ابوهاشم جعفری در معارف مهدویت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

اسم او ابو هاشم داوود بن قاسم بن اسحاق بن عبد الله بن جعفر بن ابی طالب معروف به «جعفری» است. سید بن طاووس نوشته است که او از جمله نمایندگان و نوّاب معروفی است که شیعیان قائل به امامت حضرت عسکری(ع) در نیابت آنها اختلافی ندارند و نیز مؤلف کتاب الزام الناصب نیز او را از نائبان بی‌واسطه حضرت ولی عصر(ع) دانسته است[۱]. شیخ حر عاملی درباره او می‌گوید: وی از اهالی بغداد بوده، ثقه و جلیل‌القدر و دارای شخصیتی ارزنده و مورد احترام ائمه(ع) می‌باشد. امام جواد، امام هادی و امام عسکری(ع) را درک کرده و در خدمت آنها بوده است و گفته شده که حضرت رضا(ع) را نیز درک کرده است[۲].

در کتاب فهرست شیخ طوسی آمده است که: او امام رضا، امام جواد، امام هادی و امام عسکری(ع) و وجود مقدس امام زمان(ع) را زیارت کرده و از آنها روایت نموده است[۳]. وی در سال ۲۶۱ از دنیا رفت و ظاهراً در بغداد به خاک سپرده شد[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. آخرین امید، داوود الهامى، ص۱۲۱.
  2. وسایل الشیعه، ج ۲۰، ص۱۹۰.
  3. جامع الرواة، ج ۱، ص۳۰۷؛ رجال شیخ طوسى، ص۴۱۴.
  4. معارف و معاریف، ج ۱، ص۴۸۷.
  5. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۸.