هجرت به مدینه در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

سراقه تا نزدیکی پیامبر و همراهان ایشان رسید. پیامبر دست به [[دعا]] برداشته و عرض کرد: «خدایا [[شر]] این مرد را آن طور که می‌خواهی کفایت کن». در همین لحظه دست و پای اسب در زمین فرو رفته و این بار سوم بود که او را به زمین می‌زد<ref>السیرة النبویة، ج۱، ص۴۸۹؛ الطبقات الکبری، ج۴، ص۲۷۰؛ دلائل النبوه، ج۲، ص۴۸۴، ج۲، ص۴۸۷؛ الکامل، ج۲، ص۱۰۵؛ البدایة والنهایة، ج۳، ص۱۸۷؛ اسدالغابه، ج۲، ص۱۷۹؛ سبل الهدی، ج۱۰، ص۲۵۹؛ ج۳، ص۲۴۸.</ref>. تا آن لحظه این مرد [[قوی]] و کارآمد سه بار بدون دلیل ظاهری به [[زمین]] خورده بود. رفته رفته می‌فهمید که ناگزیر باید یک جریان غیرعادی در پس این حوادث باشد. می‌فهمید آنچه بر سر او آمده بایستی به خاطر [[حرمت]] این مردی باشد که به تعقیب وی پرداخته است<ref>{{عربی|فعرفت حین رایت ذلک انه قد منع منی}} (السیرة النبویة، ج۱، ص۴۸۹).</ref>؛ لذا از کار خود اظهار [[پشیمانی]] کرد، [[دعای پیامبر]] را برای [[نجات]] خودش در خواست نمود، [[تعهد]] کرد که دیگر [[پیامبر]] را دنبال نکند، دیگران را نیز از این راه باز دارد و برگرداند<ref>[[محمد علی جاودان|جاودان، محمد علی]]، [[جانشین پیامبر (کتاب)|جانشین پیامبر]]، ص ۸۳.</ref>.

پیامبر در ده قبا به [[خانه]] [[کلثوم بن هدم]] بزرگ [[قبیله]] [[بنی عمرو بن عوف]] که از قبل [[مسلمان]] شده بود وارد شدند. هنگامی که شب فرا رسید [[ابوبکر]] از پیامبر{{صل}} جدا شد و به طرف [[مدینه]] آمد، در خانه یکی از [[انصار]] مستقر گردید، اما [[حضرت رسول]]{{صل}} همچنان در قبا و در [[منزل]] [[کلثوم]]، توقف نمودند<ref>اعلام الوری، ج۱، ص۱۵۲.</ref>. البته برای [[ملاقات]] با [[مردم]] به خانه [[سعد بن خیثمه]] می‌رفتند که [[اهل]] و عیالی نداشت و رفت و آمد مردم برای او مزاحمتی به بار نمی‌آورد.