گونه‌شناسی هدایت الهی در قرآن و حدیث (مقاله)
| گونه‌شناسی هدایت الهی در قرآن و حدیث | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی-پژوهشی |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | محمد محمدی ری‌شهری |
| موضوع | هدایت |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه علوم حدیث |
| وابسته به | دانشکده علوم حدیث |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | تابستان ۱۳۹۱ |
| شماره | ۶۴ |
| شماره صفحات | از صفحه ۳ تا ۲۲ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
گونه‌شناسی هدایت الهی در قرآن و حدیث عنوان مقاله‌ای است که به زبان فارسی که به بررسی مفهوم و معنای هدایت در قرآن و حدیث می‌پردازد. این مقاله ۲۰ صفحه‌ای به قلم محمد محمدی ری‌شهری نگاشته شده و در فصلنامه علوم حدیث (شماره ۶۴، تابستان ۱۳۹۱) منتشر گشته است[۱]
چکیده مقاله
نویسنده در چکیده مقاله می‌نویسند: «هدایت، به معنای نشان دادن راه درست مقصد، از واژه‌های پرتکرار در قرآن و حدیث است. هدایت، گونه‌ای راهنمایی، همراه با لطف و بار معنایی مثبت است؛ ولی گاه به قصد تهکم برای غیر آن به کار می‌رود. هدایت کردن خداوند به دو گونه عمومی و ویژه است. هدایت عمومی خداوند، شامل همه آفریده‌هاست و به سه گونه هدایت فطری، عقلی و تشریعی قابل تقسیم است که هر کدام نیز شاخه‌های فرعی دیگری دارند. هدایت ویژه خداوند نیز گونه‌ای پاداش است که به دلیل حسن انتخاب و پیمودن مسیر حق و قبول هدایت عام خداوند، شامل پیامبران، اوصیای آنان و گروندگان به آنها می‌شود. شکل این هدایت‌ها متفاوت، اما همگی نشانگر و رساننده به یک مقصود هستند. گفتنی است خداوند جزای ستمگران را نیز با هدایت می‌دهد، اما هدایت به سوی دوزخ!»[۱].
فهرست مقاله
- درآمد؛
- واژه‌شناسی «هدایت»؛
- کاربردهای هدایت در قرآن و حدیث؛
- هدایت‌های همگانی؛
- هدایت ویژه افراد مکلف؛
- هدایت ستمگران؛
- حاصل سخن؛
- کتابنامه.
دربارهٔ پدیدآورنده
آیت‌الله محمد محمدی ری‌شهری (متولد ۱۳۲۵ ش، شهر ری)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: علی مشکینی، محمد فاضل لنکرانی، سید محمد باقر طباطبایی سلطانی، محمد علی اراکی، حسین وحید خراسانی، جواد تبریزی، سید محمد رضا گلپایگانی و مرتضی حائری به اتمام رساند. تولیت آستان حضرت عبدالعظیم حسنی (ع)، نمایندگی مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری (دوره پنجم)، عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام، نمایندگی ولی فقیه و سرپرستی حجاج ایرانی، ریاست مؤسسه علمی فرهنگی دار‌الحدیث، ریاست دانشگاه قرآن و حدیث و ریاست پژوهشگاه قرآن و حدیث از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر انجام فعالیت‌های علمی و اجرایی به تألیف آثار فراوان با موضوعات دینی و اعتقادی اهتمام ورزیده است. «دانشنامهٔ عقاید اسلامی»، «دانشنامهٔ احادیث پزشکی»، «خیر و برکت از نگاه قرآن و حدیث»، «شناختنامهٔ نماز بر پایهٔ قرآن و حدیث»، «اهل بیت در قرآن و حدیث»، «حکمت‌نامهٔ پیامبر اعظم(ص)»، «سیرهٔ پیامبر خاتم(ص)»، «دانشنامهٔ امیرالمؤمنین بر پایهٔ قرآن، حدیث و تاریخ»، «سیری در سیرهٔ حکومتی امام علی(ع)»، «سیاست‌نامهٔ امام علی(ع)»، «فلسفه وحی و نبوت»، «حکمت‌نامهٔ امام حسین(ع)»، «فرهنگ‌نامهٔ مرثیه‌سرایی و عزاداری حضرت سیدالشهدا(ع)»، «حکمت‌نامهٔ رضوی»، «دانشنامهٔ امام مهدی(ع)» و «شرح زیارت جامعهٔ کبیره» برخی از این آثار است.[۲]