چالش بنی‌الحسن با انگاره علم ائمه در نیمه اول قرن دوم (مقاله)
| چالش بنی‌الحسن با انگاره علم ائمه(ع) | |
|---|---|
| در نیمه اول قرن دوم | |
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | سید عبدالحمید ابطحی |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه امامت‌پژوهی |
| وابسته به | بنیاد فرهنگی امامت |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | پاییز ۱۳۹۴ |
| شماره | ۱۵ |
| شماره صفحات | از صفحه ۷ تا ۳۰ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چالش بنی‌الحسن با انگاره علم ائمه(ع) در نیمه اول قرن دوم عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی چالش یکی از شاخه‌های مهم زیدیه در باب انکار علم الهی ائمه(ع) می‌پردازد. این مقالهٔ ۲۴ صفحه‌ای به قلم سید عبدالحمید ابطحی نگاشته شده و در فصلنامه امامت‌پژوهی (شماره ۱۵، پاییز ۱۳۹۴) منتشر گشته است.[۱]
چکیده مقاله
- نویسنده در ابتدای چکیده مقاله می‌نویسد: «جریان بنی‌الحسن یکی از شاخه‌های مهم زیدیه در میانه قرن دوم هجری است که تأثیرات زیادی در جامعه شیعه داشته و عمدتاً جریان تقابل با نظام اموی و سپس عباسی را رهبری می‌کردند. از آنجاکه بنی‌الحسن هیچ‌گاه نتوانستند حمایت ائمه(ع) را درباره اقدامات خود جلب کنند، نوعی تقابل و انکار را نسبت به ایشان در پیش گرفتند».
- وی در ادامه می‌نویسد: «علم ائمهS به امور آینده که از طریق پیامبر اکرم (ص) به ایشان رسیده بود و دانش اختصاصی ایشان در امر دین که از طریق امیرالمؤمنین S و امامان پس از او در اختیار داشتند، مشروعیت بنی‌الحسن را با چالش جدی روبرو می‌کرد؛ ازاین‌رو سیاست انکار آموزۀ علم الهی ائمه(ع) به روشی پایدار و انحرافی عمیق در زیدیه و در قرن دوم تبدیل شد. این مقاله گزارشی از این جریان را در بازه زمانی پرالتهاب نیمه اول قرن دوم، عرضه می‌کند».[۲]
فهرست مقاله
- چکیده؛
- تداوم نهضت زید در بنی‌الحسن؛
- تلاش بنی‌الحسن برای کسب رهبری مردم؛
- خبر دادن اهل بیت از به قدرت نرسیدن بنی‌الحسن؛
- جبهه‌گیری بنی‌الحسن در مقابل ائمه(ع)؛
- انکار علم الهی ائمه(ع) از سوی بنی‌الحسن؛
- فقدان صلاحیت علمی، نشانی بر فقدان مشروعیت بنی‌الحسن در امامت؛
- توصیف بنی الحسن به جهالت و فقدان علم از سوی ائمه(ع)؛
- نتیجه‌گیری؛
- فهرست منابع.
دربارهٔ پدیدآورنده
دکتر سید عبدالحمید ابطحی (متولد ۱۳۴۵ ش، تهران)، تحصیلات حوزوی خود را در سطوح عالی پیگیری کرد. وی رشته فلسفه دین را در مقطع دکتری به اتمام رساند. آموزش و مشاوره فارغ‌التحصیلان و همکاری در راه‌اندازی بنیاد امامت قم از جمله فعالیت‌های وی است.[۳]
او تا کنون بیش از ۸ مقاله به رشته تحریر درآورده است. «فرایند آگاهی شیعیان از علم غیب امامان(ع)»، «جایگاه امام علی در نشر علوم دین در مراکز علمی جامعه اسلامی قرن اول»، «عقلانیت معرفت از دیدگاه علم شناسی پوپر» و «واقع‌گرایی غیر جزمی در فلسفة انتقادی پوپر» برخی از این آثار است.[۴]