پیامبری در اندیشه قاضی عضدالدین ایجی (مقاله)
پیامبری در اندیشه قاضی عضدالدین ایجی | |
---|---|
زبان | فارسی |
نویسنده | سید محمد مهدی افضلی |
موضوع | نبوت، نبوت در کلام اسلامی |
مذهب | شیعه |
منتشر شده در | فصلنامه پژوهشنامه حکمت و فلسفه اسلامی |
وابسته به | مدرسه امام خمینی وابسته به مرکز جهانی علوم اسلامی |
محل نشر | قم، ایران |
تاریخ نشر | تابستان ۱۳۸۸ |
شماره | ۲۸ |
شماره صفحات | از صفحه ۳۱ تا ۴۲ مجله |
ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
پیامبری در اندیشه قاضی عضدالدین ایجی عنوان مقالهای است که با زبان فارسی به بررسی و تببین مقوله نبوت در اندیشه قاضی عضدالدین ایجی میپردازد. این مقالهٔ ۲۲ صفحهای به قلم سید محمد مهدی افضلی نگاشته شده و در فصلنامه پژوهشنامه حکمت و فلسفه اسلامی (شماره ۲۰، تابستان ۱۳۸۸) منتشر گشته است[۱]
چکیده مقاله
نویسنده در چکیده مقاله خود مینویسد: «ایجی مطابق دستگاه فکری اشاعره، مباحث کلیدی نبوت را تببین مینماید. به دلیل آنکه در این دستگاه نمیتوان از ضرورت حُسن بعثت سخن گفت، وی مدخل مباحث را وقوع بعثت قرار داده، دیدگاه مخالفان بعثت را نقد و نیاز به نبوت را اثبات کرده است. همچنین برای اثبات صدق مدعی نبوت، اعجاز را طرح و ارکان استدلال را در مورد اثبات ادعای نبی خاتم (ص) مبرهن ساخته است. بحث عصمت و رد شبهات، رکن دیگر از تبیین او را شکل میدهد. نگاه به شاکله مباحث نشان میدهد که ورود و خروج وی در مباحث توأم با سیر منطقی است. به رغم برخی کاستیها، در ظرفیت دستگاه فکری اشعری به بهترین وجه به تبیین و دفاع از مسائل مرتبط پرداخته است، که بازخوانی آن میتواند در حل برخی از مسائل گرهگشا باشد.»[۱]
فهرست مقاله
- چکیده؛
- درآمد؛
- ۱. تعریف نبوت؛
- ۲. لزوم/عدم لزوم نبوت؛
- ۲.۱. مخالفان لزوم بعثت؛
- ۲.۱.۱. استحاله ذاتی نبوت؛
- ۲.۱.۲. مخالفان تکلیف؛
- ۲.۱.۳. کفایت عقل؛
- ۲.۱.۴. منکران معجزه؛
- ۲.۱.۵. عدم دلالت معجزه بر نبوت؛
- ۲.۱.۱. علمآور نبودن معجزه برای غائبان؛
- ۲.۱.۱. منکران وقوع بعثت؛
- ۲.۲. وجوب بعثت انبیا؛
- ۲.۱. مخالفان لزوم بعثت؛
- ۳. ویژگیها و اوصاف نبی؛
- ۳.۱. عصمت انبیا؛ سرچشمه و قلمرو؛
- ۳.۲. ادله عصمت انبیا؛
- ۳.۳. رد ادله منکران عصمت؛
- ۴. راههای اثبات نبوت؛
- ۴.۱. طریق اعجاز؛
- ۴.۱.۱. شرایط معجزه؛
- ۴.۱.۲. کیفیت حصول معجزه؛
- ۴.۱.۳. کیفیت دلالت معجزه؛
- ۴.۱.۴. وجوه اعجاز قرآن؛
- تأکید بر اعجاز ادبی و بلاغت؛
- تأکید بر اخبار از غیب و عدم اختلاف؛
- اعجاز از طریق صرفه؛
- ۴.۱. طریق اعجاز؛
- ارزیابی نهایی؛
- سبک نگارش؛
- نوآوری؛
- رعایت اخلاق نقد و تحقیق؛
- پینوشتها.