده دهان است"<ref>الکافی، ج ۶، ص ۳۷۶ و وسائل الشیعه، ج ۲۴، ص ۴۲۱.</ref>. استنشاق و مضمضه کردن هم از سنتهای ایشان به شمار میآمد<ref>شیخ طوسی، التهذیب، ج ۱، ص ۷۹ و شیخ طوسی، الاستبصار، ج ۱، ص ۶۷.</ref> و بر آن تأکید میورزید و میفرمود: {{متن حدیث|تَخَلَّلُوا عَلَى الطَّعَامِ وَ تَمَضْمَضُوا}}<ref>ابوالعباس مستغفری، طب النبی، ص ۲۱ و مستدرک الوسائل، ج ۱۶، ص ۳۱۸.</ref>؛ پس از [[غذا]]، خلال و مضمضه کنید<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۵.</ref>. | *خلال کردن دندان نیز از دیگر اموری بود که [[رسول خدا]]{{صل}} بر آن تأکید داشت و [[مسلمانان]] را به خلال کردن سفارش میکرد و میفرمود: "خلال کنید، به درستی که خلال برای لثهها مفید و آن، تمییز کننده دهان است"<ref>الکافی، ج ۶، ص ۳۷۶ و وسائل الشیعه، ج ۲۴، ص ۴۲۱.</ref>. استنشاق و مضمضه کردن هم از سنتهای ایشان به شمار میآمد<ref>شیخ طوسی، التهذیب، ج ۱، ص ۷۹ و شیخ طوسی، الاستبصار، ج ۱، ص ۶۷.</ref> و بر آن تأکید میورزید و میفرمود: {{متن حدیث|تَخَلَّلُوا عَلَى الطَّعَامِ وَ تَمَضْمَضُوا}}<ref>ابوالعباس مستغفری، طب النبی، ص ۲۱ و مستدرک الوسائل، ج ۱۶، ص ۳۱۸.</ref>؛ پس از [[غذا]]، خلال و مضمضه کنید<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۵.</ref>. | ||
===بهداشت [[لباس]]=== | ===بهداشت [[لباس]]=== | ||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
===بهداشت تغذیه=== | ===بهداشت تغذیه=== | ||
*از مصادیق بارز رعایت بهداشت، رعایت بهداشت تغذیه است. [[رسول خدا]]{{صل}} در این باره نیز توصیههای بسیاری به [[مسلمانان]] داشت. ایشان معده را خانه همه دردها و پرهیز را ریشه همه درمانها معرفی کرده<ref>نهج الفصاحه، ص ۷۷۹: الخصال، ج ۲، ص ۵۱۲ و عوالی اللآلی، ج ۲، ص ۳۰.</ref> و فرموده است: "[[آدمی]] ظرفی بدتر از شکم را پر نکرده است و حال آنکه برای او تنها چند لقمهای که نیرویش را تأمین کند، کافی است؛ چنانچه که [[نفس]] بر او [[غلبه]] یافت [و نتوانست خویشتن داری کند] پس یک سوم [معده اش] برای [[غذا]] و یک سوم آن را برای [[آب]] و یک سوم دیگر آن برای نفَسش باشد"<ref>الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۳۱۴؛ محمد بن یزید القزوینی، سنن ابن ماجه، ص ۳۵؛ ابن حجر، فتح الباری، ج ۹، ص ۴۶۱ و السرخسی، المبسوط، ج ۳۰، ص ۲۶۶.</ref>. ایشان بر کم خوری و پرهیز از [[پرخوری]] تأکید میورزید و چاره تندرستی را در چهار چیز میدانست: "کم گفتن، کم خفتن، کم راه رفتن، کم خوردن"<ref>شاذان بن جبرئیل قمی، الفضائل، ص ۱۵۳ و بحار الانوار، ج ۸، ص ۱۴۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۶.</ref>. | *از مصادیق بارز رعایت بهداشت، رعایت بهداشت تغذیه است. [[رسول خدا]]{{صل}} در این باره نیز توصیههای بسیاری به [[مسلمانان]] داشت. ایشان معده را خانه همه دردها و پرهیز را ریشه همه درمانها معرفی کرده<ref>نهج الفصاحه، ص ۷۷۹: الخصال، ج ۲، ص ۵۱۲ و عوالی اللآلی، ج ۲، ص ۳۰.</ref> و فرموده است: "[[آدمی]] ظرفی بدتر از شکم را پر نکرده است و حال آنکه برای او تنها چند لقمهای که نیرویش را تأمین کند، کافی است؛ چنانچه که [[نفس]] بر او [[غلبه]] یافت [و نتوانست خویشتن داری کند] پس یک سوم [معده اش] برای [[غذا]] و یک سوم آن را برای [[آب]] و یک سوم دیگر آن برای نفَسش باشد"<ref>الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۳۱۴؛ محمد بن یزید القزوینی، سنن ابن ماجه، ص ۳۵؛ ابن حجر، فتح الباری، ج ۹، ص ۴۶۱ و السرخسی، المبسوط، ج ۳۰، ص ۲۶۶.</ref>. ایشان بر کم خوری و پرهیز از [[پرخوری]] تأکید میورزید و چاره تندرستی را در چهار چیز میدانست: "کم گفتن، کم خفتن، کم راه رفتن، کم خوردن"<ref>شاذان بن جبرئیل قمی، الفضائل، ص ۱۵۳ و بحار الانوار، ج ۸، ص ۱۴۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۶.</ref>. | ||
