بواط

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

این موضع هم با ضم باء (بُواط) استعمال شده و هم رفع باء (بَواط) اما تلفظ آن با ضم باء اشهر است. و آن دره ای است از دره‌های القبلیه[۱]. برخی هم، آن را کوهی از کوه‌های جهینه در ناحیه رضوی گفته‌اند و آورده‌اند که رسول خدا(ص) در ربیع الاول سال دوم هجری به قصد تعقیب کاروان قریش به آنجا رفتند اما بدون هیچ برخوردی بازگشتند.[۲] در منابع دیگر هم این موضع غالباً از نواحی رضوی[۳] یا ذی خشب[۴] بر شمرده شده و فاصله آن تا مدینه را سه[۵] یا چهار[۶] برد راه بیان کرده‌اند. در برخی منابع متأخرتر، از دو موضع تحت عنوان بواط یاد شده، آمده است: و آن دو دره‌اند یکی از آنها به إضم در حدود ۵۵ کیلومتری غرب مدینه منتهی می‌‌شود و دیگر دره ای است که شعبه ای از آب از ابتدای آن جدا می‌‌گردد و در غرب مدینه به شاخه ای از ینبع می‌‌ریزد. ابتدای این دو درهّ از ارتفاعی موسوم به «ریع بواط» است. این ارتفاع راه مدینه و ینبع را که از جاده اصلی مدینه به ینبع کوتاه‌تر و بسیار نزدیکتر است، در بر می‌‌گیرد. این جاده که از وادی الصفراء می‌‌گذرد، جهت رفت و آمدهای پرحجم و سنگین مناسب نیست، از این رو در غزوه ذو العُشَیره این راه مورد استفاده رسول خدا(ص) و یارانش قرار نگرفت و ایشان با پیمودن راه طولانی‌تر بر وادی الصفراء دست یافتند و به قول ابن هشام به بواط رسیدند.[۷]

منابع

پانویس

  1. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۷۵.
  2. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۵۰۳. جهت مطالعه این غزوه ر. ک. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۵-۶؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۵۹۸؛ واقدی، المغازی، ج۱، ص۱۲.
  3. بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۸۳؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۵-۶؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۵۹۸.
  4. واقدی، المغازی، ج۱، ص۱۲.
  5. واقدی، المغازی، ج۱، ص۱۲.
  6. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۵-۶
  7. بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۵۰.