اعتصام به اهل بیت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

اعتصام، حالتی درونی همراه با برون‌داد رفتاری است که از ادراک ناتوانی، نیازمندی و آسیب‌پذیری انسان سرچشمه گرفته و معتصِم را برای دستیابی به عصمت و ایمنی، به پناه بردن و دست انداختن به نگهدارنده‌ای معصوم و مطمئن وامی‌دارد[۱].

خدای متعال به انسان دستور می‌دهد که اعتصام به حبل الهی داشته باشد: وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا[۲] و از تفرقه و پراکندگی پرهیز کند: وَلَا تَفَرَّقُوا[۳].

حبل الهی، اهل بیت عصمت و طهارت‌اند[۴] ازاین‌رو، اعتصام به اهل بیت (ع) از وظایف یک انسان مسلمان به شمار می‌رود و این اعتصام موجبات هدایت او را فراهم می‌آورد[۵].

تمسّک به اهل بیت (ع) انسان را از ضلالت و گمراهی حفظ[۶] و اعتصام به آنها انسان را هدایت می‌کند[۷].[۸]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان ج۷، ص۱۵۹.
  2. «و همگان به ریسمان خداوند بیاویزید» سوره آل عمران، آیه ۱۰۳.
  3. «و مپراکنید» سوره آل عمران، آیه ۱۰۳.
  4. «نَحْنُ حَبْلُ اللَّهِ الَّذِي قَالَ اللَّهُ تَعَالَى وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لا تَفَرَّقُوا»؛ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۸۴.
  5. «وَ هُدِيَ مَنِ اعْتَصَمَ بِكُمْ»؛ بحارالأنوار، ج۹۹، ص۱۵۱.
  6. «مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا»
  7. «وَ هُدِيَ مَنِ اعْتَصَمَ بِكُمْ»؛ بحارالأنوار، ج۹۹، ص۱۵۱.
  8. مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۹۳-۹۴.