*[[نقل]] شده است، [[رسول خدا]]{{صل}} تا گرسنه نمیشد [[غذا]] نمیخورد و میفرمود: "ما گروهی هستیم که تا گرسنه نشویم، نمیخوریم و چون خوردیم، پیش از سیر شدن، از [[غذا]] دست میکشیم"<ref>السیرة الحلبیه، ج ۳، ص ۳۵۲ و سید محمد حسین طباطبایی، سنن النبی، ج ۱، ص ۱۸۱.</ref>. آن [[حضرت]]، پیش از خوردن و پس از آن، دستانش را میشست<ref>دعائم الاسلام، ج ۲، ص ۱۱۸.</ref>. شروع غذای [[رسول خدا]]{{صل}} با نمک بود و دیگران را نیز به این کار توصیه میکرد<ref>حسن بن شعبه حرانی، تحف العقول، ص ۱۲ و بحار الانوار، ج ۴۳، ص ۳۹۸.</ref> و میفرمود: "[[غذا]] را با نمک آغاز کنید که داروی هفتاد درد است"<ref>الکافی، ج ۶، ص ۳۲۶ و احمد بن محمد برقی، المحاسن، ج ۲، ص ۵۹۳.</ref>. دست راستش مخصوص [[غذا]] بود و با آن لقمه بر میداشت و دست چپش بیشتر به دیگر امور اختصاص داشت<ref>مسند احمد، ج ۶، ص ۲۸۷؛ ابن حبان، صحیح، ج ۱۲، ص ۳۱ و حاکم نیشابوری، المستدرک، ج ۴، ص ۱۰۹.</ref>. به خوردنیها و نوشیدنیها نمیدمید<ref>سنن ابن ماجه، ج ۲، ص ۱۰۹۴؛ الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۳۶۵ و کنزالعمال، ج ۷، ص ۱۰۶.</ref> و دیگران را از این کار [[نهی]] میکرد<ref>عوالی اللآلی، ج ۱، ص ۱۷۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۶-۲۳۷.</ref>. | * [[نقل]] شده است، [[رسول خدا]]{{صل}} تا گرسنه نمیشد [[غذا]] نمیخورد و میفرمود: "ما گروهی هستیم که تا گرسنه نشویم، نمیخوریم و چون خوردیم، پیش از سیر شدن، از [[غذا]] دست میکشیم"<ref>السیرة الحلبیه، ج ۳، ص ۳۵۲ و سید محمد حسین طباطبایی، سنن النبی، ج ۱، ص ۱۸۱.</ref>. آن [[حضرت]]، پیش از خوردن و پس از آن، دستانش را میشست<ref>دعائم الاسلام، ج ۲، ص ۱۱۸.</ref>. شروع غذای [[رسول خدا]]{{صل}} با نمک بود و دیگران را نیز به این کار توصیه میکرد<ref>حسن بن شعبه حرانی، تحف العقول، ص ۱۲ و بحار الانوار، ج ۴۳، ص ۳۹۸.</ref> و میفرمود: "[[غذا]] را با نمک آغاز کنید که داروی هفتاد درد است"<ref>الکافی، ج ۶، ص ۳۲۶ و احمد بن محمد برقی، المحاسن، ج ۲، ص ۵۹۳.</ref>. دست راستش مخصوص [[غذا]] بود و با آن لقمه بر میداشت و دست چپش بیشتر به دیگر امور اختصاص داشت<ref>مسند احمد، ج ۶، ص ۲۸۷؛ ابن حبان، صحیح، ج ۱۲، ص ۳۱ و حاکم نیشابوری، المستدرک، ج ۴، ص ۱۰۹.</ref>. به خوردنیها و نوشیدنیها نمیدمید<ref>سنن ابن ماجه، ج ۲، ص ۱۰۹۴؛ الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۳۶۵ و کنزالعمال، ج ۷، ص ۱۰۶.</ref> و دیگران را از این کار [[نهی]] میکرد<ref>عوالی اللآلی، ج ۱، ص ۱۷۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۶-۲۳۷.</ref>. | ||
*[[غذا]] را داغ نمیخورد و میفرمود: "[[خداوند]] به ما [[آتش]] نخورانیده است؛ غذای داغ [[برکت]] ندارد پس، آن را سرد کنید"<ref>مکارم الاخلاق، ص ۲۸ و وسائل الشیعه، ج ۲۴، ص ۴۳۵ و با اندکی اختلاف در: الکافی، ج ۶، ص ۳۲۲.</ref>. افراد را از ترک کردن خوردن [[شام]] برحذر میداشت و میفرمود: "[[شام]] خوردن را ترک نکنید، گرچه به خوردن چند دانه خرمای خشکیده باشد"<ref>المحاسن، ج ۲، ص ۴۲۲ و وسائل الشیعه، ج ۲۴، ص ۳۳۰.</ref>؛ زیرا "ترک آن باعث خرابی [[بدن]] و [[پیری]] و درهم شکستگی جسم است"<ref>الکافی، ج ۶، ص ۲۸۸؛ الخصال، ج ۲، ص ۶۱۹ و المحاسن، ج ۲، ص ۴۲۰.</ref>. ظروف سرپوشدار را میپسندید<ref>ابن ابی شیبه کوفی، المصنّف، ج ۵، ص ۵۲۷.</ref> و میفرمود: "بر درهایتان قفل بزنید؛ روی ظرفها را بپوشانید و دهانه مشکها را ببندید؛ زیرا [[شیطان]] (آلودگی) نمیتواند از در بسته وارد شود"<ref>المستدرک، ج ۴، ص ۱۴۰؛ کنزالعمال، ج ۱۵، ص ۳۵۲ و بحارالانوار، ج ۲۳، ص ۱۷۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۷.</ref>. | * [[غذا]] را داغ نمیخورد و میفرمود: "[[خداوند]] به ما [[آتش]] نخورانیده است؛ غذای داغ [[برکت]] ندارد پس، آن را سرد کنید"<ref>مکارم الاخلاق، ص ۲۸ و وسائل الشیعه، ج ۲۴، ص ۴۳۵ و با اندکی اختلاف در: الکافی، ج ۶، ص ۳۲۲.</ref>. افراد را از ترک کردن خوردن [[شام]] برحذر میداشت و میفرمود: "[[شام]] خوردن را ترک نکنید، گرچه به خوردن چند دانه خرمای خشکیده باشد"<ref>المحاسن، ج ۲، ص ۴۲۲ و وسائل الشیعه، ج ۲۴، ص ۳۳۰.</ref>؛ زیرا "ترک آن باعث خرابی [[بدن]] و [[پیری]] و درهم شکستگی جسم است"<ref>الکافی، ج ۶، ص ۲۸۸؛ الخصال، ج ۲، ص ۶۱۹ و المحاسن، ج ۲، ص ۴۲۰.</ref>. ظروف سرپوشدار را میپسندید<ref>ابن ابی شیبه کوفی، المصنّف، ج ۵، ص ۵۲۷.</ref> و میفرمود: "بر درهایتان قفل بزنید؛ روی ظرفها را بپوشانید و دهانه مشکها را ببندید؛ زیرا [[شیطان]] (آلودگی) نمیتواند از در بسته وارد شود"<ref>المستدرک، ج ۴، ص ۱۴۰؛ کنزالعمال، ج ۱۵، ص ۳۵۲ و بحارالانوار، ج ۲۳، ص ۱۷۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۷.</ref>. | ||
