زمان در معارف و سیره سجادی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

زمان و سپری شدن وقت از ویژگی‌های جدایی‌ناپذیر زندگی ما است. مهم برای انسان آن است که از زمان بهترین استفاده را بنماید. امام علی (ع) می‌فرماید: «به راستی که وقت‌های زندگی تو اجزای عمر تو است، پس مواظب باش وقتی از اوقات خود را از دست ندهی مگر در آنچه تو را نجات دهد»[۱].

امام سجاد (ع) از خداوند درخواست حمد و ستایشی را می‌کند که در طول زمان مضاعف گردد: حمدی که با گذشت روزگاران مضاعف گردد[۲]. نیز آن حضرت از خداوند می‌خواهد که بر پیامبر و خاندانش (ع) در هر زمان و هر حال درود بفرستد: «اللَّهُمَّ‏ صَلِ‏ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فِي‏ كُلِّ‏ وَقْتٍ‏ وَ أَوَانٍ»[۳]؛ «بار خدایا در هر وقت و در هر زمان و در هر حال بر محمد و خاندانش درود بفرست. خداوند ماه رمضان را بر سایر ماه‌ها و زمان‌ها با نزول قرآن برتری داده است و شب قدر فرصتی طلایی است که از هزار ماه برتر است: بار خدایا... ماه رمضان را قرار دادی. ماهی که آن را از میان دیگر ماه‌ها ویژگی دیگری بخشیده‌ای و از میان همه زمان‌ها و روزگارها اختیارش کرده‌ای و بر همه اوقات سال برتری‌اش نهاده‌ای، زیرا که در آن قرآن و نور را نازل کرده‌ای... و شب قدر را که از هزار ماه بهتر است تجلیل فرموده‌ای»[۴]. هم‌چنین آن حضرت از این که حوادث و پیشامدهای زمان موجب بدبختی انسان گردد به خدا پناه می‌برد: «وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ... أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ‏»[۵]؛ «بار خدایا به تو پناه می‌بریم از این که... یا روزگار ما را واژگون و بدبخت گرداند»[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. غررالحکم.
  2. نیایش چهل‌وهفتم.
  3. دعای ۴۴.
  4. نیایش چهل‌و‌پنجم.
  5. دعای ۸.
  6. صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ غررالحکم و دررالکلم، عبدالواحد تمیمی آمدی، ترجمه هاشم رسولی محلاتی، مؤسسه نشر فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۳۹۲.
  7. شیرزاد، امیر، مقاله «زمان»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۵۹.