عبدالله بن مسکان

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابومحمد عبدالله بن مسکان موالی قبیله عنزه[۱] و از اصحاب امام صادق(ع)بود.[۲] از آن حضرت[۳] و امام کاظم(ع)[۴] نیز روایت نقل کرده است.

شیخ مفید در رساله عددیّة، ابن مُسکان را از فقهای اصحاب امام باقر و امام صادق(ع) دانسته و یادآور شده که وی از محدثان بزرگی است که حلال و حرام شریعت از آنها اخذ شده و تألیفات ایشان بلا شک، از امّهات تألیف‌های امامیه و معتبر است.[۵] به علاوه، از محدثانی چون محمد بن علی حلبی،[۶]حسن بن علی سرّی و سلیمان بن خالد[۷] روایاتی نقل کرده است. کسانی مانند حسین بن هاشم و محمد بن سنان نیز از او روایت کرده‌اند.[۸]

برخی ابن مسکان را از اصحاب اجماع دانسته و گفته‌اند که علمای امامیه اتفاق دارند هر چه را که ایشان تصدیق و تأیید کرده و بر آن صحّه گذارده‌اند، صحیح و قابل پذیرش است.[۹] وی دارای آثار و تألیفاتی نیز بوده که از دو مورد آن با عنوان «کتاب فی الامامة» و «کتاب فی الحلال و الحرام» یاد می‌‌کنند.[۱۰] نجاشی گوید که وی در زمان ابوالحسن(ع) و پیش از حادثه درگذشت،[۱۱] گرچه مراد از ابوالحسن را امام هشتم نیز احتمال داده‌اند،[۱۲] لکن همان امام کاظم(ع) درست‌تر به نظر می‌‌رسد، چون سخنی از همراهی او با امام رضا(ع) نیست. بنابراین، می‌‌توان وفات ابن مُسکان را در نیمه دوم قرن دوم دانست.[۱۳]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال الطوسی، ص۲۶۴؛ رجال النجاشی، ج۲، ص۹.
  2. رجال الطوسی، ص۲۶۴؛ رجال البرقی، ص۱۹.
  3. الرسالة العددیه، ص۳۳؛ الاکمال، ج۷، ص۱۹۸.
  4. رجال النجاشی، ج۲، ص۹؛ خلاصة الاقوال، ص۱۰۶.
  5. الرسالة العددیه، ص۲۵ و ۳۳.
  6. رجال النجاشی، ج۲، ص۱۰.
  7. تهذیب الاحکام، ج۵، ص۲۳۳ و ۲۷۳.
  8. رجال النجاشی، ج۲، ص۱۰؛ جامع الرواة، ج۱، ص۵۰۷.
  9. اختیار معرفة الرجال، ص۳۷۵؛ الفهرست (طوسی)، ص۱۹۶.
  10. رجال النجاشی، ج۲، ص۱۰؛ رجال ابن داود، ص۵۱۰.
  11. رجال النجاشی، ج۲، ص۱۰.
  12. تنقیح المقال، ج۲، ص۲۱۶.
  13. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۴۵۴.