*[[رسول خدا]]{{صل}} به نوشیدن [[آب]] در سه جرعه تأکید داشت و میفرمود: "هر کس از شما [[آب]] را در سه [[نفس]] بنوشد، ایمن خواهد بود"<ref>طب النبی، ص ۲۳ و بحارالانوار، ج ۵۹، ص ۲۹۳.</ref>. از نوشیدن [[آب]] در حال بیمیلی منع میکرد و میفرمود: "هرگاه میل دارید، [[آب]] بنوشید؛ وگرنه از نوشیدن آن خودداری کنید"<ref>طب النبی، ص ۲۳.</ref>. در هنگام آشامیدن، [[نفس]] نمیکشید و اگر میخواست [[نفس]] بکشد، ظرف [[آب]] را از دهانش دور نگه میداشت<ref>الدعوات، ص ۱۴۴؛ النووی، شرح مسلم، ج ۳، ص ۱۶۰ و مکارم الاخلاق، ص ۳۱.</ref>. از ظروف شکسته [[آب]] نمینوشید<ref>نجم الدین راوندی، شرف النبی، ص ۹۶.</ref> و از نوشیدن [[آب]] در ظروف طلایی و نقرهای [[نهی]] میکرد<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۷؛ امالی صدوق، ص ۴۲۴ و مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۷-۲۳۸.</ref>. | * [[رسول خدا]]{{صل}} به نوشیدن [[آب]] در سه جرعه تأکید داشت و میفرمود: "هر کس از شما [[آب]] را در سه [[نفس]] بنوشد، ایمن خواهد بود"<ref>طب النبی، ص ۲۳ و بحارالانوار، ج ۵۹، ص ۲۹۳.</ref>. از نوشیدن [[آب]] در حال بیمیلی منع میکرد و میفرمود: "هرگاه میل دارید، [[آب]] بنوشید؛ وگرنه از نوشیدن آن خودداری کنید"<ref>طب النبی، ص ۲۳.</ref>. در هنگام آشامیدن، [[نفس]] نمیکشید و اگر میخواست [[نفس]] بکشد، ظرف [[آب]] را از دهانش دور نگه میداشت<ref>الدعوات، ص ۱۴۴؛ النووی، شرح مسلم، ج ۳، ص ۱۶۰ و مکارم الاخلاق، ص ۳۱.</ref>. از ظروف شکسته [[آب]] نمینوشید<ref>نجم الدین راوندی، شرف النبی، ص ۹۶.</ref> و از نوشیدن [[آب]] در ظروف طلایی و نقرهای [[نهی]] میکرد<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۷؛ امالی صدوق، ص ۴۲۴ و مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۷-۲۳۸.</ref>. | ||
*ایشان هرگاه غذایی چرب میخورد، کمتر [[آب]] مینوشید؛ از ایشان پرسیده شد: "چرا کم [[آب]] مینوشید؟" میفرمود: "برای اینگونه [[غذا]] بهتر است کم [[آب]] بنوشید"<ref>المحاسن، ج ۲، ص۵۷۲ و وسائل الشیعه، ج ۲۵، ص ۲۳۹.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۸.</ref>. | *ایشان هرگاه غذایی چرب میخورد، کمتر [[آب]] مینوشید؛ از ایشان پرسیده شد: "چرا کم [[آب]] مینوشید؟" میفرمود: "برای اینگونه [[غذا]] بهتر است کم [[آب]] بنوشید"<ref>المحاسن، ج ۲، ص۵۷۲ و وسائل الشیعه، ج ۲۵، ص ۲۳۹.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۸.</ref>. | ||
*[[رسول خدا]]{{صل}} بر خوردن سحری در سحرهای [[ماه رمضان]] بسیار تأکید داشت و سحری خورندگان را مشمول [[سلام]] [[خداوند]] و فرشتگانش دانسته، میفرمود: "لازم است هر کدامتان سحری بخورید؛ هر چند به نوشیدن جرعهای [[آب]]<ref>تهذیب، ج۴، ص۱۹۸؛ شیخ طوسی، الامالی، ص۴۹۷ و سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ص ۸۲.</ref> یا خوردن دانهای خرمای خشکیده باشد"<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۱۳۵ و الکافی، ج ۴، ص۹۵.</ref>. همچنین، آن [[حضرت]] به روزهداران توصیه میکرد که در زمان افطار، با خرما افطار کنند و اگر خرما نیافتند، با [[آب]]؛ چرا که [[آب]]، [[پاک]] کننده است<ref>مسند احمد، ج ۴، ص ۱۷؛ المستدرک، ج ۱، ص۴۳۱ و ابراهیم بن علی الکفعمی، المصباح، ص ۶۲۲.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۸.</ref>. | * [[رسول خدا]]{{صل}} بر خوردن سحری در سحرهای [[ماه رمضان]] بسیار تأکید داشت و سحری خورندگان را مشمول [[سلام]] [[خداوند]] و فرشتگانش دانسته، میفرمود: "لازم است هر کدامتان سحری بخورید؛ هر چند به نوشیدن جرعهای [[آب]]<ref>تهذیب، ج۴، ص۱۹۸؛ شیخ طوسی، الامالی، ص۴۹۷ و سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ص ۸۲.