یزید بن خلیفه حارثی حلوانی خولانی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

یزید بن خلیفه حارثی حلوانی خولانی عرب و از قبیله بنی یأمن بود که نسبت برادری با بنی حارث دارند و جزو آنان شناخته می‌‌شوند. از اصحاب امام صادق و امام کاظم(ع)[۱] بود و از امام صادق(ع) روایت نقل کرده [۲] و در سند ۲۶ حدیث قرار گرفته است.[۳] برخی از رجال شناسان او را از یاران و راویان امام صادق(ع)دانسته‌اند،[۴] اما بعضی دیگر از اصحاب هر دو امام و واقفی شمرده‌اند.[۵] در هر صورت هیچ کدام حارثی را توثیق نکرده‌اند، هر چند برخی به توثیق وی میل دارند.[۶] او که بین سال‌های ۱۳۳ تا ۱۴۱ هـ [۷] در مدینه بوده است، می‌‌گوید: پس از ورود به مدینه، خدمت امام صادق(ع) شرفیاب شدم و عرض کردم که من مردی از بنی حارث بن کعب هستم و خداوند مرا به محبت و مودت شما اهل بیت هدایت نموده است. امام فرمود: چگونه شیعه ما شدی و حال اینکه در میان بنی حارث بن کعب دوستداران ما بسیار اندک هستند.[۸] پاسخ دادم: فدایت شوم، من غلامی خراسانی دارم که چهار همشهری (هموطن) دارد و اینها هر جمعه در خانه یکی از آنان جمع می‌‌شوند و از هر پنج جمعه، یک جمعه نوبت به غلام من می‌‌رسد که من هم شرکت می‌‌کنم. میزبان پس از صرف غذا، شربت آورده و پذیرایی می‌‌کند. هر کدام از میهمانان که بخواهند شربت بنوشند، غلامم می‌‌گوید: نخست بر محمد و آل محمد صلوات بفرست، بعد بنوش و من از طریق این غلام، شیعه و دوستدار شما اهل بیت شدم. امام غلام را دعا کرد و به من فرمود: برو که آزاد شده خدایی هستی.[۹] همچنین نقل شده است که یزید حارثی روزی بر امام صادق(ع) وارد شد، امام پرسید: کی هستی؟ گفت: از بنی حارث بن کعب هستم. امام فرمود: هیچ خاندانی نیست، مگر اینکه یک یا دو نفر نجیب در میان آن وجود دارد و تو نجیب بنی حارث بن کعب هستی.[۱۰] کسانی چون ابن مسکان، صفوان بن یحیی، حنان بن سدیر، عاصم بن حمید و محمد بن ابی حمزه از وی روایت کرده‌اند.[۱۱] تألیف حارثی کتاب الحدیث می‌‌باشد[۱۲] که گروهی از جمله محمد بن ابی حمزه آن را گزارش کرده‌اند.[۱۳].[۱۴]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال الطوسی ۳۲۸ و ۳۶۴.
  2. رجال النجاشی ۲/۴۳۰.
  3. معجم رجال الحدیث ۲۰/۱۱۱.
  4. رجال النجاشی ۲/۴۳۰.
  5. رجال الطوسی ۳۲۸ و ۳۶۴.
  6. جامع الرواة ۲/۳۴۶.
  7. چرا که یزید حارثی می‌‌گوید: من در زمان زمامداری زیاد بن عبیدالله حارثی بر مدینه، به مدینه رفتم و زیاد از سال ۱۳۳ تا ۱۴۱ والی مدینه بوده است ر.ک: تاریخ الطبری، حوادث سال‌های ۱۳۱ ـ ۱۴۱ هـ.
  8. چون مادر ابوالعباس سفاح از این قبیله بود و اغلب مردان این قبیله در جریان دعوت بنی عباس جذب بدنه دعوت شده و از اهل بیت(ع)فاصله گرفته بودند.
  9. فروع کافی ۶/۴۱۱ کتاب الاشربه، ح ۱۶.
  10. اختیار معرفة الرجال ۳۳۴.
  11. جامع الرواة ۲/۳۴۶.
  12. الذریعه ۶/۳۷۳.
  13. رجال النجاشی ۲/۴۳۰.
  14. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۸۵۴.