اراضی طوع
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
اراضی طوع، در فقه سیاسی اسلام، به زمین‌هایی اطلاق می‌شد که مالکان آن به میل خود اسلام آورده و مالکیت‌شان را نسبت به آن اراضی، حفظ کرده باشند[۱][۲].
منابع
پانویس
- ↑ الخراج، ص۵۰؛ الکافی، ص۲۶۰؛ النهایة فی مجرد الفقه والفتاوی، ص۴۱۹ و ۱۹۴؛ مبسوط، ج۱، ص۲۳۴؛ مسالک، ج۳، ص۵۸.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۲۷.