</ref> یا خوردن دانهای خرمای خشکیده باشد"<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۱۳۵ و الکافی، ج ۴، ص۹۵.</ref>. همچنین، آن [[حضرت]] به روزهداران توصیه میکرد که در زمان افطار، با خرما افطار کنند و اگر خرما نیافتند، با [[آب]]؛ چرا که [[آب]]، [[پاک]] کننده است<ref>مسند احمد، ج ۴، ص ۱۷؛ المستدرک، ج ۱، ص۴۳۱ و ابراهیم بن علی الکفعمی، المصباح، ص ۶۲۲.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۸.</ref>. | ||
==تغذیه سالم== | ==تغذیه سالم== | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
==حجامت == | ==حجامت == | ||
*[[رسول خدا]]{{صل}} در کنار دیگر توصیههای بهداشتی، حجامت را نیز از راههای پیشگیری و درمان [[بیماریها]] میدانست و حجامت را "[[بهترین]] داروها"، معرفی کرده<ref>الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۳۴۲.</ref>، میفرمود: "اگر در چیزی درمانی باشد، در نیشتر حجامتگر و شربتی از عسل است<ref>مسند احمد، ج ۴، ص ۱۴۶؛ صحیح بخاری، ج ۷، ص ۱۲ و بیهقی، السنن الکبری، ج ۹، ص ۳۴۱.</ref>. [[رسول]] خاتم{{صل}} از حجامت در روزهای چهارشنبه و [[جمعه]] [[نهی]] میکرد<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۰؛ امالی صدوق، ص ۴۲۶ و مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۹.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۹.</ref>. | * [[رسول خدا]]{{صل}} در کنار دیگر توصیههای بهداشتی، حجامت را نیز از راههای پیشگیری و درمان [[بیماریها]] میدانست و حجامت را "[[بهترین]] داروها"، معرفی کرده<ref>الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۳۴۲.</ref>، میفرمود: "اگر در چیزی درمانی باشد، در نیشتر حجامتگر و شربتی از عسل است<ref>مسند احمد، ج ۴، ص ۱۴۶؛ صحیح بخاری، ج ۷، ص ۱۲ و بیهقی، السنن الکبری، ج ۹، ص ۳۴۱.</ref>. [[رسول]] خاتم{{صل}} از حجامت در روزهای چهارشنبه و [[جمعه]] [[نهی]] میکرد<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۰؛ امالی صدوق، ص ۴۲۶ و مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۵۹.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۳۹.</ref>. | ||
==[[تفریح]] و [[عبادت]]؛ دیگر عوامل [[سلامت]]== | ==[[تفریح]] و [[عبادت]]؛ دیگر عوامل [[سلامت]]== | ||
*[[رسول خدا]]{{صل}} [[عبادات]] و تفریحات سالم را از عوامل مهم [[سلامت]] میدانست. آن بزرگوار، مسافرت را مایه تندرستی<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۶۵؛ المحاسن، ج ۲، ص ۳۴۵ و مسند احمد، ج ۲، ص ۳۸۰.</ref> و تفریحاتی چون سوارکاری و نگاه به [[طبیعت]] را از عوامل [[شادی]] و ابتهاج [[روح]] بر میشمرد<ref>امام رضا{{ع}}، صحیفة الرضا{{ع}}، ص ۷۲ و مستدرک الوسائل، ج ۱۶، ص ۳۶۷.</ref>. ایشان همچنین [[عبادات]] را مایه سرزندگی و [[سلامت]] [[مردم]] و عباداتی چون [[روزه]]<ref>دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۳۴۲؛ الدعوات، ص۷۶ و الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۱۰۳.</ref> و [[نماز شب]] را سبب تندرستی میدانستند و دور. ه شدن امراض از [[بدن]] میدانست<ref>الدعوات، ص ۷۷ و مستدرک الوسائل، ج۶، ص۳۳۷.</ref>. [[رسول اکرم]]{{صل}} [[اندوه]] فراوان را مایه [[بیماری]] میدانستند<ref>امالی طوسی، ص ۵۱۲: الطبرانی، المعجم الصغیر، ج ۲، ص ۶۰۷ و تحف العقول، ص ۵۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۴۰.</ref>. | * [[رسول خدا]]{{صل}} [[عبادات]] و تفریحات سالم را از عوامل مهم [[سلامت]] میدانست. آن بزرگوار، مسافرت را مایه تندرستی<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۶۵؛ المحاسن، ج ۲، ص ۳۴۵ و مسند احمد، ج ۲، ص ۳۸۰.</ref> و تفریحاتی چون سوارکاری و نگاه به [[طبیعت]] را از عوامل [[شادی]] و ابتهاج [[روح]] بر میشمرد<ref>امام رضا{{ع}}، صحیفة الرضا{{ع}}، ص ۷۲ و مستدرک الوسائل، ج ۱۶، ص ۳۶۷.