بذیمه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

در میان صحابه‌نگاران متقدم ابن منده به نقل از ابن صاعد [۱] نام وی را در شمار صحابه آورده است[۲]؛ مستند وی نقل حدیثی درباره دعا از سوی علی بن بَذیمه از پدرش از رسول خداست: "علي بن بذيمه عن أبيه قال سمعت رسول الله..."؛ اما ابن حجر[۳] با این استدلال که نام «ابو عبیدة بن عبدالله بن مسعود» در سند بین «علی بن بذیمه» و «ابیه» جا افتاده است، راوی حدیث از پیامبر را «عبدالله بن مسعود» معرفی کرده است؛ یعنی این ابوعبیده است که از پدرش یعنی عبدالله بن مسعود حدیث را نقل می‌کند[۴]. دلیل دیگر ابن حجر این است که بَذیمه خود از شاهزادگان ایرانی بود که در حالی که کودکی بیش نبود، در جنگ مدائن در دوره پس از رسول خدا (ص) اسیر شد و توسط سعد بن ابی وقاص به سمرة بن جندب هدیه داده شد[۵]؛ لذا نمی‌توانسته پیامبر را دیده باشد و از ایشان روایت نقل کند.[۶]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. یحیی بن محمد بن صاعد، م۳۱۸ و مؤلف مسند
  2. ر. ک: ابن اثیر، ج۱، ص۳۶۱ و نیز ابونعیم، ج۱، ص۴۴۶.
  3. ابن حجر، ج۱، ص۴۷۸.
  4. ر. ک: حاکم نیشابوری، ج۱، ص۵۴۳.
  5. ابن قتیبه، ص۳۰۶.
  6. قلیچ، رسول، مقاله «بذیمه»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۰۹-۲۱۰.