حسین بن محمد مرورودی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابوعلی حسین بن محمد بن احمد قاضی مرورودی اهل خراسان بود. علم حدیث را نزد ابونعیم حافظ و علم فقه را نزد ابوبکر قفال مروزی فرا گرفت و به درجه فقاهت رسید؛ به گونه‌ای که او را یکی از بزرگ‌ترین فقهای مذهب شافعی در خراسان به شمار می‌‌آوردند. عبدالرزاق منیعی، محیی السنه بغوی و جماعتی از اهل سنت از او فقه و حدیث آموخته‌اند. [۱] ابن خلکان درباره‌اش می‌‌نویسد: ابوعلی صاحب شکوه و فقیهی بزرگ بود و هر جا امام الحرمین در کتاب نهایة المطلب و غزالی در الوسیط و البسیط، قاضی می‌‌گویند، مرادشان ابوعلی مروزی است نه غیر او. او عمرش را پیوسته در راه امر قضاوت، تصنیف، تدریس و فتوا دادن گذراند. [۲] ابوعلی تألیفاتی را در اصول، فروع و خلاف نوشت که عبارت‌اند از: تعلیقی در فروع، شرح فروع ابن حداد مصری، الفتاوی و لباب التهذیب که تلخیص التهذیب بغوی است، [۳]اسرار الفقه. [۴] سرانجام او در ماه محرم سال ۴۶۲ه در مرورود ـ شهری در خراسان قدیم ـ از دنیا رفت [۵].[۶]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲

پانویس

  1. سیر اعلام النبلاء ۱۸ / ۲۶۰.
  2. وفیات الاعیان ۲ / ۱۳۴.
  3. هدیة العارفین ۱ / ۳۱۰.
  4. معجم المؤلفین ۴ / ۴۵.
  5. تاریخ الاسلام ۳۱ / ۶۲.
  6. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۳، ص۱۴۳ -۱۴۴.