امیة بن ابی عبیدة بن همام

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

او پدر صحابی مشهور یعلی بن أمیه [۱] و نواده همام بن حارث بن بکر بن زید، از تیره بنو مالک بن حنظله، از قبیله تمیم است[۲] که با بنونوفل بن عبد مناف هم‌پیمان شد[۳]. برخلاف دیگران، ابن کلبی[۴] نام پدرش را ابی بن عبیده گفته است.

بیشتر صحابه‌نگاران بر صحابی بودن أمیه اشاره و حتی تصریح کرده‌اند[۵]. مستند صحابه بودنش، گزارشی است که بر پایه آن، وی همراه فرزندش یعلی، پس از فتح مکه (سال هشتم) به حضور رسول خدا (ص) رسیدند و گفتند: بیعت می‌کنیم بر هجرت (با اندکی اختلاف در بیان مطلب). حضرت در جواب فرمود: پس از فتح مکه هجرتی نیست[۶]. البته در اسناد این روایت تفاوت‌هایی وجود دارد که ابن حجر[۷] آن را سبب تقویت روایت دانسته است. اگرچه بلاذری[۸] بعد از ذکر روایت پیش گفته اشکال می‌کند و می‌گوید: آنچه ثبت شده این است که عبدالرحمان بن صفوان با پدرش نزد رسول خدا (ص) رفته‌اند و در مورد بیعت با پیامبر صحبت کرده‌اند، ولی خلاف مشهور است.

از نسل وی فرزندان و نوادگان بسیاری است که در شمار افراد مشهور و تأثیرگذار در زمان خود بوده‌اند، از جمله آنان، یعلی بن امته، سلمة بن امه، عبدالرحمان بن امته، نفیسة بنت امه و نوادگانی چون صفوان بن یعلی[۹]، عمرو بن عبدالرحمان بن امیه[۱۰] هستند که در شمار راویان حدیث نیز قرار دارند.[۱۱]

منابع

پانویس

  1. منیه و گاهی یعلی را به مادرش منیه نسبت داده‌اند
  2. ر. ک: ابن کلبی، ج۱، ص۳۰۵؛ ابن سلام، ص۳۳۵.
  3. ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۹۵.
  4. ابن کلبی، ج۱، ص۳۰۵.
  5. ر. ک: ابن اثیر، ج۱، ص۲۸۲؛ ذهبی، ج۱، ص۲۹؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۶۸.
  6. عبدالله بن مبارک، ص۱۳۳؛ احمد بن حنبل، ج۴، ص۲۲۳؛ ابن ابی شیبه، ج۸، ص۵۴۲؛ مقریزی، ج۱، ص۳۹۷.
  7. ابن حجر، ج۱، ص۲۶۸.
  8. بلاذری، ج۱۲، ص۱۴۵.
  9. ابن حبان، ص۱۴۱.
  10. مزی، ج۲۲، ص۱۱۸.
  11. بانشی، رحمت‌الله، مقاله «امیة بن ابی عبیدة بن همام»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۲۷.