</ref>. ایشان همچنین [[عبادات]] را مایه سرزندگی و [[سلامت]] [[مردم]] و عباداتی چون [[روزه]]<ref>دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۳۴۲؛ الدعوات، ص۷۶ و الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۱۰۳.</ref> و [[نماز شب]] را سبب تندرستی میدانستند و دور. ه شدن امراض از [[بدن]] میدانست<ref>الدعوات، ص ۷۷ و مستدرک الوسائل، ج۶، ص۳۳۷.</ref>. [[رسول اکرم]]{{صل}} [[اندوه]] فراوان را مایه [[بیماری]] میدانستند<ref>امالی طوسی، ص ۵۱۲: الطبرانی، المعجم الصغیر، ج ۲، ص ۶۰۷ و تحف العقول، ص ۵۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۴۰.</ref>. | ||
==بهداشت محیط و اجتماع== | ==بهداشت محیط و اجتماع== | ||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
#'''[[نهی]] از آلوده کردن محیط:''' [[رسول خدا]]{{صل}} [[مسلمانان]] را از انداختن [[آب]] دهان در [[چاه]] [[آب]] آشامیدنی برحذر میداشت<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۰؛ امالی صدوق، ص ۴۲۶ و مکارم الاخلاق، ص ۴۲۷.</ref> و میفرمود: کنار [[چاه]] [[آب]] آشامیدنی، زیر درخت میوه دار، میان قبرها، در جادهها و حیاط خانهها قضای [[حاجت]] نکنید<ref>دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۱۰۴.</ref>. آن [[حضرت]]، بول کردن کنار [[چاه]] [[آب]] یا نهرهای [[آب]] شرب را [[زشت]] میشمرد و از آن منع میکرد<ref>التهذیب، ج ۱، ص ۳۵۳؛ الجعفریات، ص ۱۵ و الخصال، ج ۱، ص ۹۷.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۴۱-۲۴۲.</ref>. | #'''[[نهی]] از آلوده کردن محیط:''' [[رسول خدا]]{{صل}} [[مسلمانان]] را از انداختن [[آب]] دهان در [[چاه]] [[آب]] آشامیدنی برحذر میداشت<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۰؛ امالی صدوق، ص ۴۲۶ و مکارم الاخلاق، ص ۴۲۷.</ref> و میفرمود: کنار [[چاه]] [[آب]] آشامیدنی، زیر درخت میوه دار، میان قبرها، در جادهها و حیاط خانهها قضای [[حاجت]] نکنید<ref>دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۱۰۴.</ref>. آن [[حضرت]]، بول کردن کنار [[چاه]] [[آب]] یا نهرهای [[آب]] شرب را [[زشت]] میشمرد و از آن منع میکرد<ref>التهذیب، ج ۱، ص ۳۵۳؛ الجعفریات، ص ۱۵ و الخصال، ج ۱، ص ۹۷.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۴۱-۲۴۲.</ref>. | ||
*همچنین [[رسول خدا]]{{صل}} بول کردن در آبهای راکد را [[ظلم]] میشمرد<ref>الجعفریات، ص ۱۷؛ دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۱۰۴ و النوادر، ص ۴۰.</ref>. [[روایت]] شده است که [[پیغمبر]] [[خدا]]{{صل}} [[دستور]] داده بودند، [[مسلمانان]]، هفت چیز خود را در [[زمین]] [[دفن]] کنند: مو، ناخن، [[خون]]، دستمال حائض، بچه دان، علقه و دندان<ref>الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۳۶۸؛ کنزالعمال، ج ۷، ص ۱۲۷ و الخصال، ج ۲، ص ۳۴۰.</ref>. در [[سیره]] آن [[حضرت]] نیز آمده است که ایشان [[آب]] دهان و [[آب]] بینی یا خلط سینهاش را پس از دفع، [[دفن]] میکرد<ref>الجعفریات، ص۱۳ و مستدرک الوسائل، ج۱، ص۲۴۹.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۴۲.</ref>. | *همچنین [[رسول خدا]]{{صل}} بول کردن در آبهای راکد را [[ظلم]] میشمرد<ref>الجعفریات، ص ۱۷؛ دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۱۰۴ و النوادر، ص ۴۰.</ref>. [[روایت]] شده است که [[پیغمبر]] [[خدا]]{{صل}} [[دستور]] داده بودند، [[مسلمانان]]، هفت چیز خود را در [[زمین]] [[دفن]] کنند: مو، ناخن، [[خون]]، دستمال حائض، بچه دان، علقه و دندان<ref>الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۳۶۸؛ کنزالعمال، ج ۷، ص ۱۲۷ و الخصال، ج ۲، ص ۳۴۰.</ref>. در [[سیره]] آن [[حضرت]] نیز آمده است که ایشان [[آب]] دهان و [[آب]] بینی یا خلط سینهاش را پس از دفع، [[دفن]] میکرد<ref>الجعفریات، ص۱۳ و مستدرک الوسائل، ج۱، ص۲۴۹.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۴۲.</ref>. | ||
