بوء در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
*بوء: [[رجوع]]<ref>ابن فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۳۱۲.</ref>، ساکن کردن، مسکن دادن<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص۳۵۰.</ref>، استقرار بخشیدن، جای‌دادن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۲.</ref>، منزل‌دادن<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۴۱۱.</ref>. | *بوء: [[رجوع]]<ref>ابن فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۳۱۲.</ref>، ساکن کردن، مسکن دادن<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص۳۵۰.</ref>، استقرار بخشیدن، جای‌دادن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۲.</ref>، منزل‌دادن<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۴۱۱.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|وَالَّذِينَ هَاجَرُوا فِي الله مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً}}<ref>«و کسانی را که پس از ستم دیدن در راه خداوند هجرت کردند در این جهان در جایی نیکو جا می‌دهیم» سوره نحل، آیه ۴۱.</ref>. | *{{متن قرآن|وَالَّذِينَ هَاجَرُوا فِي الله مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً}}<ref>«و کسانی را که پس از ستم دیدن در راه خداوند هجرت کردند در این جهان در جایی نیکو جا می‌دهیم» سوره نحل، آیه ۴۱.</ref>. | ||
*[[بیضاوی]] در ذیل [[آیه]] ۶۱ [[سوره بقره]] ({{متن قرآن|وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ الله}}) گوید: بوء در اصل به معنای [[مساوات]] است. | * [[بیضاوی]] در ذیل [[آیه]] ۶۱ [[سوره بقره]] ({{متن قرآن|وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ الله}}) گوید: بوء در اصل به معنای [[مساوات]] است. | ||
*[[راغب]] در مفردات گفته، اصل بواء [[مساوات]] اجزاء است. [[طبرسی]] در [[مجمع البیان]] ذیل [[آیه]] ۶۱ بقره آن را از زجّاج [[نقل]] می‌کند که از [[عبادة بن صامت]] [[نقل]] شده است که [[خدا]] [[انفال]] را برای پیغمبرش قرار داد، {{متن حدیث|فَقَسَّمَهَا بَيْنَهُمْ عَلَى بَوَاءٍ}} یعنی بالسویه تقسیم کرد. | * [[راغب]] در مفردات گفته، اصل بواء [[مساوات]] اجزاء است. [[طبرسی]] در [[مجمع البیان]] ذیل [[آیه]] ۶۱ بقره آن را از زجّاج [[نقل]] می‌کند که از [[عبادة بن صامت]] [[نقل]] شده است که [[خدا]] [[انفال]] را برای پیغمبرش قرار داد، {{متن حدیث|فَقَسَّمَهَا بَيْنَهُمْ عَلَى بَوَاءٍ}} یعنی بالسویه تقسیم کرد. | ||
*در [[نهج البلاغه]] آمده است: "تا [[ثواب]] [[پاداش]] و [[قصاص]] برابر باشد"<ref>{{متن حدیث|فَيَكُونَ الثَّوَابُ جَزَاءً وَ الْعِقَابُ بَوَاءً}}</ref>؛ ولی مجمع‌البیان و المنار و غیره معنای اصلی آن را [[رجوع]] گفته‌اند. | *در [[نهج البلاغه]] آمده است: "تا [[ثواب]] [[پاداش]] و [[قصاص]] برابر باشد"<ref>{{متن حدیث|فَيَكُونَ الثَّوَابُ جَزَاءً وَ الْعِقَابُ بَوَاءً}}</ref>؛ ولی مجمع‌البیان و المنار و غیره معنای اصلی آن را [[رجوع]] گفته‌اند. | ||
*فرق بین تبوئه و اسکان: تبوئه نازل کردن است، به صورت مطلق و اسکان نازل کردن است به اعتبار [[نزول]] در مسکن. | *فرق بین تبوئه و اسکان: تبوئه نازل کردن است، به صورت مطلق و اسکان نازل کردن است به اعتبار [[نزول]] در مسکن. | ||