فریق

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

جماعت متفرق از دیگر جماعت‌ها[۱]، از فرق به معنای تمییز و جدا کردن بین دو چیز[۲]، در مقابل "جمع"[۳]. فرقه به معنای طایفه‌ای از مردم[۴]، جماعت متفرّد از مردم[۵]. فریق شامل جماعت بیشتری نسبت به فرقه است[۶].

﴿فَرِيقًا هَدَى وَفَرِيقًا حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلَالَةُ[۷].

از اصطلاحاتی که در قرآن کریم به گروه و جمعیت‌ها اشاره دارند، فرقه و فریق هستند که در آنها مفهوم تفریق و افتراق از جمع اعتبار شده است و بار ارزشی آن بر اساس متعلق آن تعیین می‌گردد، بر خلاف واژه جماعت که در مفهوم آن اجتماع لحاظ شده است[۸].[۹]

منابع

پانویس

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۳۳.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج ۴، ص‌۴۹۳.
  3. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج‌۹، ص‌۷۰.
  4. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۳۰۰.
  5. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۳۲.
  6. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۵، ص۱۴۷.
  7. «دسته‌ای را رهنمایی کرده است و بر دسته‌ای، گمراهی سزاوار است.» سوره اعراف، آیه ۳۰.
  8. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۷۳.
  9. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۴۲-۴۴۳.