حارثة بن بدر بن حصین تمیمی غدانی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

وی از تیره غدانة بن یربوع، از بنی تمیم، از اد بن طابخه، از کنانه بود [۱] اگرچه در نام اجداد میانی نسبش اختلافاتی وجود دارد[۲]. ابوالفرج اصفهانی[۳]، وی را از بزرگان و شجاعان بنی‌تمیم دانسته، می‌گوید: او از فرزندان احنف بن قیس بود و به گمانم در کودکی رسول خدا (ص) را درک کرده است. ابن حجر[۴]، در بخش سوم (مخضرمین) از وی یاد کرده و با اشاره به خبر ابوالفرج اصفهانی گوید: اگر چنین باشد او رسول خدا (ص) را درک کرده و در فتوحات از وی خبرهایی نقل شده است و داستان‌ها و اشعاری از او با عمر، امام علی (ع)، زیاد بن ابیه و دیگران در دولت معاویه و پسرش نقل کرده‌اند[۵]. نیز براساس برخی منابع، حاکم نیشابوری در تاریخ نیشابور به نقل از «سلیمان بن احمد لخمی» (طبرانی) در شمار صحابه از وی یاد کرده است[۶] اما ابن حجر[۷] گوید: «لخمی همان طبرانی است که ما در معجم او این خبر را نیافتیم»، برخلاف استدلال ابن حجر و خبرهای یاد شده به نظر می‌رسد وی از تابعین بوده و منابع یاد شده خبرهای بسیاری درباره او نقل کرده و مرگ او را به سال ۶۴ آورده‌اند[۸].[۹]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۲۲۶.
  2. ر. ک: ابوالفرج اصفهانی، الاغانی، ج۸، ص۳۹۴.
  3. ابوالفرج اصفهانی، الاغانی، ج۸، ص۳۹۵.
  4. ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۸.
  5. بخشی‌هایی از این گزارش‌ها را بنگرید: ابوالفرج اصفهانی، ج۸، ص۴۳۳-۳۹۴؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۳۸۹-۳۹۶؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۱۴۱-۱۴۳.
  6. ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۳۹۷؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۸.
  7. ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۸.
  8. ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۸.
  9. خانجانی، قاسم، مقاله «حارثة بن بدر بن حصین تمیمی غدانی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۵۰۳-۵۰۴.