ابن اسحاق نهاوندی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

آنچه از منابع به دست می‌‌آید آنکه ابواسحاق ابراهیم بن اسحاق نهاوندی أحمری از محدثان شیعه[۱] در قرن سوم بوده و از کسانی چون محمد بن ابی عمیر، عبدالرحمان بن احمد تمیمی، عباس بن معروف، احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی[۲] و عبدالله بن حماد انصاری[۳] بهره برده و روایت کرده است، ولی از ائمهS روایتی ندارد.[۴] شیخ طوسی و نجاشی، نهاوندی را محدثی ضعیف و در نقل روایت، غیر قابل اعتماد دانسته و قائل‌اند که در دینش نیز متهم به غلّو بود.[۵] نهاوندی شاگردانی نیز داشته که از وی مطالب و روایاتی را اخذ کرده و نقل نموده‌اند که از آن میان کسانی چون قاسم بن محمد همدانی،[۶] ابوسلیمان احمد بن هوذه باهلی مشهور به ابن ابی هراسه[۷] و محمد بن یونس کدیمی[۸] را می‌‌توان نام برد. آثار و تألیفات احمری عبارت‌اند از: المتعة؛ الدواجن؛ المآکل؛ الجنائز؛ الصیام؛ العدد؛ نفی ابی ذر؛ جواهر الاسرار؛ مقتل الحسینS؛ النوادر و الغیبة.[۹] شیخ طوسی می‌‌گوید که احمد بن عبدالله کوفی و ابومنصور ظفر بن حمدون بادرایی از شاگردان احمری بوده و همه کتاب‌هایش را گزارش کرده‌اند.[۱۰].[۱۱]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. لسان المیزان ۱/۳۳.
  2. الامالی (طوسی) ۴۰۶ و ۴۰۷.
  3. کامل الزیارات ۲۸۰.
  4. رجال الطوسی ۴۵۱.
  5. رجال النجاشی ۱/۹۴ الفهرست (طوسی) ۱۰.
  6. الفصول العشره ۱۱.
  7. الغیبه (نعمانی) ۵۷.
  8. لسان المیزان ۱/۳۲.
  9. رجال النجاشی ۱/۹۴.
  10. رجال الطوسی ۴۱۲ الفهرست (طوسی) ۱۰.
  11. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۸۶.