*[[پیامبر اکرم]]{{صل}} حتی به نظافت محیط [[زندگی]] حیوانات اهلی نیز تأکید داشت و میفرمود: "[[جایگاه]] گوسفندان خود را [[پاکیزه]] کنید و [[خاک]] و [[آب]] بینی او را بزدایید؛ زیرا آنان از حیوانات بهشتیاند. این نظافت باید به گونهای باشد که بتوانید در آنجا [[نماز]] بخوانید"<ref>المحاسن، ج ۲، ص ۶۴۲ و کنزالعمال، ج ۷، ص ۳۴۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۴۲.</ref>. | * [[پیامبر اکرم]]{{صل}} حتی به نظافت محیط [[زندگی]] حیوانات اهلی نیز تأکید داشت و میفرمود: "[[جایگاه]] گوسفندان خود را [[پاکیزه]] کنید و [[خاک]] و [[آب]] بینی او را بزدایید؛ زیرا آنان از حیوانات بهشتیاند. این نظافت باید به گونهای باشد که بتوانید در آنجا [[نماز]] بخوانید"<ref>المحاسن، ج ۲، ص ۶۴۲ و کنزالعمال، ج ۷، ص ۳۴۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۲۴۲.</ref>. | ||
==[[بهداشت]] و [[آراستگی]]== | ==[[بهداشت]] و [[آراستگی]]== | ||
خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
[[امام باقر]]{{ع}} میفرماید: | [[امام باقر]]{{ع}} میفرماید: | ||
[[پیامبر خدا]] از هیچ راهی نمیگذشت مگر آنکه هر کس پس از ساعتها از آنجا گذر میکرد، از بوی [[خوشی]] که از ایشان مانده بود، میفهمید آن حضرت از آنجا گذشته است. هیچ نوع عطری برایش نمیآوردند، مگر آنکه از آن به خود میمالید و میفرمود: بوی [[عطر]]، مطبوع و خوب و حمل آن، آسان است<ref>مکارم الاخلاق، ج۱، ص۶۶.</ref> | [[پیامبر خدا]] از هیچ راهی نمیگذشت مگر آنکه هر کس پس از ساعتها از آنجا گذر میکرد، از بوی [[خوشی]] که از ایشان مانده بود، میفهمید آن حضرت از آنجا گذشته است. هیچ نوع عطری برایش نمیآوردند، مگر آنکه از آن به خود میمالید و میفرمود: بوی [[عطر]]، مطبوع و خوب و حمل آن، آسان است<ref>مکارم الاخلاق، ج۱، ص۶۶.</ref><ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[کانون محبت (کتاب)|کانون محبت]] ص ۴۰.</ref> | ||
==[[آراستگی]] و [[پاکیزگی]]== | ==[[آراستگی]] و [[پاکیزگی]]== | ||
خط ۱۰۶: | خط ۱۰۶: | ||
[[پیامبر]] در یکی از وصایای خود به علی{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|فَاغْتَسِلْ فِي كُلِّ جُمُعَةٍ وَ لَوْ أَنَّكَ تَشْتَرِي الْمَاءَ بِقُوتِ يَوْمِكَ}}<ref>«در هر روز جمعه غسل کن هر چند بستگی به آن داشته باشد که با معاش زندگی آن روز، آب بخری (آب بخر و غسل کن)» بحارالانوار، ج۸۱، ص۱۲۹.</ref>. | [[پیامبر]] در یکی از وصایای خود به علی{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|فَاغْتَسِلْ فِي كُلِّ جُمُعَةٍ وَ لَوْ أَنَّكَ تَشْتَرِي الْمَاءَ بِقُوتِ يَوْمِكَ}}<ref>«در هر روز جمعه غسل کن هر چند بستگی به آن داشته باشد که با معاش زندگی آن روز، آب بخری (آب بخر و غسل کن)» بحارالانوار، ج۸۱، ص۱۲۹.</ref>. | ||
رسول خدا{{صل}} در [[روز جمعه]] از [[عطر]] استفاده میکرد و هرگاه عطرش تمام شده بود، به بعضی از همسرانش مراجعه میکرد. [[حضرت]] از عطر مخصوص (منجمد شده) استفاده میکرد، آن را میگرفت و با آب مرطوب میکرد و به صورتش میزد تا [[خوشبو]] گردد<ref>فروع کافی، ج۶، ص۵۱۱.</ref> | رسول خدا{{صل}} در [[روز جمعه]] از [[عطر]] استفاده میکرد و هرگاه عطرش تمام شده بود، به بعضی از همسرانش مراجعه میکرد. [[حضرت]] از عطر مخصوص (منجمد شده) استفاده میکرد، آن را میگرفت و با آب مرطوب میکرد و به صورتش میزد تا [[خوشبو]] گردد<ref>فروع کافی، ج۶، ص۵۱۱.</ref><ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[نگین رسالت (کتاب)|نگین رسالت]] ص ۳۱.</ref> | ||
==[[پاکیزگی]] و خوشبویی== | ==[[پاکیزگی]] و خوشبویی== | ||
