فریق
مقدمه
جماعت متفرق از دیگر جماعتها[۱]، از فرق به معنای تمییز و جدا کردن بین دو چیز[۲]، در مقابل "جمع"[۳]. فرقه به معنای طایفهای از مردم[۴]، جماعت متفرّد از مردم[۵]. فریق شامل جماعت بیشتری نسبت به فرقه است[۶].
﴿فَرِيقًا هَدَى وَفَرِيقًا حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلَالَةُ﴾[۷].
از اصطلاحاتی که در قرآن کریم به گروه و جمعیتها اشاره دارند، فرقه و فریق هستند که در آنها مفهوم تفریق و افتراق از جمع اعتبار شده است و بار ارزشی آن بر اساس متعلق آن تعیین میگردد، بر خلاف واژه جماعت که در مفهوم آن اجتماع لحاظ شده است[۸].[۹]
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۳۳.
- ↑ ابنفارس، معجم مقاییس اللغة، ج ۴، ص۴۹۳.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۷۰.
- ↑ ابنمنظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۳۰۰.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۳۲.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۵، ص۱۴۷.
- ↑ «دستهای را رهنمایی کرده است و بر دستهای، گمراهی سزاوار است.» سوره اعراف، آیه ۳۰.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۷۳.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۴۲-۴۴۳.