موسی بن قاسم بجلی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوعبدالله موسی بن قاسم بن معاویه بن وهب بجلی مجلی عربی کوفی از اصحاب امام رضا و امام جواد(ع) شمرده می‌‌شد[۱] و از امام رضا(ع)، [۲] علی بن جعفر، عبدالرحمان بن ابی نجران، عبدالرحمان بن سیابه[۳] و ابراهیم بن ابی البلاد[۴] روایت کرده است. محدثانی چون احمد بن محمد بن عیسی، عبدالله بن محمد بن عیسی و علی بن مهزیار[۵] از او حدیث نقل کرده‌اند. او از راویان بسیار موثق و جلیل القدر[۶] بود که دارای کتاب‌های متعددی می‌‌باشد. شیخ طوسی می‌‌نویسد: او دارای سی عدد کتاب است.[۷] برخی کتاب‌های وی از این قرارند: کتاب الوضوء کتاب الصلاة کتاب الزکاة کتاب الصیام کتاب الحج کتاب النکاح کتاب الطلاق کتاب الحدود کتاب الدیات کتاب الشهادات کتاب الایمان والنذور کتاب اخلاق المؤمن، کتاب الجامع و کتاب الادب. وی کتابی نیز درباره علم رجال دارد که در آن راجع به هجده نفر بحث کرده است[۸].[۹]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال الطوسی، ص۳۸۹ و ۴۰۵.
  2. رجال ابن داود، ص۳۵۵.
  3. تنقیح المقال، ج۳، ص۲۵۸.
  4. اختیار معرفة الرجال، ص۳۴۲.
  5. تنقیح المقال، ج۳، ص۲۵۸.
  6. رجال النجاشی، ج۲، ص۳۳۵.
  7. الفهرست (طوسی)، ص۱۶۲.
  8. رجال النجاشی، ج۲، ص۳۳۵ و ۳۳۶.
  9. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۷۹۱.