حارث ملیکی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

وی را با توجه به نسبتش باید به «ملیکه» یعنی عبدالله بن ابی‌ملیکه منسوب کرد[۱]. تنها خبری که از وی در دست است اینکه از یزید بن عبدالله بن حارث ملیکی، از پدرش، از جدش از رسول خدا (ص) نقل شده که فرمود: تمام خیر در پیشانی اسب است (کنایه از استفاده اسب برای جهاد در راه خدا)[۲]. البته ابن حجر[۳]، در این نام اظهار تردید کرده و تصحیف آن را با «یزید بن عبدالله بن غریب» احتمال داده است. ؛ چراکه طبرانی همین حدیث را با همان سند اما به نقل از یزید بن عبدالله بن غریب از پدرش از جدش آورده است[۴]. اگر چنین بود باید ابن حجر این مدخل را در بخش چهارم کتابش (توهمات) می‌آورد، اما خود پاسخ داده که شاید هر دو صحیح باشد. این حدیث از صحابه دیگر نیز فراوان نقل شده است[۵].[۶]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. سمعانی، الأنساب، ج۵، ص۳۸۳.
  2. ابن عبد البر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۶۸؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۴۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۷۰۳.
  3. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۷۰۳.
  4. ر. ک: ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۷۰۳.
  5. برای نمونه، ر. ک: احمد بن حنبل، مسند، ج۶، ص۴۵۵؛ ابن ماجه، سنن، ج۲، ص۹۳۲؛ ترمذی، سنن، ج۳، ص۱۱۹؛ بیهقی، السنن، ج۶، ص۱۱۲.
  6. خانجانی، قاسم، مقاله «حارث ملیکی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۵۰۳.