امنیت نظامی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث امنیت است. امنیت نظامی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امنیت نظامی در فقه سیاسی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

تهدیدات نظامی می‌تواند برای هر کشوری وجود داشته باشد و در برخی از مواقع این توان را دارد که امنیت یک کشور را با مخاطره جدی روبرو سازد و لذا در منظومه امنیتی کشورها مقوله‌ای به نام امنیت نظامی وجود دارد که در حقیقت به دنبال ایجاد امنیت در بعد فراداخلی است. واقعیت این است که احساس قدرت ملی در میان افراد هر جامعه نقش به سزایی در ایجاد همگرایی و روح تفاهم در میان افراد جامعه دارد و در این میان بیشترین نقش و تأثیر در به وجود آمدن احساس قدرت ملی را امنیت نظامی بر عهده دارد. به بیان دیگر وقتی یک جامعه مشاهده کند که هیچ کشوری توان و قدرت تجاوز به کشورشان را ندارد، ناخود آگاه حس قدرت به آنها دست خواهد داد. اقدام نظامی دشمن می‌تواند حاصل کار چند قرن در جنبه‌های دیگر را از بین ببرد. به عبارت دیگر امکان دارد که دست‌آوردهای انسان با روش‌هایی غیر از آنچه موجب به وجود آوردن آنها شده، در معرض تهدید قرار گیرد و نیاز به جلوگیری از تحقق این تهدیدات، فلسفه اصلی نقش حفاظتی- نظامی دولت را تشکیل می‌دهد. بنابراین همه حکومت‌ها برای مقابله با تهدید و خطر دارای نیروی نظامی و دفاعی است.

بر همین اساس امنیت نظامی در جمهوری اسلامی ایران بسیار مهم و حیاتی است و آنچه برای نیروهای مسلح - چه سپاه و چه ارتش و چه نیروهای انتظامی - مهم است، این احساس است که آنها مدافعان امنیت ملی این کشورند. در عرصه‌های گوناگون، این امنیت با وظایف مختلف، میان سازمان‌های گوناگون تقسیم شده است. نکته مهمی که باید بدان دقت داشته باشیم این است که تهدیدات پیرامون امنیت نظامی همیشه وجود دارد. اگر خیال کنیم که دوران ایجاد امنیت نظامی و انتظامی تمام شده است، برداشت درستی نیست، دشمن هر جا بتواند، ایجاد ناامنی می‌کند، هر وقت دشمن بتواند ناامنی نظامی و انتظامی را بر این ملت تحمیل می‌کند. بنابراین تا زمانی که برای این کشور امنیت لازم است و تا وقتی که این کشور و این ملت به امنیت احتیاج دارد- یعنی همیشه، چون همیشه احتیاج به امنیت هست- به نیروی بسیج، به انگیزه بسیج و به عشق بسیج و ایمان بسیجی احتیاج است.

منابع

1. غلامی، نجف علی، مقاله «نظام امنیتی دفاعی اسلام»، منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