«[[پیامبر]] به [[نظافت]] و بوی خوش علاقه شدید داشت. هم خودش رعایت میکرد و هم به دیگران دستور میداد. به [[یاران]] و [[پیروان]] خود تأکید میکرد که تن و [[خانه]] خویش را [[پاکیزه]] و خوش بو نگه دارند. [به ویژه] روزهای [[جمعه]] وادارشان میکرد [[غسل]] کنند و خود را [[معطر]] سازند که بوی بد از آنها استشمام نشود، آن گاه در [[نماز جمعه]] حضور یابند»<ref>مرتضی مطهری، مقدمهای بر جهانبینی اسلامی، ص۲۳۷ و ۲۳۸.</ref> | «[[پیامبر]] به [[نظافت]] و بوی خوش علاقه شدید داشت. هم خودش رعایت میکرد و هم به دیگران دستور میداد. به [[یاران]] و [[پیروان]] خود تأکید میکرد که تن و [[خانه]] خویش را [[پاکیزه]] و خوش بو نگه دارند. [به ویژه] روزهای [[جمعه]] وادارشان میکرد [[غسل]] کنند و خود را [[معطر]] سازند که بوی بد از آنها استشمام نشود، آن گاه در [[نماز جمعه]] حضور یابند»<ref>مرتضی مطهری، مقدمهای بر جهانبینی اسلامی، ص۲۳۷ و ۲۳۸.</ref><ref>[[حسن اردشیری لاجیمی|اردشیری لاجیمی، حسن]]، [[سیره نبوی از نگاه استاد مطهری (کتاب)|سیره نبوی از نگاه استاد مطهری]] ص ۳۴.</ref>. | ||
==[[آراستگی]]== | ==[[آراستگی]]== | ||
*[[پاکیزگی]] و آراستگی نزد [[رسول خدا]]{{صل}} از اهمیت بسزایی برخوردار بود. ایشان هماره [[لباس]] سفید و [[پاکیزه]] میپوشید و [[مسلمانان]] را به آن سفارش میکرد. ژولیدگی را [[ناپسند]] میدانست و بر نمایاندن [[نعمتهای الهی]] تأکید میورزید. روزی [[مسلمانی]] با لباس نامرتب و ژولیده به محضر [[پیامبر اکرم]]{{صل}} آمد. [[حضرت]] به او فرمود: «آیا [[ثروت]] نداری؟» او گفت: [[خداوند]] همه گونه ثروت به من داده است. [[پیامبر]] فرمود: «اگر ثروت داری، پس باید اثر آن در تو دیده شود(؛ یعنی [[لباس تمیز]] و [[زیبایی]] بپوشی، نه لباس کثیف و مندرس)»<ref>آموزههای اخلاقی - رفتاری امامان شیعه، ص۲۲۳ و ۲۲۴.</ref>. | * [[پاکیزگی]] و آراستگی نزد [[رسول خدا]]{{صل}} از اهمیت بسزایی برخوردار بود. ایشان هماره [[لباس]] سفید و [[پاکیزه]] میپوشید و [[مسلمانان]] را به آن سفارش میکرد. ژولیدگی را [[ناپسند]] میدانست و بر نمایاندن [[نعمتهای الهی]] تأکید میورزید. روزی [[مسلمانی]] با لباس نامرتب و ژولیده به محضر [[پیامبر اکرم]]{{صل}} آمد. [[حضرت]] به او فرمود: «آیا [[ثروت]] نداری؟» او گفت: [[خداوند]] همه گونه ثروت به من داده است. [[پیامبر]] فرمود: «اگر ثروت داری، پس باید اثر آن در تو دیده شود(؛ یعنی [[لباس تمیز]] و [[زیبایی]] بپوشی، نه لباس کثیف و مندرس)»<ref>آموزههای اخلاقی - رفتاری امامان شیعه، ص۲۲۳ و ۲۲۴.</ref>. | ||
رسول خدا{{صل}}، آراستهترین و در عین حال ساده زیستترین [[مرد]] [[روزگار]] خود بود. [[امام صادق]]{{ع}} میفرماید: | رسول خدا{{صل}}، آراستهترین و در عین حال ساده زیستترین [[مرد]] [[روزگار]] خود بود. [[امام صادق]]{{ع}} میفرماید: | ||
{{متن حدیث|كَانَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} يُنْفِقُ عَلَى الطِّيبِ أَكْثَرَ مِمَّا يُنْفِقُ عَلَى الطَّعَامِ}} «هزینهای که پیامبر اکرم{{صل}} برای تهیه بوی خوش و [[عطر]] [[خرج]] میکرد، بیش از هزینه تهیه نان بود».<ref>بحارالانوار، ج۱۶، ص۲۴۸.</ref>. | {{متن حدیث|كَانَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} يُنْفِقُ عَلَى الطِّيبِ أَكْثَرَ مِمَّا يُنْفِقُ عَلَى الطَّعَامِ}} «هزینهای که پیامبر اکرم{{صل}} برای تهیه بوی خوش و [[عطر]] [[خرج]] میکرد، بیش از هزینه تهیه نان بود».<ref>بحارالانوار، ج۱۶، ص۲۴۸.</ref>. | ||
خط ۱۳۸: | خط ۱۳۸: | ||
[[امام صادق]]{{ع}} از [[پدران]] خویش [[روایت]] کرده است: | [[امام صادق]]{{ع}} از [[پدران]] خویش [[روایت]] کرده است: | ||
رسول خدا{{صل}} [[نهی]] میکرد که مردان در لباس پوشیدن، خود را شبیه [[زنان]] سازند و نهی میکرد که زنان در لباس پوشیدن شبیه مردان شوند<ref>حسن بن فضل طبرسی، مکارم الاخلاق، تحقیق: علاء آل جعفر، ص۱۱۸.</ref> | رسول خدا{{صل}} [[نهی]] میکرد که مردان در لباس پوشیدن، خود را شبیه [[زنان]] سازند و نهی میکرد که زنان در لباس پوشیدن شبیه مردان شوند<ref>حسن بن فضل طبرسی، مکارم الاخلاق، تحقیق: علاء آل جعفر، ص۱۱۸.</ref><ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[رسول مهربانی (کتاب)|رسول مهربانی]] ص۲۳.</ref>. | ||
