عمرو بن شمر بن یزید جعفی کوفی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوعبدالله عمرو بن شمر بن یزید جعفی کوفی از مردمان کوفه[۱] و صحابی امام صادق(ع) بود[۲] و از امام صادق(ع)، [۳] جابر جعفی و اعمش[۴] روایت کرده است. کسانی چون احمد بن نضر، موسی بن عبدالله[۵] و ابراهیم بن سلیمان خزاز[۶] از وی روایاتی نقل کرده‌اند. نجاشی می‌‌نویسد که جعفی محدثی بسیار ضعیف بوده و احادیثی به کتاب جابر جعفی، استاد خویش افزوده و آنها را به جابر نسبت داده که محل تأمل و اشکال است. [۷] ذهبی از رجال شناسان اهل سنت بود و به نقل از بخاری، ابن معین، نسائی و دارقطنی، وی متروک الحدیث و ضعیف توصیف شده و آورده‌اند که جعفی حدیث جعل می‌‌کرد و آن را به راویان موثق نسبت می‌‌داد.[۸] ابن حبّان گفته است که وی رافضی (شیعه) بود و اصحاب پیامبر(ص) را مذمت می‌‌کرد و دشنام می‌‌داد و در فضایل اهل بیت(ع) مطالبی آورده که مقبول نیست.[۹] در عین حال، شاهرودی معتقد است: روایاتی که از جعفی در موضوع امامت نقل شده، دلالت بر عرفان وی به مقام امامت دارد.[۱۰] وی دارای تألیفی به نام کتاب الحدیث بوده است.[۱۱]سال وفات او ۱۵۷هـ نقل شده است.[۱۲].[۱۳]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. المجروحین ۲/۷۵.
  2. رجال الطوسی ۱۳۰ و۲۴۹.
  3. رجال النجاشی ۲/۱۳۲.
  4. لسان المیزان ۴/۳۶۶.
  5. اختیار معرفة الرجال ۱۹۲ و۱۹۵.
  6. الفهرست(طوسی) ۱۱۲.
  7. رجال النجاشی ۲/۱۲۳.
  8. میزان الاعتدال ۳/۲۶۸ الجرح و التعدیل ۶/۲۳۹.
  9. المجروحین ۲/۷۵.
  10. مستدرکات علم رجال الحدیث ۶/۴۷.
  11. الذریعه ۶/۳۵۳.
  12. المجروحین ۲/۷۵.
  13. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۸۰.