علی بن اسباط مقری کوفی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

از اهالی کوفه و مکنی به ابوالحسن، از یاران امام رضا (ع) و امام جواد (ع) بود. مقرّی از رجال ادیب و با فضیلتی بود که از خود آثاری چون کتاب دلائل را بر جا گذاشته است. توجه و تسلط او بر علم قرائت سبب گردید که او را مقرّی بنامند و به این نام مشهور گردد. او در ابتدا به فرقه فطحیه بود و چون بین او و علی بن مهزیار مکاتباتی در این باره پیش آمد، از فکر خود برگشت[۱].[۲]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۲۶۰-۲۶۱.
  2. محمدی، حسین، رضانامه ص۵۱۱.