*[[زیبایی]] و [[آراستگی ظاهر]]، امری [[پسندیده]] است. از همین رو، [[دین اسلام]] از پیروانش میخواهد که همواره [[آراستگی ظاهری]] خود را [[حفظ]] کنند. [[خداوند]] در [[قرآن مجید]] میفرماید: {{متن قرآن|قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ}}<ref>«بگو: چه کسی زیوری را که خداوند برای بندگانش پدید آورده حرام کرده است؟» سوره اعراف، آیه ۳۲.</ref>. البته [[زیادهروی]] در خودآرایی و [[آراستگی]] نیز [[ناپسند]] است. اینگونه زیادهروی میتواند خاستگاه [[بیماری]] [[وسواس]] شود. همچنین فرد را به [[خودپرستی]] و [[خودنمایی]] میکشاند. باید دانست زیبایی تنها در زیبایی ظاهری نیست، بلکه زیبایی [[معنوی]] و [[اخلاقی]] نیز یکی از مصداقها و بلکه مهمترین نمود و [[نشانه]] آراستگی است. زیبایی و آراستگی ظاهر، تنها ظاهر افراد را [[زیبا]] میکند، ولی آراستگی به [[دانش]] و [[اخلاق]]، زیبایی معنوی و [[باطنی]] به [[آدمی]] میبخشد. از دیدگاه [[اسلام]]، زیبایی جامع و کامل، به معنای آراستگی سیمای [[جسم]] و [[جان]] و صورت و معناست. همانگونه که [[رسول اکرم]]{{صل}} میفرماید: «هر که لباسی میپوشد، باید آن را [[پاکیزه]] نگه دارد»<ref>محمد بن یعقوب کلینی، اصول کافی، ج۶، ص۲۴۴.</ref>، درباره آراستگی باطنی و [[بهترین]] [[زیور]] مرد میفرماید: {{متن حدیث|أَحْسَنَ زِينَةِ الرَّجُلِ السَّكِينَةُ مَعَ الْإِيمَانِ}}<ref>محمد محمدی ریشهری، میزان الحکمه، ج۵، ص۲۳۰۲.</ref>؛[[نیکوترین]] زیور مرد، [[آرامش]] همراه با [[ایمان]] است.<ref>[[اقبال حسینینیا|حسینینیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|زمزم هدایت]]، ص ۲۹.</ref> | * [[زیبایی]] و [[آراستگی ظاهر]]، امری [[پسندیده]] است. از همین رو، [[دین اسلام]] از پیروانش میخواهد که همواره [[آراستگی ظاهری]] خود را [[حفظ]] کنند. [[خداوند]] در [[قرآن مجید]] میفرماید: {{متن قرآن|قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ}}<ref>«بگو: چه کسی زیوری را که خداوند برای بندگانش پدید آورده حرام کرده است؟» سوره اعراف، آیه ۳۲.</ref>. البته [[زیادهروی]] در خودآرایی و [[آراستگی]] نیز [[ناپسند]] است. اینگونه زیادهروی میتواند خاستگاه [[بیماری]] [[وسواس]] شود. همچنین فرد را به [[خودپرستی]] و [[خودنمایی]] میکشاند. باید دانست زیبایی تنها در زیبایی ظاهری نیست، بلکه زیبایی [[معنوی]] و [[اخلاقی]] نیز یکی از مصداقها و بلکه مهمترین نمود و [[نشانه]] آراستگی است. زیبایی و آراستگی ظاهر، تنها ظاهر افراد را [[زیبا]] میکند، ولی آراستگی به [[دانش]] و [[اخلاق]]، زیبایی معنوی و [[باطنی]] به [[آدمی]] میبخشد. از دیدگاه [[اسلام]]، زیبایی جامع و کامل، به معنای آراستگی سیمای [[جسم]] و [[جان]] و صورت و معناست. همانگونه که [[رسول اکرم]]{{صل}} میفرماید: «هر که لباسی میپوشد، باید آن را [[پاکیزه]] نگه دارد»<ref>محمد بن یعقوب کلینی، اصول کافی، ج۶، ص۲۴۴.</ref>، درباره آراستگی باطنی و [[بهترین]] [[زیور]] مرد میفرماید: {{متن حدیث|أَحْسَنَ زِينَةِ الرَّجُلِ السَّكِينَةُ مَعَ الْإِيمَانِ}}<ref>محمد محمدی ریشهری، میزان الحکمه، ج۵، ص۲۳۰۲.</ref>؛[[نیکوترین]] زیور مرد، [[آرامش]] همراه با [[ایمان]] است.<ref>[[اقبال حسینینیا|حسینینیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|زمزم هدایت]]، ص ۲۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۱۴۹: | خط ۱۴۹: | ||
# [[پرونده:1379758.jpg|22px]] [[حسن اردشیری لاجیمی|اردشیری لاجیمی، حسن]]، [[سیره نبوی از نگاه استاد مطهری (کتاب)|'''سیره نبوی از نگاه استاد مطهری''']] | # [[پرونده:1379758.jpg|22px]] [[حسن اردشیری لاجیمی|اردشیری لاجیمی، حسن]]، [[سیره نبوی از نگاه استاد مطهری (کتاب)|'''سیره نبوی از نگاه استاد مطهری''']] | ||
# [[پرونده:10047035.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[رسول مهربانی (کتاب)|'''رسول مهربانی''']] | # [[پرونده:10047035.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[رسول مهربانی (کتاب)|'''رسول مهربانی''']] | ||
#[[پرونده:1379757.jpg|22px]] [[اقبال حسینینیا|حسینینیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|'''زمزم هدایت''']] | # [[پرونده:1379757.jpg|22px]] [[اقبال حسینینیا|حسینینیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|'''زمزم هدایت''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||