از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
مقدمه
- تثبیط: منصرف کردن، حبس کردن[۱]، بی‌تکلیفی، بی‌تصمیم گذاشتن[۲]، بازداشتن از کاری به چشم‌پوشی از آن[۳]. در مقابل انبعاث به معنای تحریک و ارسال سریع.
- ﴿وَلَكِنْ كَرِهَ اللَّهُ انْبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِينَ﴾[۴].
- آیه شریفه در مورد منافقان مدینه است که از آمادگی برای شرکت در جهاد استنکاف می‌کردند؛ لذا خداوند به آنها امر به نشستن و قعود می‌کند ﴿قِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِينَ﴾ که این امر تشریعی نیست؛ بلکه برای توبیخ و افشاگری است[۵][۶].
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۷۲.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۲.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۸۹-۲۹۰.
- ↑ «ولی خداوند روانه شدن آنان را خوش نداشت پس آنان را به درنگ کردن واداشت و (به آنها) گفته شد: با (خانه) نشستگان همنشین باشید!» سوره توبه، آیه ۴۶.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۸۹-۲۹۰.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۶۱.
این مدخل زیرشاخهٔ بحث تثبیط است. تثبیط از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تثبیط در قرآن - تثبیط در حدیث - تثبیط در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبط